Biceps peesbreuk bij het ellebooggewricht

De biceps-spier is de grote spier over de voorkant van de arm die zich uitstrekt van de elleboog tot het schoudergewricht. De bicepspierspier is vooral belangrijk, zowel bij het buigen van de elleboog, als bij het draaien van de onderarm om de palm naar boven te richten. Deze beweging, supinatie genaamd, lijkt misschien niet zo belangrijk, maar wanneer je een deurknop opent of een schroevendraaier draait, wordt het belang heel duidelijk!

De bicepspees

De biceps-spier is aan de bovenkant en de onderkant van het bot bevestigd via structuren die pezen worden genoemd. De spier zelf is dik, samentrekkend weefsel waardoor het lichaam met kracht kan trekken. De pezen daarentegen zijn erg sterk, maar kleine en niet-contractiele structuren die de spier verbinden met het bot. Er zitten pezen aan de bovenkant van de bicepsenspier en aan de onderkant van de bicepsenspier. De pezen aan de bovenkant van de biceps spier worden de proximale biceps pezen genoemd, en er zijn er twee. De pezen aan de onderkant van de spier worden de distale bicepspees genoemd, en er is er maar een van. De distale bicepspees bevindt zich ter hoogte van de elleboogplooi en kan worden gevoeld en vaak gezien wanneer de onderarm tegen een zwaar voorwerp wordt getrokken. Tranen kunnen optreden bij de proximale of de distale bicepspees en de behandelingen kunnen aanzienlijk verschillen, afhankelijk van welke verwonding optrad.

Distale biceps pees tranen

Blessures aan de distale biceps pees zijn niet ongewoon. Dit komt vaak voor bij mannen van middelbare leeftijd, deze verwondingen treden vaak op bij het tillen van zware voorwerpen. Meer dan 90 procent van de distale biceps peesscheuren komen voor bij mannen. Ze komen veel vaker voor in de dominante arm met meer dan 80 procent van de blessures aan de dominante kant. Hoewel de perceptie is dat deze verwondingen vaak worden geassocieerd met atletische activiteiten of zeer veeleisende werkactiviteiten, is de realiteit dat ze meestal onverwacht optreden tijdens een schijnbaar normale tilactiviteit.

Het mechanisme waardoor een traan ontstaat, wordt een excentrische contractie genoemd. Dit betekent dat de bicepsspier samentrok, zoals een zwaar voorwerp probeerde op te tillen, maar de kracht die op de spier werkte, trok in de tegenovergestelde richting.

Zoals gezegd komen biceps-tranen van de distale bicepspees bijna uitsluitend voor bij mannen. Hoewel er in de medische literatuur case-reports zijn over deze letsels bij vrouwen, komt de overgrote meerderheid voor bij mannen. Bovendien hebben mensen die tabaksproducten roken een veel grotere kans op het ondersteunen van een distale scheur van de bicepspees. In feite is de kans op het aanhouden van een traan meer dan 7 maal die van niet-rokers.

Tekenen van een gescheurde biceps

De meest algemene beschrijving die wordt gegeven door mensen die hun bicepspees bij de elleboog scheuren, is dat ze een luide "knal" horen als ze een zwaar voorwerp optillen. De typische symptomen van een gescheurde biceps zijn:

• Pijn rond de vouw van de elleboog
• Zwelling van het ellebooggebied
• Kneuzingen over de elleboog en onderarm
• Deformiteit van de bicepsenspier

Een bekwame examinator is in staat om de bicepspees te voelen en moet in staat zijn om te bepalen of er een scheuring van de pees is bij onderzoek. Er is eigenlijk een test genaamd de "haaktest" waarbij de onderzoeker probeert haar wijsvinger over de bicepspees te haken wanneer de spier wordt samengetrokken. Als de pees is gescheurd, kan ze de vinger niet over de pees haken. Er is vastgesteld dat deze test extreem nauwkeurig is voor het detecteren van een gescheurde bicepspees.

