Hoe beïnvloedt kalium een ​​hoge bloeddruk?

Hypertensie (of abnormaal hoge bloeddruk) is een van de meest voorkomende chronische ziekten. Het is daarom ook een probleem voor de volksgezondheid. Volgens de Centers for Disease Control (CDC), prevalentie van hypertensie in de VSvolwassenen van 18 jaar en ouder was zo hoog als 29,1 procent in 2011-2012. Wereldwijd bedroeg de algemene prevalentie van verhoogde bloeddruk bij volwassenen van 25 jaar en ouder ongeveer 40 procent in 2008. Een aanhoudend hoge bloeddruk heeft ernstige gevolgen, leidend tot een verhoogd risico op een beroerte, een hartaanval, nierfalen, enz.

Behandeling van hoge bloeddruk is een voortdurend evoluerend veld, een onderneming die ongeveer een eeuw geleden begon.

Een korte geschiedenis van hypertensie

Het is moeilijk voor te stellen dat de moderne techniek om bloeddruk te meten slechts iets meer dan 100 jaar bestaat (toen Dr. Kortokoff, een Russische chirurg, de methode in een enkele paragraaf beschreef). Terwijl we toen de bloeddruk konden meten, wist niemand echt wat een "normale" menselijke bloeddruk zou moeten zijn. Later werden op de bevolking gebaseerde onderzoeken uitgevoerd om die vraag te beantwoorden. Met die kennis kwam het besef dat hogere bloeddruk het risico op hart- en vaatziekten zou kunnen verhogen.

Helaas bestond er in het begin van de 20e eeuw geen goede behandeling voor hypertensie. Welke kleine behandelingsstrategieën er ook waren, klinkt bijna middeleeuws en barbaars volgens de huidige normen. Deze omvatten aderlaten door aderlaten, of zelfs het uitsnijden van iemands nieren om de bloeddruk te verlagen. In feite werd ernstig verhoogde bloeddruk zelfs aangeduid als kwaadaardige hypertensie, het woord kwaadaardig suggereert een prognose die zo slecht is als kanker.

Moderne behandelingen voor hoge bloeddruk

Tegenwoordig hoeven artsen niet langer vampier te spelen om de hoge bloeddruk van hun patiënten te behandelen. Dit is gedeeltelijk te wijten aan ons beter begrip van de fysiologie van menselijke bloeddruk en de invloed van externe factoren zoals voeding (waaronder elektrolyten zoals natrium, kalium, enz.). Zoals zoveel problemen, hoe meer we leren, hoe meer vragen opduiken.

Dus de gemiddelde persoon kan de fout maken om te denken dat de moderne arts de kunst en wetenschap van het behandelen van hoge bloeddruk heeft geperfectioneerd. Maar toch blijft de behandeling van hypertensie en hoe het probleem te benaderen nog steeds een kwestie van intensief onderzoek en debat. Men hoeft alleen maar te kijken naar meerdere richtlijnen gepubliceerd door organisaties over de hele wereld die de gemiddelde arts vertellen wanneer en hoe hoge bloeddruk te behandelen. Elk beweert het laatste woord over het onderwerp te zijn; dat wil zeggen totdat de volgende richtlijn verschijnt.

Een van de algemene richtlijnen die in de VS worden gebruikt door artsen voor de behandeling van hypertensie, is de zogenaamde Joint National Committee (JNC) -richtlijn.

Hoe wordt de bloeddruk gereguleerd?

Voordat we de rol van kalium in het reguleren van de bloeddruk begrijpen, is het belangrijk om een ​​overzicht te hebben van hoe de "thermostaat" voor de bloeddruk van ons lichaam werkt. Deze thermostaat omvat een complexe coördinatie van mechanismen die worden gereguleerd door ons zenuwstelsel, de nieren, het endocriene systeem dat hormonen maakt, het hart, onze bloedvaten, de hoeveelheid vloeistof die in de bloedvaten loopt, onze elektrolyteniveaus en meer. Voor iets dat zo triviaal lijkt (zoals wanneer je zegt, "mijn bloeddruk loopt 120/80"), is het fascinerend om je te realiseren hoe dit uiterst complexe mechanisme elke seconde van ons leven in perfecte coördinatie moet werken om ons bloed te houden druk die loopt precies waar hij zou moeten zijn.

Elektrolyten en hypertensie: Kalium

Als het gaat om elektrolyten en bloeddruk, begrijpen de meeste artsen en zelfs de gemiddelde persoon meestal de rol van natrium. Patiënten worden gebombardeerd met berichten over het verminderen van hun inname van natrium, en terecht. Helaas wordt tijdens de klinische discussie niet voldoende nadruk gelegd op de gunstige rol van kalium op de bloeddruk.

