Knie dislocatie: symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling

Een kniedislocatie is een ongewoon maar uiterst ernstig letsel waarbij het dijbot (femur) en scheenbot (tibia) contact met elkaar verliezen. Een kniedislocatie verschilt van een patellaire dislocatie waarbij alleen de knieschijf wordt losgemaakt van de groef aan het uiteinde van het dijbeen.

symptomen

De meest voorkomende symptomen van kniedislocatie zijn de zichtbare zwelling en misvorming van het kniegewricht. De onderste extremiteit ziet er vaak verkort en uitgelijnd uit en elke beweging van het gewricht veroorzaakt extreme pijn.

Ongeveer de helft van alle kniedislocaties wordt vóór aankomst in het ziekenhuis verplaatst. Dit is problematisch omdat dit kan resulteren in nog meer letsel en een verhoogd risico op complicaties, waaronder:

• Compressie of beschadiging van de peroneuszenuw die langs de buitenrand van de kuit loopt
• Breuk of obstructie de popliteale slagader en ader aan de achterkant van de knie
• De ontwikkeling van diepe veneuze trombose (DVT)

Als een bloedvatobstructie langer dan acht uur onbehandeld blijft, is de kans op amputatie 86 procent, vergeleken met 11 procent als deze binnen acht uur wordt behandeld.

Oorzaken

Knie-dislocaties zijn vaak het resultaat van een zwaargewonde blessure, zoals een auto-ongeluk, ernstige valpartijen en sportblessures.

Een dislocatie van de knie moet niet worden verward met een subluxatie, een gedeeltelijke dislocatie waarbij de knie "uitdooft" als gevolg van een beschadigd ligament. Een kniedislocatie is een veel ernstiger letsel waarbij de niet goed uitgelijnde botten moeten worden teruggezet naar hun juiste positie. Met een subluxatie zullen de botten op hun plaats "terugglijden".

Een kniedislocatie kan ook optreden door een ongewone draai of misstap. In feite is ongeveer 40 procent van alle kniedislocaties niet gerelateerd aan een high-impact letsel.

Met dat gezegd zijnde, dezelfde zorgen bestaan ​​ongeacht de oorzaak. Een snelle reactie is zonder uitzondering vereist om ernstige en zelfs verwoestende schade aan de knie en de onderste ledematen te voorkomen.

Diagnose

Als zich een kniedislocatie heeft voorgedaan, wordt de verbinding gewoonlijk verplaatst bij aankomst in de eerste hulp (een procedure die wordt aangeduid als "vermindering van de gewrichten"). Eenmaal gereduceerd, zal de arts de omliggende weefsels, zenuwen en bloedvaten zorgvuldig evalueren.

Vanwege de extreme aard van de verwonding, zullen de omliggende ligamenten onveranderlijk worden beschadigd. In bijna alle gevallen zullen zowel het voorste kruisband (ACL) als het posterieure kruisband (PCL) worden gescheurd of gescheurd. Bovendien kunnen de collaterale ligamenten, kraakbeen en meniscus (het membraan tussen het bot en het kraakbeen) ook schade oplopen.

Röntgenstralen of computertomografie (CT) -scans zouden worden gebruikt om de aard en positie van de niet goed uitgelijnde botten te evalueren. Magnetic Resonance Imaging (MRI) - een techniek die veel beter is om zachte weefsels te visualiseren - kan worden besteld om de schade aan ligamenten, kraakbeen en pezen voorafgaand aan de operatie te karakteriseren.

Om vasculaire obstructie te evalueren, kan uw arts een CT-angiogram bestellen waarin een op jodium gebaseerde kleurstof in een ader wordt geïnjecteerd om de bloedstroom in kaart te brengen. Een Doppler-echografie kan ook worden gebruikt om de arteriële bloedstroom te beoordelen.

Zenuwbeschadiging, ervaren in ergens tussen 25 procent en 33 procent van de kniedislocaties, kan in eerste instantie worden beoordeeld met een lichamelijk onderzoek om te controleren op abnormale sensaties (gevoelloosheid, uitstralende pijn) of de verslechtering van de voetbeweging, hetzij intern (inversie) of extern (eversie).).

Behandeling

In de vroege stadia van de behandeling is de medische prioriteit het minimaliseren van eventuele schade aan de bloedvaten of zenuwen. Wanneer deze problemen zijn aangepakt en gestabiliseerd, kan de aandacht worden gericht op de structurele weefselbeschadiging.

In bijna alle gevallen is een operatie vereist, vaak om meerdere ligamentische letsels, meniscusscheuren en kraakbeenschade te herstellen. Arteriële letsels kunnen de directe reparatie van het betreffende bloedvat vereisen (met een synthetische pleister, transplantaat of getransplanteerde ader), een arteriële bypass of een embolectomie om een ​​stolsel te verwijderen.

De operatie kan worden uitgevoerd als een open operatie (met behulp van een scalpel en een grote incisie) of arthroscopisch (met behulp van een scoop, buisachtig instrument en sleutelgatincisies).

Zenuwbeschadiging kan de expertise van een neurologische chirurg vereisen. Het is niet ongebruikelijk dat een kniedislocatie meerdere operaties vereist. Er kunnen ook inspanningen worden gedaan om verloren kraakbeen te herstellen met dergelijke geavanceerde technieken als kraakbeenimplantatie of kraakbeenoverdracht.

Complicaties van knie dislocatie chirurgie, omvatten chronische stijfheid, instabiliteit en postoperatieve zenuwpijn. Gewrichtsmisvorming en infectie zijn ook mogelijk.

Het volgen van een uitgebreid fysiotherapie- en revalidatieprogramma wordt essentieel geacht om de bijna normale tot normale kniefunctie te herstellen.

Een woord van heel goed

Knie-dislocatie, hoewel ernstig, is uiterst zeldzaam en vertegenwoordigt minder dan 0,5 procent van alle gewrichtsdislocaties. Hoewel de meeste mensen met kniedislocatie vanwege de extreme aard van de verwonding dringende zorg zoeken, moeten alle pogingen tot zelfbehandeling zonder uitzondering worden vermeden.

Vertraagde behandeling kan leiden tot weefselatrofie, wat resulteert in het verkorten van afgehakte ligamenten. Dit maakt reparatie niet alleen moeilijk, maar kan ook het bewegingsbereik van uw knie ernstig beperken.

Verder kan wachten tot de ochtend om te "zien of de dingen verbeteren" leiden tot uitgebreide weefselsterfte (necrose) vanwege de beperking van de bloedstroom. Tegen het podium kan de schade zo ernstig zijn dat een amputatie boven de knie nodig is.

Hiertoe moet elke knieblessure onverwijld worden gezien als er hevige pijn, zwelling, roodheid, bloeding of bewegingsbeperking is.