Hoe om te gaan met de dreigende dood van een geliefde

Terwijl de plotselinge, onverwachte dood van een geliefde een stortvloed aan angst en verdriet kan ontketenen, kan een familielid of vriend die in dagen, weken, maanden of zelfs langer van de levenden vertrekt, net zo traumatisch zijn voor overlevenden vanwege anticiperend verdriet - de droefheid voelde voor de dood.

Tips voor het omgaan met anticiperende verdriet

Hier zijn een paar van de emotionele uitdagingen die je zou kunnen tegenkomen als je probeert om te gaan met de dreigende dood van je geliefde, en met suggesties om je hiermee bezig te houden.

Uitgeput voelen

Ongeacht of u als zorgverlener dient of niet, in het besef dat de tijd van uw geliefde beperkt is, zal uw fysieke en emotionele kracht zwaar belasten. Mensen kunnen slechts gedurende een korte periode effectief in een "noodtoestand" leven.

Hoewel die tijdsduur afhankelijk van de persoon en de situatie zal variëren, zullen, zodra die limiet is bereikt, de geest en zintuigen zichzelf afsluiten als een zelfbehoudende maatregel. Dit kan zich op vele manieren manifesteren, waaronder:

• Een overweldigende behoefte om te slapen
• Gebrek aan concentratie
• Een emotionele "verdoving" of onthechting

Het is belangrijk om te begrijpen dat deze gevoelens volkomen normaal zijn en niet zeggen dat je het koud of niet voelt. Uiteindelijk zullen je lichaam en geest herstellen en zul je je weer normaal voelen - totdat iets anders een verhoogde emotionele reactie veroorzaakt. Je zou verwachten dat je zulke gevoelgolven zou ervaren en de tijden zou zien wanneer je je sluit als dat nodig en gezond is.

Dat gezegd hebbende, zorg ervoor dat je ook voldoende slaapt, goed eet, tijd doorbrengt met andere familieleden of vrienden en de tekenen van verzorger van de zorgverlener kunt herkennen.

Gevoel Tong-gebonden

De dood is een moeilijk onderwerp voor de meeste mensen om over te praten, en vooral wanneer we moeten getuigen van de langdurige dood van een geliefde.

Omdat we ons ongemakkelijk voelen, beginnen we vaak veronderstellingen in ons hoofd te maken over wat onze geliefde wel of niet wil bespreken over zijn naderende dood, zoals: "Als ik zeg hoeveel ik hem zal missen, zal het hem maken voel me slechter "of" Ik zal tot het einde geen afscheid nemen, zodat zij en ik wat geluk kunnen vinden in de resterende tijd."

Het netto-effect van dergelijke interne gesprekken is vaak dat niets wordt gezegd, waardoor een stervende persoon zich feitelijk geïsoleerd, genegeerd of alleen kan voelen.

Hoe moeilijk het ook mag lijken, open en directe communicatie is de beste manier om met een stervende geliefde om te gaan. Laat hem of haar weten dat je het leuk zou vinden om te praten over hoe je je voelt, en over wat je tijdens de resterende tijd in termen van ondersteuning en comfort kunt bieden.

Zodra het eerlijke gesprek begint, zou je kunnen ontdekken dat je angst om dit gesprek te voeren overdreven was.

Schuldig voelen

Als iemand van wie we houden wordt gediagnosticeerd met een terminale ziekte, is het heel gemakkelijk om al onze aandacht en energie op de patiënt te richten, bijna met uitsluiting van onze eigen behoeften. De spanning die wordt veroorzaakt door de zorg voor een stervende geliefde - met name voor degenen die een aanzienlijke hoeveelheid zorg verlenen - kan vaak leiden tot stress van de zorgverlener, terwijl de fysieke, emotionele en zelfs financiële gevolgen hun tol eisen.

Hoewel het ondenkbaar lijkt, kan stress van de zorgverlener leiden tot gevoelens van wrok, woede of frustratie jegens de stervende patiënt - en die gevoelens veroorzaken vaak een diep schuldgevoel. Indien onbehandeld, kunnen dergelijke emoties het verdriet dat men voelt na het overlijden van de patiënt, ernstig compliceren, waardoor u het risico loopt op depressie, zelfmoordneigingen of posttraumatische stressstoornissen.

Als u tekenen van verzorgende stress vertoont, moet u onmiddellijk met uw familie of vrienden praten en zeggen: "Ik heb hulp nodig." Idealiter kan iemand een deel van de verantwoordelijkheid op zich nemen die je hebt gedragen, zelfs tijdelijk, om je een pauze te geven en een deel van je stress te verlichten.

Als dat geen optie is, overweeg dan een meer formele vorm van respijtzorg, zoals een volwassen dagverblijf of het inhuren van een verzorger, om jezelf de pauze te geven die je nodig hebt.

Hoewel het misschien moeilijk lijkt om jezelf te dwingen om tijdelijk te stoppen, zul je meer opgefrist en energiek terugkeren en je stervende geliefde beter verzorgen.