Waarom Visual Snow Syndrome is geen variant van migraine

Visual Snow Syndrome is een unieke aandoening waarbij een persoon een blijvende visuele storing heeft, meestal die van continue, flikkerende kleine zwarte en witte stippen of "sneeuw" of "statisch" in hun gehele gezichtsveld (vergelijkbaar met oude flikkerende televisies).

Veel mensen met het visuele sneeuwsyndroom hebben ook migraine met of zonder aura's. Dit heeft geleid tot de gedachte dat dit syndroom een ​​vorm van migraine of migraine aura kan zijn. Sommigen krijgen zelfs de diagnose van aanhoudende migraine-aura. Maar de waarheid is dat dit zeldzame syndroom zijn eigen gezondheidstoestand is, het is geen migrainevariant, noch een migraine-aura.

Overzicht

Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt dit syndroom als een unieke, onderscheiden medische aandoening. Het is geen variant van migraine met aura. Het is ook geen psychogene stoornis of een post-hallucinogene flashback, waar mensen in het verleden abusievelijk mee zijn gediagnosticeerd. Het grote aantal mensen met deze zeldzame aandoening heeft geen geschiedenis van drugsmisbruik en heeft normale oog- en neurologische onderzoeken. Ook worden hun visuele symptomen niet beter met traditionele migrainetherapieën.

Dat gezegd hebbende, veel mensen met het visuele sneeuwsyndroom hebben last van migraine met en zonder aura, en dit kan hun symptomen verergeren.

symptomen

Ondanks een normaal oogonderzoek en normale hersenafbeeldingsproeven, ervaart een persoon met visueel sneeuwsyndroom meerdere visuele symptomen, zoals:

• drijvers
• Flitsen van licht
• Verminderd nachtzicht
• Kleur wervelingen
• Persistentie van een visueel beeld, ondanks dat het wordt verwijderd uit het gezichtsveld
• Gevoeligheid voor licht (fotofobie genaamd)

Een ander veel voorkomend symptoom van dit syndroom is hoofdpijn, die optreedt bij het begin van een visuele storing of omdat de visuele storing verslechtert. Tinnitus, of oorsuizen, kan ook optreden, samen met de visuele symptomen.

Oorzaak

Wetenschappers weten het niet zeker, maar studies hebben aangetoond dat mensen met dit syndroom een ​​hersenafwijking hebben in hun linguale gyrus - een structuur in de achterkant van de hersenen in de occipitale lob.

Omdat visuele paden samenkomen in de occipitale kwab, vermoeden experts dat een afwijking in de beeldverwerking de crux is achter het visuele sneeuwsyndroom. Meer in het bijzonder kunnen de zenuwcellen in de hersenen van mensen met het visuele sneeuwsyndroom overdreven gevoelig zijn voor visuele stimuli. Deze "gevoelige" zenuwcellen sturen dan op een verkeerde manier signalen naar de hersenen, die ze als echte beelden interpreteren.

Diagnose

De diagnose van het visuele sneeuwsyndroom wordt gesteld als een persoon visueel "sneeuw" of "statisch" consequent langer dan drie maanden ziet naast twee of meer van de volgende symptomen:

• Gevoeligheid voor licht (fotofobie)
• Verminderd zicht in de nacht (nyctalopie)
• Een afbeelding van een object zien, ondanks dat het er niet meer is (palinopsia)
• Andere visuele wijzigingen, zoals het zien van zwevende objecten

Om een ​​persoon te laten diagnosticeren met het visuele sneeuwsyndroom, moeten andere mogelijke oorzaken van de symptomen, zoals visuele aura van migraine, worden uitgesloten. De meeste mensen met het visuele sneeuwsyndroom hebben normale zichttests en normale hersenbeelden.

Behandeling

Artsen weten nog niet hoe ze deze unieke aandoening moeten behandelen. Eén 2015-rapport in Hoofdpijn van een patiënt met dit syndroom ontdekte dat Lamictal (lamotrigine), een middel tegen epilepsie, effectief was in het elimineren van symptomen. Lamictal heeft ook geholpen het aantal migraineaanvallen dat ze per maand had te verminderen. Dat gezegd hebbende, dit was een onderzoek bij één patiënt. Studies die naar een groter aantal patiënten kijken, zouden nuttig zijn.

Een woord van heel goed

Als u denkt dat u het zichtsneeuwsyndroom heeft, zorg er dan voor dat u het door uw arts laat controleren. U hebt een goed oogonderzoek en een neurologisch onderzoek nodig om andere medische aandoeningen uit te sluiten. Het goede nieuws is dat wetenschappers nu weten dat dit syndroom geen migrainevariant is en gekoppeld is aan een bepaald deel van de hersenen. Dit zal hopelijk onderzoek stimuleren naar hoe deze zeer reële, maar zeldzame gezondheidstoestand het best kan worden behandeld.