Behandeling voor chronische subjectieve duizeligheid

Chronische subjectieve duizeligheid (CSD) is waarschijnlijk al eeuwen bij ons, maar is pas relatief recent erkend als een klinisch syndroom.

Het uitgangspunt van CSD is dat een fysiek probleem zoals een infectie van het binnenoor de vestibulaire zenuw tijdelijk beschadigt. Terwijl in veel mensen het brein in staat is om zich voor deze schade aan te passen en leren te werken zonder gevoelens van onbalans, in andere mensen leert het brein nooit om zich aan te passen.

CSD wordt sterk geassocieerd met angst, evenals introverte persoonlijkheidstypen, en er is getheoretiseerd dat dit de neiging van de hersenen kan weerspiegelen om hyper-waakzaam te zijn tegen bedreigingen, inclusief mogelijk omvallen. Dientengevolge, na de aanvankelijke schade aan het vestibulaire netwerk, zijn de hersenen voortdurend op hun hoede en zenden waarschuwingen uit dat iemand dreigt te vallen, zelfs als het werkelijke gevaar voorbij is. Het is een beetje alsof het controlelampje "controlemotor" blijft branden ondanks dat de motor van uw auto maanden geleden is gefixeerd.

Behandelingsopties

CSD kan zeer storend zijn voor het leven van mensen, omdat het constante gevoel van onbalans kan voorkomen dat mensen dagelijkse activiteiten uitvoeren, zoals hun werk. Hoewel er geen grootschalige, gecontroleerde onderzoeken naar CSD zijn uitgevoerd, ondersteunen kleinschalige onderzoeken het gebruik van drie hoofdvormen van behandeling. Deze vormen omvatten:

• vestibulaire therapie
• cognitieve gedragstherapie
• selectieve serotonineheropnameremmers (gewoonlijk gebruikt om depressie te behandelen).

Vestibulaire therapie

Vestibulaire therapie is een vorm van fysiotherapie (PT) gericht op het verbeteren van iemands balans. Een getrainde vestibulaire therapeut moet de behandelingsoefeningen begeleiden. Het doel is om de hersenen te trainen zich aan te passen aan de nieuwe sensorische input met betrekking tot het evenwicht.

Mogelijke oefeningen zijn het kijken naar een ronddraaiende en gestreepte cirkel om te wennen aan de duizelingwekkende stimulus, door een gang lopen terwijl je foto's op de muren bekijkt, of geleidelijk en methodisch een tolerantie ontwikkelen om het hoofd te draaien. In feite moeten alle oefeningen langzaam worden gestart en geleidelijk worden verhoogd om een ​​dergelijk sterk gevoel van duizeligheid te voorkomen dat de therapie wordt gestopt. In plaats daarvan is een regulier, geduldig en aanhoudend oefeningsprogramma meestal meer succesvol, hoewel volledige voordelen mogelijk niet worden gerealiseerd voor maximaal 6 maanden.

Hoewel er geen speciale test specifiek voor CSD is uitgevoerd, zijn er schattingen gevonden van tussen 60 tot 80 procent effectiviteit voor het verminderen van de ernst van vestibulaire symptomen en het herstellen van het dagelijks functioneren.

medicijnen

Er zijn geen studies specifiek gericht op patiënten met CSD, hoewel een paar open-label onderzoeken hebben gekeken naar patiënten met chronische duizeligheid, waarvan er veel waarschijnlijk CSD hadden. Gezamenlijk lijken deze onderzoeken enig voordeel te suggereren voor serotonine-selectieve heropnameremmers (SSRI's) en serotonergisch-noradrenerge heropnameremmers (SNRI's). Vaak voorkomende bijwerkingen van SSRI's en SNRI's zijn slaapstoornissen en misselijkheid, wat kan leiden tot enige intolerantie.Het goede nieuws is dat deze antidepressiva niet alleen de chronische duizeligheid behandelden, maar ook de angst en depressie verminderden bij de patiënten die ze gebruikten (zie figuur).

psychotherapie

Ten minste vijf studies hebben cognitieve gedragstherapietechnieken bij patiënten met CSD onderzocht. De algemene trend onder deze onderzoeken is een significant voordeel in de vermindering van duizeligheid. Slechts één proef volgde de patiënten gedurende meer dan een jaar, en dit zag op dat moment geen blijvende voordelen. Op dit moment zijn meer definitieve onderzoeken nodig om op deze vroege resultaten voort te bouwen.

Sommige mensen weerstaan ​​het idee dat angst of persoonlijkheid mogelijk een rol spelen in hun duizeligheid, omdat ze denken dat dit impliceert dat CSD 'alles in hun hoofd heeft'. Dergelijk denken kan het gebruik van medicatie of behandeling die gewoonlijk wordt geassocieerd met psychiatrische problemen zoals depressie, voorkomen.

Bottom Line

Chronische subjectieve duizeligheid is een relatief nieuw gedefinieerde stoornis, hoewel de symptomen die het beschrijft zowel oud als algemeen zijn. Indien erkend, lijkt CSD goed te reageren op vestibulaire therapie, medicatie en mogelijk cognitieve gedragstherapie. Bij voorkeur zouden deze technieken in combinatie worden gebruikt om potentiële voordelen te maximaliseren.