Hoewel beeldvormingsstudies in geen enkele situatie noodzakelijk zijn, worden ze vaak gebruikt om andere potentiële oorzaken van elleboogpijn uit te sluiten en om de vermoedelijke diagnose te bevestigen. Een röntgenfoto is een nuttige test om er zeker van te zijn dat er geen fractuur rond het ellebooggewricht is en dat de botten normaal zijn uitgelijnd. Een scheur van de bicepspees verschijnt niet bij een röntgentest, maar deze kan worden gebruikt om andere mogelijke oorzaken van ongemak uit te sluiten.

Een MRI is de test die doorgaans wordt gebruikt om een ​​gescheurde bicepspees te identificeren. Als er een vraag is over de diagnose, kan een MRI nuttig zijn. Bovendien kunnen MRI's nuttig zijn om andere letsels aan zacht weefsel te identificeren. Sommige orthopedische aanbieders worden steeds vaardiger met het gebruik van echografie om dit type diagnose snel te bevestigen. Uw orthopedisch chirurg kan ervoor kiezen om een ​​echografie te krijgen om zijn vermoedelijke diagnose te bevestigen.

Meestal zijn verwondingen aan de distale bicepspees complete tranen.Meestal scheurt de pees direct van het bot in de onderarm. Verscheuringen verderop in de pees zijn ongebruikelijk maar kunnen optreden als er een directe verwonding aan de pees is, zoals met een mes. Gedeeltelijke verwondingen aan de biceps peesbevestiging kunnen ook voorkomen. In deze situaties zal de pees intact blijven, maar pijn kan niet worden opgelost met eenvoudige behandelingen. Bij mensen met gedeeltelijke tranen, als eenvoudige behandelingsstappen de symptomen van ongemak niet verlichten, kan een operatie worden overwogen om de pees volledig los te maken en vervolgens stevig terug naar het bot te herstellen.

Niet-chirurgische behandelingsopties

Een niet-chirurgische behandeling is een optie voor het beheersen van een distale verbreking van de bicepspees. Hoewel veel mensen, inclusief chirurgen, het idee hebben dat alle biceps peesrupturen chirurgische behandeling vereisen, is de realiteit dat sommige mensen het heel goed doen met een niet-chirurgische behandeling. Dit geldt met name voor patiënten met lagere eisen, zoals oudere personen. Bovendien, wanneer de blessure optreedt op de niet-dominante arm, tolereren mensen een chronisch gescheurde bicepspees veel beter.

Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar de tekortkomingen van mensen met een chronisch gescheurde bicepspees. Er zijn over het algemeen drie functionele tekorten die optreden:

1. Verminderde buigsterkte: de kracht van de elleboog om te buigen zal met ongeveer een derde afnemen met een chronisch gescheurde bicepspees.
2. Verminderde supinatie sterkte: de sterkte van de onderarm om in een handomdraai positie te veranderen, zoals het openen van een deurknop of het draaien van een schroevendraaier, zullen we met ongeveer de helft afnemen.
3. Verminderd uithoudingsvermogen: het uithoudingsvermogen van de extremiteit lijkt over het algemeen af ​​te nemen, waardoor repetitieve activiteiten iets moeilijker worden.

Naast deze veranderingen merken mensen met een chronisch gescheurde distale bicepspees meestal een abnormale vorm van de bicepsenspier. Bij sommige mensen kan dit leiden tot krampachtige sensaties of spierspasmen, hoewel deze symptomen meestal na verloop van tijd afnemen.

Chirurgische opties

Voor de meeste mensen die een peesblessure aan de distale biceps ondersteunen, zal een operatie worden besproken als een behandeloptie. Er zijn een aantal chirurgische behandelingen en technieken die ze kunnen gebruiken om de distale bicepspees te repareren. De gebruikelijke variatie in chirurgische techniek is ofwel uitvoeren van de chirurgische reparatie door een enkele incisie of een twee-incisietechniek. Verschillende chirurgen hebben verschillende voorkeuren met betrekking tot hoe de schade aan de bicepspees het best kan worden hersteld.

Daarnaast onderzoeken sommige chirurgen mogelijkheden om de chirurgische procedure uit te voeren via een endoscopische benadering, hoewel dit veel minder vaak voorkomt. Er zijn veel onderzoeken om te bepalen welke van deze technieken het beste is, en elke techniek heeft zijn eigen voor- en nadelen en geen enkele duidelijke techniek is 'de beste'.

