Toilet Training Autistische kinderen vereist geduld

Zindelijkheidstraining is nooit gemakkelijk en voor veel kinderen in het autismespectrum kan het een echte uitdaging zijn. Sommige van de gebruikelijke motivaties voor zindelijkheidstraining, zoals groepsdruk, een verlangen naar onafhankelijkheid of een behoefte om zich schoon en droog te voelen, zijn mogelijk niet aanwezig bij een kind in het autismespectrum.

De meeste kinderen met autisme kunnen leren om het toilet zelfstandig te gebruiken. Maar het proces kost vaak tijd, energie en doorzettingsvermogen!

1

Wees zeker dat uw kind gezond is

Veel kinderen met autisme hebben gastro-intestinale problemen. En als uw kind last heeft van diarree, obstipatie, een opgeblazen gevoel of andere problemen met het maagdarmkanaal, kan het voor hem moeilijk zijn om met de wc te trainen.

Als uw kind gastro-intestinale problemen lijkt, controleer ze dan voordat u begint met zindelijkheidstraining.Tekenen van GI-problemen kunnen zijn: ongebruikelijke humeurigheid, positionering om op de buik te drukken, terughoudendheid om het toilet of kak te gebruiken, of onvermogen om te evacueren. Neem contact op met uw kinderarts en, indien nodig, met een pediatrisch gastro-enteroloog. Het kan zelfs mogelijk zijn om constipatie te behandelen met iets simpels als pruimensap.

2

Wanneer moet je een toilettraining beginnen

Artsen raden aan dat kinderen meestal klaar zijn voor zindelijkheidstraining als ze zich bewust zijn dat ze nat of poepy zijn, hun broek op en neer kunnen trekken en comfortabel zitten op een toilet.

Deze tekens, hoewel geschikt voor typische kinderen, zijn mogelijk niet relevant voor een kind met autisme. Kinderen in het spectrum hebben mogelijk minder gevoeligheid als het gaat om koude, natte of plakkerige gevoelens. Ze kunnen ook spiertonusproblemen hebben die het moeilijker maken om de broek omhoog of omlaag te trekken. Bovendien, terwijl veel peuters actief het toilet willen gebruiken omdat ze anderen het zien doen, vergelijken kinderen met autisme zichzelf zelden met anderen.

Vanwege deze verschillen kunnen autistische kinderen klaar zijn om het toilet te gebruiken voordat ze al die andere vaardigheden onder de knie hebben. Zegt Kimberly Kroeger-Geoppinger, Psy.D., een klinisch psycholoog en universitair docent kindergeneeskunde aan het Cincinnati Children's Hospital Medical Center: "Voor ons zijn de vereisten onder meer ambulatie, het vermogen om op en neer te gaan - en dat is het."

3

Begin met hydrateren

Neem contact op met uw kinderarts om erachter te komen hoeveel vocht uw kind op een dag veilig kan drinken. Duw vervolgens de vloeistoffen een paar dagen in. Meng, indien mogelijk, het sap met water of wissel af tussen melk, sap en water. Hoe meer vloeistoffen uw kind drinkt, hoe groter de kans dat hij vaak moet plassen en met succes urineert in het toilet.

4

Maak je klaar voor een potje feestje

Stel alle dingen samen die je nodig hebt om je kind comfortabel en tevreden te houden terwijl hij lange tijd op het toilet zit. Als u wilt, kunt u boeken, speelgoed en zelfs een tv meenemen naar de badkamer.

Verzamel ook 'motivators' - speciale traktaties om uw kind te geven wanneer hij succesvol urineert of poept in het toilet.

Zorg er ook voor dat het toilet comfortabel is. Voor sommige kinderen betekent dit dat je de zitting in handdoeken moet wikkelen voor extra cushiness. Andere kinderen voelen zich het prettigst op een zindelijk zitje met handvatten die hen helpen zich veilig te voelen terwijl ze op het toilet zitten.

