Hoe u uzelf veilig kunt houden zonder een milt

Je denkt misschien niet zo vaak aan je milt, maar hij heeft op je uitgekeken. Als u er geen hebt, zijn er enkele dingen die u moet weten om uzelf te beschermen tegen infecties.

Wat doet je milt?

Over het algemeen is je milt, een plat 4-inch orgel aan de linkerkant van je ribbenkast, een onderdeel van je bloedsysteem en immuunsysteem. Het helpt de orde te handhaven voor uw rode bloedcellen en witte bloedcellen. Met andere woorden, het werkt als een bloedfilter. Het verwijdert oude rode bloedcellen en houdt vast aan een voorraad andere rode bloedcellen om in geval van nood vrij te laten, plus het helpt ijzer te recyclen.

Een andere functie: uw milt kan antilichamen aanmaken om bacteriën en andere cellen te verwijderen die gecoat worden in antilichamen. Dit laatste deel helpt ons lichaam vrij te houden van ziekteverwekkers.

Logisch gezien, als we dit orgaan niet hebben, zijn we kwetsbaarder voor bacteriën, vooral een speciaal soort bacteriën die ingekapselde bacteriën worden genoemd, omdat ze een speciale koolhydraat (met name een polysaccharide) capsule om hen heen hebben. Hoe kon je je milt verliezen?

Wie verliest zijn milt?

Er zijn drie belangrijke redenen waarom mensen hun milt niet hebben:

• Ongeval of trauma
• Sikkelcelziekte auto-splenectomie
• Behandeling van een andere ziekte

Trauma: De meest voorkomende reden voor het operatief verwijderen van uw milt is trauma. Dit is meestal te wijten aan auto- en motorongevallen evenals aan vallen, gevechten en sportblessures. De milt is het meest voorkomende gewonde orgaan bij stompe abdominale trauma's (1 op de 4 gevallen van een dergelijke beschadiging heeft invloed op de milt). Bij auto-ongelukken kunnen dergelijke letsels ook verband houden met de onjuiste plaatsing en gebruik van een veiligheidsgordel. Er kunnen ook gevallen zijn van steekpartijen en geweerschoten die de milt kunnen verwonden, maar dit komt minder vaak voor.

Niet alle schade aan de milt vereist een operatie. Chirurgen zullen vaak in de gaten houden om te zien hoe de persoon en de schade voortschrijden, als het geen noodgeval is, voordat ze besluiten om te opereren.

Sickle Cell: Autosplenectomie gebeurt bij sikkelcelanemie. In de Verenigde Staten hebben 100.000 mensen een sikkelcel. Over de hele wereld doen meer dan een miljoen. Er zijn verschillende soorten sikkelcellen. De verschillen in deze typen zijn afhankelijk van welke genetische mutaties aanwezig zijn. Het verlies van de milt komt het meest voor in het meest voorkomende type sikkelcel: hemoglobine-SS-ziekte. Hemoglobine SS-ziekte is het gevolg van het hebben van twee kopieën van dezelfde hemoglobine S-genmutatie. In dit type verliezen mensen hun milt gewoonlijk door een proces dat 'autosplenectomie' wordt genoemd. Er zijn zeldzame gevallen geweest van andere ziekten die hetzelfde proces veroorzaakten.

Behandeling van een andere ziekte, zoals een auto-immuunziekte: Anderen hebben hun milt laten verwijderen om een ​​ziekte te behandelen, vooral een auto-immuunziekte. Splenectomie wordt gebruikt om in het bijzonder één zeldzame ziekte te behandelen - immune trombocytopenische purpura (ITP). Bij deze ziekte valt het immuunsysteem helaas bloedplaatjes aan. Dit betekent dat onze lichamen niet beschikken over een van de hulpmiddelen die ze nodig hebben voor het stollen om het bloeden te stoppen. Degenen die getroffen zijn door het immuunsysteem gaan mis, zoals dit kan blauwe plekken hebben en gemakkelijk bloeden. Ze kunnen ook rode vlekken op hun benen hebben. Deze ziekte kan vanzelf verdwijnen, maar sommige hebben medicijnen nodig. Als het niet weggaat en de medicijnen niet genoeg zijn, is het soms de interventie die helpt de milt te verwijderen.

Er zijn andere aandoeningen die ook kunnen worden behandeld met splenectomie. Soms is splenectomie nodig omdat iemand bloedarmoede heeft (laag aantal rode bloedcellen) als gevolg van de vernietiging van hun rode bloedcellen. Dit kan te wijten zijn aan een aantal verschillende aandoeningen zoals erfelijke sferocytose of auto-immune hemolytische anemie (AIHA). Splenectomie kan soms, maar niet altijd, de afbraak van rode bloedcellen stoppen wanneer medicijnen of andere behandelingen niet werken.