Er zijn ook een aantal verschillende manieren om de beschadigde pees weer op het bot te bevestigen. De pees scheurt bijna altijd direct van het bot. Verschillende soorten ankers en apparaten kunnen worden gebruikt om de gescheurde pees weer op het bot te bevestigen, of het kan worden gerepareerd in kleine boorgaten in het bot. Elke chirurg heeft een voorkeurstechniek om de beschadigde pees te herstellen. Mijn beste advies is om deze opties met uw chirurg te bespreken, maar laat hen hun meest comfortabele techniek uitvoeren.

Rehabilitatie en complicaties

De revalidatieprotocollen na chirurgische behandeling variëren aanzienlijk tussen individuele chirurgen. In het algemeen zullen de meeste chirurgen immobilisatie in een spalk aanbevelen na een paar weken om de zwelling en ontsteking te laten bezinken. Zachte bewegingsvrijheid begint, maar versterking moet gedurende de eerste 6-8 weken worden vermeden. Terug naar activiteiten op volledige sterkte is meestal niet toegestaan ​​tot een minimum van 3 maanden en soms langer.

Complicaties van chirurgische behandeling zijn ongebruikelijk, maar kunnen voorkomen. De meest voorkomende complicatie is irritatie of beschadiging van de sensorische zenuwen van de onderarm. Deze zenuw, de laterale antebrachiale huidzenuw genoemd, geeft een gevoel aan de voorkant van de onderarm. Wanneer deze zenuw is gewond op het moment van de operatie, kunnen mensen gevoelloosheid of tintelingen ervaren over de voorkant van de onderarm. Meer significant zenuwletsel is mogelijk, maar zeer ongewoon.

De andere complicatie die uniek is voor chirurgie van distale biceps pezen is de ontwikkeling van iets dat heterotope botvorming wordt genoemd. Dit betekent dat bot zich kan ontwikkelen in de zachte weefsels tussen de onderarmbeenderen. Deze ongewone complicatie kan de mobiliteit van de onderarm beperken. Infectie is altijd een potentiële complicatie bij chirurgische behandeling. Doorgaans kunnen infecties worden voorkomen met stappen die worden ondernomen op het moment van de operatie en passende zorg voor de chirurgische incisie tijdens de postoperatieve periode.

Chirurgie kan het best enige tijd na een paar weken na de eerste verwonding worden uitgevoerd, waardoor de bicepspees scheurde. Chronische biceps peesblessures die ofwel niet gediagnosticeerd zijn of gedurende maanden onbehandeld kunnen opereren, zijn moeilijker om operatief te repareren. In sommige situaties kunnen deze chronische tranen het gebruik van een peestransplantaat vereisen om de normale lengte van de bicepspees te herstellen. Wanneer de eerste verwonding optreedt, wordt de bicepspees teruggetrokken van zijn normale bevestiging. Na verloop van tijd verliezen de pees en spieren hun elasticiteit en litteken, waardoor het moeilijker wordt om de normale lengte te bereiken. Als de lengte onvoldoende is om bevestiging mogelijk te maken, kan een peestransplantatie nodig zijn om de opening te overbruggen. Dit kan de tijd die nodig is voor revalidatie verlengen en het herstel van de verwachte functie beperken.

Een woord van heel goed

Distale biceps peesblessures zijn een potentiële bron van aanzienlijke pijn en zwakte van de bovenste extremiteiten. Hoewel de diagnose van deze verwondingen meestal duidelijk is, kan de behandelingsbeslissing voor sommige mensen moeilijk zijn. Chirurgie is meestal een veilige en effectieve manier om functioneel herstel te garanderen, maar er zijn mogelijke risico's van operaties. Het bepalen van de beste behandeling hangt van een aantal factoren af, waaronder hoe lang het geleden is sinds je blessure, dominante versus niet-dominante extremiteit en verwachtingen voor het gebruik van de extremiteit. Praten met haar arts kan u helpen ervoor te zorgen dat u de beste beslissing neemt voor uw specifieke situatie.