Voedingsmiddelen gelabeld 'glutenvrij' kan nog steeds wat gluten bevatten

Wat betekent het als je naar een etiket kijkt waarin staat dat een voedsel "glutenvrij" is? Helaas betekent dit niet dat het eten absoluut geen gluten bevat. In feite bevatten veel voedingsmiddelen met een 'glutenvrij' label wat gluten en er is momenteel geen regelgeving van de Amerikaanse overheid of handhaving van glutenvrije etikettering.

Dus wat is glutenvrij eigenlijk?

In augustus 2013 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) de laatste hand gelegd aan voorschriften die de term 'glutenvrij' zouden definiëren, zodat producenten van levensmiddelenproducten de term zouden kunnen gebruiken wanneer hun producten minder dan 20 delen per miljoen gluten of ppm bevatten.

De FDA koos 20 delen per miljoen gluten als de standaard op basis van onderzoek waaruit bleek dat veel coeliakiepatiënten, maar niet alles, zou voedsel met minder dan 20 ppm gluten kunnen consumeren als onderdeel van een standaarddieet zonder ernstige symptomen te hebben of de darmschade op te lopen die bekend staat als villeuze atrofie.

Het bureau merkte ook op dat testen op betrouwbare wijze gluten in voedselproducten kunnen detecteren in concentraties van 20 delen per miljoen.

Glutenvrij voedseletikettering is vrijwillig

Fabrikanten hoeven geen glutenvrij etiket op een voedingsproduct te plaatsen, zelfs als het voldoet aan de 'glutenvrije' normen van de FDA. Daarom doen bedrijven die glutenvrije etikettering van producten aanbieden, dit voor de rechtbank van mensen met coeliakie en niet-coeliakie gluten gevoeligheid.

De FDA meldde medio 2013 dat de overgrote meerderheid van fabrikanten die producten "glutenvrij" coderen, zich houden aan de 20 ppm-norm. Dit is nog steeds het geval vandaag.

Bovendien houden sommige fabrikanten, met name speciale glutenvrije productmakers, zich aan striktere normen als onderdeel van een glutenvrij certificeringsprogramma.

Australië, Nieuw-Zeeland biedt Strictest-normen voor glutenvrije etikettering

Glutenvrije etiketteringsnormen verschillen van land tot land.

In Europa volgen fabrikanten de regels die zijn uitgevaardigd door de Codex Alimentarius-commissie, die in 2008 pleitte voor een verlaging van de glutenvrije standaard van 200ppm naar 20ppm. In Canada moeten voedingsmiddelen ook voldoen aan een norm van 20ppm.

Australië en Nieuw-Zeeland hebben samen de strengste glutenvrije standaard ter wereld. Om in aanmerking te komen voor glutenvrije etikettering, moet een voedingsmiddel geen detecteerbaar gluten bevatten onder de meest gevoelige commerciële tests die beschikbaar zijn, die momenteel gluten kunnen detecteren bij ongeveer 3ppm. Interessant is dat een contact uit Nieuw-Zeeland me vertelt dat veel coeliakiepatiënten bij het toepassen van die strikte regelgeving een sterk verbeterde gezondheid meldden, ook al hadden ze de symptomen nog niet eerder opgemerkt.

Gluten is nog steeds mogelijk in voedingsmiddelen met glutenvrij etiket

Ondanks de potentiële normen in de VS, plus de inspanningen van gespecialiseerde fabrikanten om meer gluten uit hun producten te verwijderen, is het nog steeds goed mogelijk om glutenvrij te krijgen van producten die glutenvrij zijn, vooral als hun glutengehalte rond de voorgestelde norm van 20 ppm ligt.

De huidige testtechnologie kan gluten opsporen tot ongeveer 3ppm, en sommige gespecialiseerde fabrikanten produceren producten met minder dan 5 ppm gluten erin. Als u echter gevoelig bent voor een lager glutengehalte, kunt u reageren op geteste producten om minder dan 5 ppm gluten te bevatten.

Als u alleen producten eet die als "glutenvrij" zijn gemarkeerd en u nog steeds reageert, overweeg dan de tips te volgen die ik in dit artikel heb geschetst over het glutenvrij maken van glutenvrij voedsel.