5

Start je potje feestje!

Om je kindje te trainen, laat hem of haar op het toilet zitten (pauzes nemen elk half uur) zo lang als je kunt. Dr. Kroeger en haar team brengen letterlijk de hele dag door in de badkamer, vanaf het moment dat het kind wakker wordt tot hij naar bed gaat. Drankjes, eten en speeltijd kunnen allemaal in de badkamer plaatsvinden.

Vroeg of laat, in de loop van de dag, zal uw kind in het toilet plassen. Wanneer hij of zij de daad doet, vier dan! Geef je speciale motivators, toeterende hoorns, alles wat nodig is om te laten zien dat je trots bent. Neem een ​​pauze en ga dan regelrecht terug naar het toilet.

6

Focus op darmbewegingen

Veel kinderen hebben relatief weinig last van plassen, maar lijken terughoudend om in het toilet te kwijlen. Vele redenen kunnen dit verklaren, zegt Dr. Kroeger. "Als er een probleem is, kijken we naar het waarom. Het kan constipatie zijn, of het kan zijn dat het kind niet van de plons houdt die optreedt wanneer een stoelgang in het water komt. Als dat het probleem is, werken we langzaam om te desensibiliseren."

Dr. Kroeger biedt ook tips voor het beheren van toiletonderricht wanneer uw kind alleen in een luier wil poepen. De sleutel tot succes, legt ze uit, is het stap voor stap nemen van het proces.

• Zoek eerst uit wanneer je kind gaat poepen en laat hem in de badkamer poepen in de luier.
• Verlat langzaam en laat hem in de luier poepen terwijl hij op het toilet is.
• Laat hem vervolgens zijn broek uittrekken voordat hij op het toilet gaat zitten.
• Laat hem als laatste op de wc zitten met luier eraf.

Deze stappen kunnen lang duren en het kan nodig zijn om ze steeds verder af te breken. De sleutel tot succes is echter dat uw kind kan slagen en die motiverende prijs kan verdienen.

7

Toiletlessen voor werkende ouders

Dr. Kroeger en haar team werken vijf tot zes dagen met kinderen om hun resultaten te bereiken. Maar als je een werkende ouder bent en geen dagen in de badkamer kunt doorbrengen, stelt dr. Kroeger een aangepaste aanpak voor.

Zij adviseert om te beginnen met zorgvuldig vastleggen wanneer uw kind plast en een stoelgang maakt. Op basis van dat schema kun je je kind op het toilet laten zitten als je weet dat hij waarschijnlijk naar de wc gaat. Hoe vaker je het doet, hoe beter, omdat het je kind meer kansen geeft om succesvol te zijn, motiverende prijzen wint en positief gedrag versterkt.

8

Fecale smering beheren

Het is niet ongebruikelijk voor kinderen met autisme om hun ontlasting op zichzelf, op de muren, op hun kleding te smeren. Dr. Kroeger heeft een specifiek advies voor ouders die zichzelf in deze onaangename situatie vinden. "Kinderen doen om een ​​van de slechts vier redenen wat ze doen", legt ze uit: aandacht krijgen, iets krijgen wat ze willen, ontsnappen aan iets onaangenaams, of een bepaalde zintuiglijke ervaring hebben of vermijden. Dus waarom smeren ze uitwerpselen? Wat gebeurt er als ze het doen? Krijgen ze aandacht? Kunnen ze ontsnappen aan een situatie die ze niet leuk vinden? Krijgen ze iets dat ze willen? Als ze geen van deze uitkomsten krijgen, genieten ze waarschijnlijk van de sensorische input die ze krijgen. '

Als je eenmaal weet waarom je kind uitwerpselen smeert, kun je op een andere manier aan hun behoefte voldoen. Je kunt ze bijvoorbeeld aandacht en lof geven als ze naar de badkamer gaan zonder hun ontlasting aan te raken.