Er zijn ook andere redenen voor splenectomie. Hoewel ze minder vaak voorkomen, hebben sommigen splenectomieën gehad om thalassemie te behandelen, evenals trombotische trombocytopenische purpura (TTP). Soms werden splenectomieën gedaan omdat een milt te groot was geworden door een andere ziekte. Het werd ook soms uitgevoerd om een ​​diagnose van Hodgkin-lymfoom te stellen om te beslissen wat de beste behandeling voor de kanker is.

Ongeveer 22.000 mensen verliezen hun milt door chirurgie elk jaar in de VS

Hoe ziet de operatie eruit?

De operatie om je milt te verwijderen wordt een splenectomie genoemd. In de VS wordt dit meestal laproscopisch gedaan (met een camera en enkele heel kleine incisies). Als je gezond bent, kun je op dezelfde dag het ziekenhuis verlaten en binnen twee weken volledig hersteld zijn.

Hoe uzelf te beschermen tegen infecties vóór de operatie

Mensen zonder milt hebben meer kans ziek te worden van bepaalde soorten bacteriën, met name ingekapselde bacteriën (bacteriën die een buitenste koolhydratenbedekking hebben). U moet worden gevaccineerd voordat u geopereerd wordt, als het een geplande operatie is. Veel splenectomieën worden uitgevoerd als noodsituaties na een trauma en dus is een geavanceerde planning niet altijd mogelijk.

Indien mogelijk moet u de vaccins twee weken vóór een geplande operatie hebben. Als u een spoedoperatie had ondergaan en niet van tevoren kon worden gevaccineerd (of de vaccinaties om een ​​andere reden niet werden uitgevoerd vóór de operatie), moet u achteraf worden gevaccineerd. De vaccins moeten na de operatie twee weken of langer worden toegediend, maar wacht niet te lang.

Welke vaccins moet je krijgen?

Er zijn vier dingen waar je vaccins tegen moet krijgen:

• Neisseria meningitidis
• Haemophilus influenzae
• Streptococcus pneumoniae
• Influenza

Je moet ook worden gevaccineerd tegen alle ziektes waar je normaal tegen wordt ingeënt, zoals mazelen, bof, rubella, varicella en tetanus. U moet ook met uw arts of andere medische professional overleggen over de vraag of u moet worden hervaccineerd of een andere versie van een van deze vaccins nodig hebt.

Neisseria meningitidis (N.meningitidis): Dit is de bacterie die meningitis en / of sepsis kan veroorzaken. Het belangrijkste vaccin is quadrivalent. Het is te zeggen; het beschermt tegen vier stammen van N. meningitidis (Serogroepen A, C, W-135 en Y). Het laat B onbedekt liggen als het niet specifiek is gevaccineerd. Serogroep X komt minder vaak voor en heeft nog geen vaccin beschikbaar.

H. influenzae type b (Hib): Deze bacterie was de belangrijkste oorzaak van bacteriële meningitis bij kinderen jonger dan 5 tot het vaccin begon te worden gebruikt. Het veroorzaakt ook longontsteking en keelzwelling en infecties die ernstig kunnen zijn.Het is grotendeels een infectie bij kinderen, maar iedereen zonder milt moet worden gevaccineerd.

Streptococcus pneumoniae (Strep pneumo): Er zijn veel soorten Strep-pneumo, zoals het vaak wordt genoemd. Welke soort u beschermt, hangt af van welk vaccin u krijgt. PCV 7 beschermt tegen 7 stammen; PCV 13 tegen 13; Het polysaccharidevaccin PPSV23 beschermde tegen 23 maar de immuunrespons was niet sterk en beschermend.

Influenza: U moet het influenzavaccin elk jaar krijgen. Het is om je te beschermen tegen de secundaire bacteriële infecties, zoals die welke longontsteking veroorzaken, waar je risico op loopt als je ziek wordt van de griep. Veel mensen die aan griep sterven, sterven ook aan een bacteriële infectie die aanvalt wanneer de immuunafweer van de longen door griep wordt gekwetst en uitgeput.

Zijn er risico's om u zorgen te maken wanneer u op reis gaat?

Als u op reis bent, kunt u bugs tegenkomen die u anders niet zou hebben. Je kunt ook ergens wonen met andere bugs dan op andere plaatsen. Er zijn bepaalde infecties waar u mogelijk meer risico op loopt. Als je in West-Afrika reist, zorg er dan voor dat je ingeënt bent tegen meningokokkenmeningitis en dat de vaccins up-to-date zijn. (Vaccinatiebescherming duurt niet altijd zo lang als we zouden willen). Evenzo bestrijkt het pneumokokkenvaccin niet alle stammen en kunt u worden blootgesteld aan een andere belasting als u weg bent.

