Coccidioidomycosis (Valley Fever): symptomen en behandeling

Coccidioidomycosis, een schimmelinfectie veroorzaakt door Coccidioides immitis of Coccidioides posadaii, is algemeen bekend als "Valley Fever." Het is endemisch voor delen van het zuidwesten van de Verenigde Staten van Texas tot Zuid-Californië en het noorden van Mexico, Midden-Amerika en Zuid-Amerika. Hoewel coccidioidomycose voornamelijk de longen aantast, wordt het beschouwd als een AIDS-definiërende ziekte wanneer het zich buiten de longen verspreidt (verspreidt).

symptomen

De meeste mensen met coccidioidomycose zullen geen symptomen ervaren omdat hun immuunsysteem sterk genoeg is om de infectie onder controle te houden. Van degenen die dat wel doen, zijn de symptomen mild en griepachtig en kunnen ze omvatten:

• Koorts
• Hoofdpijn
• Hoesten
• Vermoeidheid
• Pijn op de borst
• Rillingen
• Kortademigheid (kortademigheid)
• Spierpijn (myalgie)
• Gewrichtspijn (artralgie)

Een uitslag zal zich in ongeveer 25 procent van de gevallen ontwikkelen en zal meestal worden geïsoleerd aan de onderste ledematen. Naderhand zal tussen de vijf en acht procent longontsteking ontwikkelen, hoewel het gewoonlijk zonder behandeling zal verdwijnen.

In zeldzame gevallen kan coccidioidomycose ernstig worden en diepe littekens en gaatjes in de longen veroorzaken. Eenmaal verspreid, kan het van invloed zijn op meerdere orgaansystemen. Complicaties kunnen zijn:

• Huidzweren en abcessen
• Gezwollen en pijnlijke gewrichten
• Botletsels
• Hartontsteking
• Urinewegprobleem
• hersenvliesontsteking

Meningitis is veruit de ernstigste complicatie. Hoewel het totale sterftecijfer laag is (0,07 procent), zal voor degenen met een vergevorderde HIV-infectie maar liefst 70 procent van de infecties de dood tot gevolg hebben, zelfs met de juiste behandeling.

transmissie

De Coccidioides schimmel is aanwezig in de grond en kan tijdens het regenseizoen sporen in de lucht produceren. Infectie wordt veroorzaakt door het inademen van de sporen, meestal zonder dat de persoon het zelfs maar weet.

Eenmaal in de longen kunnen de schimmelsporen zich vermenigvuldigen en eruptieve knobbeltjes in de luchtwegen vormen. Bij mensen met ernstige immuunonderdrukking, met name bij degenen met de diagnose AIDS, leidde dit tot ernstige longinfecties. Zonder de immuunafweer om het te stoppen, kan de schimmel zich verspreiden naar het bloed en ziekte veroorzaken in verre organen.

Coccidioides kan niet van persoon op persoon worden overgedragen.

inval

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) is de incidentie van coccidioidomycose in de Verenigde Staten 44 gevallen per 100.000 mensen. De meeste infecties komen voor in Arizona en Californië, waar de incidentie kan oplopen tot 248 gevallen per 100.000.

In 2011 meldden de CDC meer dan 22.000 nieuwe gevallen van coccidioidomycose, een tienvoudige toename ten opzichte van 1998. Alleen al in Californië steeg het aantal van 719 in 1998 tot een hoogtepunt van 5.697 in 2011.

Ondanks de opleving van infecties, is de incidentie van symptomatische coccidioidomycose verminderd bij mensen met HIV als gevolg van het wijdverspreide gebruik van antiretrovirale therapie.

Diagnose

Coccidioidomycose kan worden vastgesteld door microscopisch onderzoek van lichaamsvloeistoffen (zoals sputum) of weefselmonsters uit de longen. De monsters kunnen ook in het laboratorium worden gekweekt als bewijs van infectie.

Daarnaast zijn er bloedtesten die immuuneiwitten kunnen detecteren, antilichamen genaamd, die door het lichaam worden aangemaakt als reactie op de infectie. Een andere test, de polymerasekettingreactie (PCR) genaamd, kan de infectie bevestigen door het genetische materiaal van de schimmels te versterken.

Röntgenfoto's op de borst kunnen worden gebruikt om de diagnose te ondersteunen.

Behandeling

Voor mensen met een intact immuunsysteem is coccidioidomycose over het algemeen zelfbeperkend en vereist geen andere behandeling dan ondersteunende zorg (zoals pijnstillers en bedrust).

Voor degenen die behandeling nodig hebben - hetzij vanwege persisterende symptomen of progressieve ziekte - worden orale antischimmelmiddelen als de eerste-lijnskeuze beschouwd.

Hoewel ketoconazol de enige goedgekeurde optie is voor de behandeling van coccidioidomycose, vinden veel artsen dat fluconazol of itraconazol even effectief zijn. Hoewel ze in het algemeen veilig zijn voor gebruik, zijn antischimmelmiddelen zoals ketoconazol, fluconazol en itraconazol gecontra-indiceerd tijdens de zwangerschap, omdat ze tijdens het eerste trimester geboorteafwijkingen kunnen veroorzaken.

Voor ernstig zieke mensen wordt het antischimmel amfotericine B als het voorkeursmedicijn beschouwd. Het zou intraveneus worden toegediend totdat de infectie onder controle is, waarna levenslange voorgeschreven orale antischimmelmiddelen zouden worden voorgeschreven om herhaling te voorkomen.

Voor mensen met Coccidioides -gerelateerde meningitis, kan amphotericine B intrathecaal worden toegediend (in de ruimte die de hersenen of het ruggenmerg omringt).

het voorkomen

Het is moeilijk om coccidioidomycose te voorkomen in gebieden waar de schimmel endemisch is. Voor mensen met ernstig gecompromitteerde immuunsystemen, kan profylactische (preventieve) antischimmeltherapie worden gebruikt om een ​​infectie te voorkomen. Er zijn geen vaccins beschikbaar om coccidioidomycose te voorkomen.

Als u in een endemisch gebied woont, zoals Californië of Arizona, en denkt dat u een risico loopt, zijn er enkele voorzorgsmaatregelen die u kunt nemen:

• Draag een stofmasker bij het werken met aarde of laat de grond in de grond zakken om schimmel in de lucht te verminderen.
• Vermijd naar buiten te gaan tijdens een stofstorm of harde wind.
• Gebruik maatregelen voor luchtkwaliteit, zoals een HEPA-filter, en installeer goedkope raam- en deurafdichtingen.
• Als u op een bouwplaats werkt, moet u een N95-deeltjesfiltermasker dragen.