MTHFR-genmutaties en -ziekte

MTHFR-mutatie - veranderingen in een gen gekoppeld aan een toenemend aantal medische aandoeningen, waaronder schildklieraandoeningen - is een controversieel onderwerp geworden onder wetenschappers. Hoewel de National Institutes of Health vijf voorwaarden opsomt die rechtstreeks verband houden met de genetische mutatie, heeft een groeiend aantal bewijzen het, direct of indirect, gekoppeld aan een groot aantal stoornissen die het hart, de ogen, de hersenen, de schildklier en andere orgaansystemen beïnvloeden.. Aangenomen wordt dat de MTHFR-mutatie een persoon predisponeert voor bepaalde kankers, geboorteafwijkingen en auto-immuunziekten.

De reden dat het onderwerp zo controversieel blijft, is dat veel van het huidige bewijs óf inconsistent, niet-overtuigend of tegenstrijdig is. Hoewel een aantal kleinere studies bepaalde MTHFR-varianten (bekend als polymorfismen) gekoppeld hebben aan een lage schildklierfunctie (hypothyreoïdie), rest ons nog veel dat we niet weten over hoe en hoe veel de mutaties dragen bij aan de ontwikkeling en / of ernst van een ziekte.

MTHFR begrijpen

Methyleentetrahydrofolaatreductase (MTHFR) is een enzym dat wordt geproduceerd door het MTHFR-gen. MTHFR interageert met folaat (vitamine B9) om een ​​aminozuur genaamd homocysteïne af te breken, zodat het kan worden omgezet in een ander aminozuur dat bekend staat als methionine. Het lichaam gebruikt op zijn beurt methionine om eiwitten en andere belangrijke verbindingen te bouwen.

Een MTHFR-mutatie is eenvoudigweg een fout in het MTHFR-gen waardoor het defect raakt. Als dit gebeurt, is het gen mogelijk minder in staat homocysteïne af te breken, waardoor het enzym in het bloed ophopt. Afhankelijk van de genetische variant, kan een persoon normale of verhoogde niveaus van homocysteïne in zijn bloed of urine hebben.

Abnormaal hoge niveaus van homocysteïne, hyperhomocysteïnemie genoemd, is geassocieerd met een reeks medische aandoeningen, deels omdat het de hoeveelheid folaat vermindert die het lichaam nodig heeft om normaal te functioneren. Dit geldt met name voor hart, hersenen en andere lichaamsweefsels die op folaat vertrouwen om beschadigd DNA te repareren en de gezonde productie van rode bloedcellen te garanderen.

Omstandigheden geassocieerd met hyperhomocysteïnemie omvatten, onder andere:

• Trombose (bloedstolsels)
• Microalbuminurie (verhoogd albumine in urine geassocieerd met nier- en hartaandoeningen)
• Atherosclerose (verharding van de slagaders)
• ziekte van Alzheimer
• Ectopia lentis (de verplaatsing van de lens van het oog)
• Botbreuken bij ouderen

Ondanks hun associatie met bepaalde ziekten, lijkt het totale risico opgelegd door de meeste MTHFR-varianten vrij klein. In de meeste studies die een verband vinden tussen MTHFR-varianten en ziekten is er geen bewijs van een oorzaak-gevolg-relatie.

Ziekten gekoppeld aan MTHFR

De vijf aandoeningen die als sterk gerelateerd aan MTHFR-mutaties worden beschouwd, per bevindingen gepubliceerd door de National Institutes of Health, zijn:

• Alopecia areata, een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem de wortels van haarfollikels aanvalt, waardoor haarverlies fragmentarisch wordt
• Anencephaly, een van de verschillende neurale buisdefecten geassocieerd met de MTHFR-mutatie, waarbij grote delen van de hersenen ontbreken en / of een persoon ontbreekt of onvolledige schedelbotten heeft
• Homocystinurie, het onvermogen om homocysteïne en methionine normaal te verwerken, wat bijdraagt ​​tot het ontstaan ​​van hyperhomocysteïnemie en het risico van geassocieerde aandoeningen
• Presbycusis (veroudering gerelateerd gehoorverlies), waarbij bepaalde MTHFR-polymorfismen de foliumzuurniveaus beïnvloeden die nodig zijn om de cellulaire integriteit van de organen van het oor te behouden

• Spina bifida, een geboorteafwijking waarbij de botten van de wervelkolom niet volledig rond de zenuwen van het ruggenmerg sluiten

Andere voorwaarden die tangentieel geassocieerd zijn met MTHFR-mutaties zijn onder meer:

• Hartziekte
• Beroerte
• Hypertensie (hoge bloeddruk)
• Pre-eclampsie (hoge bloeddruk tijdens zwangerschap)
• groene staar
• Gespleten gehemelte

Met dit alles gezegd, is het belangrijk om te onthouden dat het hebben van een MTHFR-mutatie niet betekent dat u een ziekte zult ontwikkelen of deze aan uw baby zult doorgeven. Vooral met betrekking tot neurale buisdefecten worden MTHFR-geassocieerde ziekten in een autosomaal patroon doorgegeven, wat betekent dat beide ouders een kopie van de genetische mutatie moeten bijdragen. Zelfs dan is de ontwikkeling van een neuraalbuisdefect niet zeker.