Kalium heeft een essentiële rol in de menselijke fysiologie en is een element dat noodzakelijk is voor het leven. De niveaus worden grotendeels onderhouden door de nieren. Er zijn gegevens die erop wijzen dat het niet eten van voldoende kalium in onze voeding kan leiden tot een verhoging van de bloeddruk en zelfs het risico op nierziekten en beroertes kan verhogen. Er zijn ook gegevens uit een meta-analyse waaruit bleek dat een toename van 1,6 gram kalium per dag het risico op een beroerte met maar liefst 21 procent kon verlagen. En als u de situatie verergert door een hoge hoeveelheid natrium te consumeren, is het effect op uw bloeddruk zelfs nog meer overdreven.

Het lijkt er daarom op dat als het gaat om onze bloeddruk, kalium duidelijk de goede persoon is.

Waarom verlaagt kalium de bloeddruk?

We zijn nog niet zeker. Dit is echter opnieuw een onderwerp van actief onderzoek. Een van de hypotheses die wordt bestudeerd, is de invloed van kalium op het vermogen van de nieren om natrium uit het lichaam te verwijderen. We weten dat lage bloedspiegels van kalium uit een laag kaliumdieet de reabsorptie van natrium in de nieren zouden kunnen verhogen en daardoor hypertensie zouden kunnen veroorzaken.

Zou het eten van een hoog kaliumdieet lagere bloeddruk kunnen veroorzaken?

Hoewel er meerdere onderzoeken zijn uitgevoerd om deze vraag te beantwoorden, heeft een grotere meta-analyse van 16 gerandomiseerde studies het gemakkelijker gemaakt om de gegevens te interpreteren door de cijfers voor ons te crippen. We hebben daarom bewijs dat een verhoging van de kaliuminname de bloeddruk mogelijk zou kunnen verlagen bij patiënten die lijden aan hypertensie. Normale mensen zonder hoge bloeddrukproblemen kunnen echter een vergelijkbare verlaging niet zien. Er lijkt ook een verband te bestaan ​​tussen dosis en effect, waarbij mensen met de hoogste toename van de kaliuminname (van 90 tot 120 mEq per dag) een grotere verlaging van de bloeddruk zouden kunnen zien.

High Kalium dieet is niet voor iedereen

Voordat u begint te gapen op bananen en tomaten, neem dan een paar minuten de tijd om met uw arts te bespreken of een dieet met veel kalium voor u geschikt is. Er zouden mensen zijn voor wie een hoog kaliumdieet meer zou kunnen schaden dan dat het helpt. Deze omvatten mensen met een geavanceerde nierziekte, of mensen met bepaalde soorten bloeddruk medicijnen zoals angiotensine converting enzyme (ACE) -remmers of spironolacton, waarbij een hoog kaliumdieet het risico op gevaarlijk hoge bloedkaliumspiegels / hyperkaliëmie zou kunnen verhogen.

Voor de juiste patiënt kan een kaliumrijk dieet echter leiden tot cardiovasculaire voordelen, zoals de bovenstaande gegevens suggereren.

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Aburto NJ, Hanson S, Gutierrez H, et al. Effect van verhoogde kaliuminname op cardiovasculaire risicofactoren en ziekte: systematische review en meta-analyses. BMJ. 2013 3 april; 346: f1378. doi: 10.1136 / bmj.f1378.
• Araki S, Haneda M, Koya D, et al. Urinaire kaliumuitscheiding en renale en cardiovasculaire complicaties bij patiënten met type 2 diabetes en normale nierfunctie. Clin J Am Soc Nephrol. 2015 december 7; 10 (12): 2152-8. doi: 10.2215 / CJN.00980115. Epub 2015 12 november.
• D'Elia L, Barba G, Cappuccio FP, et al. Kaliuminname, beroerte en hart- en vaatziekten een meta-analyse van prospectieve studies. J Am Coll Cardiol. 2011 maart 8; 57 (10): 1210-9. doi: 10.1016 / j.jacc.2010.09.070.
• James PA, Oparil S, Carter BL, et al. 2014 Evidence-based richtlijn voor het beheer van hoge bloeddruk bij volwassenen. Verslag van de leden van het panel Benoemd tot het achtste gezamenlijke nationale comité (JNC 8). JAMA. 2014; 311 (5): 507-520. doi: 10,1001 / jama.2013.284427
• Yang Q, Liu T, Kuklina EV, et al. Natrium- en kaliuminname en mortaliteit onder Amerikaanse volwassenen: prospectieve gegevens van de derde nationale gezondheids- en voedingsonderzoekenquête. Arch Intern Med. 2011 11 juli; 171 (13): 1183-91. doi: 10.1001 / archinternmed.2011.257.