Je loopt ook meer risico op een ernstig geval van malaria als je geen milt hebt. Zorg ervoor dat je profylaxe tegen malaria hebt als je op risico bent en wees extra voorzichtig om muggen te vermijden.

Evenzo, als je woont of reist naar gebieden waar Babesia wordt gevonden, zou je ook een groter risico lopen als je geen milt had. Dit zou vooral op Nantucket of Martha's Vineyard in Massachusetts zijn, maar ook Block Island voor Rhode Island en Shelter Island, Fire Island en oostelijk Long Island - allemaal onderdeel van de staat New York. De parasiet kan ook voorkomen in andere delen van deze staten en in andere gebieden van het noordoosten en het hogere Midwesten, waaronder New Jersey, Wisconsin en Minnesota. Er zijn ook zeldzame (en ernstige) gevallen uit Europa. Babesia kan in zeldzame gevallen ook worden overgedragen door een bloedtransfusie.

Ook kunnen sommigen zonder milt vatbaarder zijn voor een diepe veneuze trombose of een ander stolsel wanneer ze reizen met een lange vliegtuigvlucht of -rit. Als u gaat vliegen, praat dan met uw arts of andere gezondheidsdeskundige over deze aandoening en over eventuele risico's die u kunt tegenkomen.

Andere zorgen

U moet ook met uw arts of medische professional praten over hoe u met uw dagelijkse gezondheid omgaat.

Sommige mensen zonder een milt, vooral kinderen, nemen elke dag bepaalde antibiotica op verzoek van hun arts. De voor- en nadelen hiervan moeten worden besproken met uw arts of andere gezondheidswerker. Regelmatig antibiotica nemen kan onbedoelde gevolgen hebben. U kunt antibioticaresistentie ontwikkelen of infecties krijgen die optreden wanneer onze reguliere oude bacteriën worden vernietigd en niet worden gecontroleerd. Het is daarom belangrijk om hierover met een medische professional te praten.

Anderen dragen antibiotica met zich mee die ze onmiddellijk innemen als ze koorts krijgen of ziek worden. Ze zoeken dan onmiddellijk medische hulp. Onmiddellijke behandeling kan helpen voorkomen dat een infectie een dodelijke sepsis wordt.

Een ander risico voor ernstige infecties komt van een bacterie genaamd Capnocytophagia. Het is een zeldzame oorzaak van infecties bij mensen met milt, maar het kan een zeer ernstige infectie zijn bij iemand zonder milt. Het is meestal te wijten aan een hondenbeet, maar af en toe kat ook bijt. Symptomen beginnen meestal op één dag, dus u moet voorbereid zijn in het geval van een hondenbeet om medische hulp te zoeken (en mogelijk antibiotica te nemen zoals penicilline en andere veel voorkomende antibiotica die de infectie kunnen behandelen).

Hoe doen mensen het op de lange termijn?

Wetenschappers keken terug op de soldaten die hun milt verloren in de Tweede Wereldoorlog. Ze ontdekten dat van de 740 Amerikaanse militairen getraceerd werd dat velen een lang leven leidden. Ze hadden echter een verhoogde sterfte door longontsteking (mogelijk Strep pneumo-infecties) en ischemische hartaandoeningen (hartaanvallen, mogelijk omdat het verwijderen van hun milt hun bloedsysteem beïnvloedde en ervoor zorgde dat ze meer klonterden, wat een bekende niet-infectieuze bijwerking is).

Wat als je een grote milt hebt?

Het hebben van een grote milt wordt splenomegalie genoemd. Het is iets dat een arts of een andere medische professional moet controleren.

Er zijn veel redenen waarom een ​​milt groot zou kunnen worden. Een van de meest voorkomende is mono (mononucleosis veroorzaakt door EBV, het Epstein Barr Virus).

Er zijn mensen die grote milt hebben vanwege de bloedcondities waarmee ze zijn geboren, zoals thalassemie of sarcoïde. Anderen hebben een grote milt vanwege lymfoom of leukemie (bloedkanker) of een hemolytische anemie (waar rode bloedcellen worden vernietigd). Anderen ontwikkelen het van het hebben van een leverziekte (zoals portale hypertensie).

Kun je meer dan één milt hebben?

Eigenlijk ja. Sommige mensen hebben meer dan één milt. Sommigen worden geboren met polysplenia (of meerdere milten) die mogelijk verband houden met andere aangeboren aandoeningen (of medische problemen bij de geboorte). Anderen eindigen met een beetje van hun milt gescheiden van de rest; dit is vaak een "accessoire milt" die het gevolg is van trauma (inclusief van een operatie, zelfs van een splenectomie).