Het risico dat ouders met bekende MTHFR-mutaties een baby krijgen met een neuraalbuisdefect, is extreem laag, ongeveer 0,14 procent, volgens gegevens van de National Institutes of Health.

MTHFR en hypothyreoïdie

De associatie tussen de MTHFR-mutatie en hypothyreoïdie is besproken maar blijft grotendeels speculatief. Er zijn een aantal kleinere onderzoeken geweest die een verband suggereren, waaronder een van de Universiteit van Tbilisi, waarin bepaalde MTHFR-polymorfismen werden gevonden bij mensen met subklinische hypothyreoïdie (hypothyreoïdie zonder waarneembare symptomen), maar niet bij anderen.

Hoewel de aanwezigheid van hyperhomocysteïnemie bij mensen met hypothyreoïdie een associatie met de MTHFR-mutatie kan suggereren - een link die op veel blogs over schildklieraandoeningen algemeen wordt gedeeld - is het belangrijk op te merken dat hypothyreoïdie hoge homocysteïnespiegels kan veroorzaken, ongeacht of de MTHFR-mutatie er is of niet.. Dat geldt ook voor roken, gevorderde leeftijd en medicijnen zoals methotrexaat, Lipitor (atorvastatine), Tricor (fenofibraat) en niacine (vitamine B3).

Aanbevelingen testen

De waarde van MTHFR-mutatie blijft onzeker gezien de hoge variabiliteit van wat een positief resultaat betekent. Er zijn echter momenten waarop testen geschikt is.

Een test, het MTHFR-genotype genoemd, kan worden besteld als u excessief hoge niveaus van homocysteïne hebt zonder bekende oorzaak. Het kan ook worden gebruikt als u of een familielid al op jonge leeftijd bloedstolsels of hartziekten heeft.

Het doel van de test is niet om op ziekten te screenen, maar om te identificeren of een MTHFR-mutatie invloed heeft op hoe uw lichaam folaat verwerkt. Dit kan helpen bij het kiezen van de juiste medicijnen en supplementen om cardiovasculaire aandoeningen en andere aandoeningen te behandelen.

Een MTHFR-genotype kan worden aanbevolen als u uw homocysteïnespiegels niet kunt controleren met levothyroxine of foliumzuur. Dit geldt vooral als u een verhoogd risico op hart- en vaatziekten heeft en er geen andere oorzaken voor de verhoging van homocysteïne kunnen worden gevonden.

Het MTHFR-genotype wordt niet gebruikt voor screening. Noch het Amerikaanse Congres van Verloskundigen en Gynaecologen (ACOG), het American College of Medical Genetics, de American Heart Association, noch het College of American Pathologists beveelt de test voor het screenen van ziekten of de identificatie van uw carrier-status aan.

Wat genomisch testen kan onthullen over uw gezondheid

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Kvaratskhelia, T.; Kvaratskhelia, E.; Kankava, K. et al. MTHFR Gene 677T polymorfisme en niveaus van DNA-methyltransferasen in subklinische hypothyreoïdie. Georg Med News. 2017(265):19-24.

• National Center for Advancing Translational Sciences. MTHFR-genvariant. Bethesda, Maryland: National Institutes of Health; bijgewerkt op 22 september 2017.

• Uchida, Y.; Sugiura, S.; Ando, ​​F. et al. Gehoorbeschadiging risico en interactie van folaatmetabolisme gerelateerde gen polymorfismen in een ouder wordende studie. BMC Med Genet. 2011; 12: 35. DOI: 10.1186 / 1471-2350-12-35.

• Amerikaanse National Library of Science. MTHFR-gen (methyleentetrahydrofolaatreductase). Genetica Home Reference; bijgewerkt op 20 november 2018.

• Williams, J.; Mai C.; Mulinare, J. et al. Bijgestelde schattingen van neurale buisdefecten voorkomen door verplichte foliumzuurverrijking - Verenigde Staten, 1995-2011. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2015;64(1):1-5.