Preventie van placenta-abruptie voorkomen

Placenta-abruptie is de term voor wanneer een deel van of de gehele placenta na de 20e zwangerschapsweek onverwacht uit de baarmoeder scheidt. Ernstige afbraak van placenta is een belangrijke risicofactor voor doodgeboorte of vroeggeboorte.

Het is ook bekend als voortijdige scheiding van de placenta, ablatio placentae, abruptio placentae of placenta abruptie. De aandoening komt voor bij 1 procent van alle zwangerschappen, meestal in het derde trimester.

Tekenen en symptomen

Tekenen van placentaire abruptie kunnen vaginale bloedingen, gevoeligheid of pijn in de buik en frequente weeën omvatten. Alle vaginale bloedingen in het tweede of derde trimester verdienen een oproep aan een arts uit de gezondheidszorg. Placenta-abruptie veroorzaakt echter niet altijd vaginale bloeding, dus u moet altijd bellen als u vermoedt dat u een placentaire abruptie ervaart. (Je kunt beter voorzichtig zijn als je twijfelt.)

Risicofactoren en oorzaken

Trauma aan de buik in de late zwangerschap en infecties in de baarmoeder kunnen placenta-abruptie veroorzaken, maar de aandoening kan ook zonder waarschuwing optreden. Bekende risicofactoren voor abruptie van de placenta zijn:

• Roken
• Gebruik van cocaïne tijdens de zwangerschap
• Meer dan 35 jaar oud zijn
• Meerdere zwangerschappen hebben
• Hoge bloeddruk
• Een bloedstollingsstoornis hebben zoals het antifosfolipidesyndroom
• Placenta-abruptie bij een vorige zwangerschap
• Voortijdige breuk van membranen

Behandeling voor Placenta-abruptie

In de meeste gevallen van placentaire abruptie, is de placenta slechts gedeeltelijk gescheiden van de baarmoeder in plaats van volledig gescheiden te zijn.Wanneer een groter percentage van de placenta wordt gescheiden, is het risico groter dan wanneer de scheiding slechts een klein deel van de placenta omvat. De kans op doodgeboorte gaat drastisch omhoog in gevallen van placentaire abruptie waarbij meer dan 50 procent van de placenta wordt gescheiden.

Wanneer een vrouw symptomen van placentaire abruptie heeft, zal de arts in de gezondheidszorg meestal een lichamelijk onderzoek en een echografie doen. Als artsen een ernstige abruptie van de placenta vermoeden, is de gebruikelijke behandeling het afleveren van de baby - in sommige gevallen door de C-sectie.

Helaas betekent bezorging niet altijd dat de baby overleeft. Als een ernstige abrupt optreedt voordat de baby levensvatbaar is, zoals vóór 24 weken zwangerschap, kunnen artsen de baby mogelijk niet redden. Moeders die een ernstige placentaire abruptie hebben gehad, kunnen zwaar bloedverlies ervaren, en baby's die de bevalling overleven, kunnen complicaties ondervinden van prematuriteit en zuurstofgebrek.

Wanneer de afbraak van de placenta minder ernstig is en geen onmiddellijk risico vormt voor de moeder of de baby, mogen artsen de moeder in het ziekenhuis opnemen en haar op het bed laten rusten met nauwlettend toezicht. Dit kan de kans vergroten dat de baby zal overleven zonder ernstige gezondheidscomplicaties.

Soms stopt het bloeden en kan de vrouw voor de rest van de zwangerschap naar huis terugkeren, maar sommige moeten mogelijk in het ziekenhuis blijven. Als artsen verwachten dat de baby tussen 24 en 34 weken wordt geleverd, kunnen ze steroïden voorschrijven om de longen van de baby sneller te laten rijpen om de overlevingskansen te verbeteren.

Vrouwen die in een vorige zwangerschap placentaire abruptie hebben gehad, kunnen bij alle toekomstige zwangerschappen als risicovol worden beschouwd, gezien het feit dat de aandoening 10 procent van de tijd terugkeert.