Identiteitsdiffusie bij kinderen en tweens begrijpen

Je groeiende kind vestigt een eigen identiteit en dat is een opwindende fase van ontwikkeling. Identiteitsverspreiding is een belangrijk onderdeel van deze ontwikkeling.

Identiteitsdiffusie is een stap in het proces van het vinden van een gevoel van eigenwaarde. Het verwijst naar een periode waarin een persoon geen gevestigde identiteit heeft en er ook niet actief naar op zoek is. Met andere woorden, het is een tijd waarin iemands identiteit nog steeds niet is opgelost, maar er is geen identiteitscrisis (een proces dat een identiteitsmoratorium wordt genoemd).

Oorsprong van de Termijn

Identiteitsverspreiding is een van de vier identiteitsstatussen geïdentificeerd door de Canadese ontwikkelingspsycholoog James Marcia. Hij ontwikkelde zijn theorieën over identiteit door het werk te raadplegen van theoreticus Erik Erikson, die ook uitgebreid schreef over identiteitscrises. Marcia publiceerde zijn werk over identiteitsstatussen in de jaren zestig, maar sindsdien zijn psychologen doorgegaan met het verfijnen van zijn ideeën.

Op welke leeftijd vindt identiteitsdiscrusie plaats?

Kinderen en jonge tweens zijn vaak in een staat van identiteitsspreiding voor de meeste typen identiteit, zoals religieuze, beroeps- of culturele identiteit. Als je bijvoorbeeld een jonge tween vraagt ​​of hij een Republikein, Democraat of Onafhankelijke is, zou hij hoogstwaarschijnlijk zeggen dat hij het niet weet en er zelfs nooit over heeft nagedacht.

Dit is een klassiek antwoord van iemand in identiteitsdiffusie: er is geen commitment aan een manier van denken en geen zorg over dat gebrek aan betrokkenheid. Identiteitsverspreiding is een normale fase in de ontwikkeling van de persoonlijkheid bij opgroeiende kinderen.

Als je bang bent dat je tween geen sterk zelfbeeld lijkt te hebben, kun je er zeker van zijn dat je kind, naarmate de tienerjaren naderen, zijn niche in de wereld zal gaan uithakken en zijn interesses in muziek, mode, literatuur, politiek, religie en meer.

Andere identiteitsstatussen Jeugdervaring

Sommige jongeren kunnen ook identiteitsverhuizingen ervaren, een proces waarbij ze te vroeg een identiteit aannemen. Ze kunnen zeggen dat ze een democraat of een katholiek zijn, simpelweg omdat hun ouders dat zijn, of omdat ze een goede vriend of favoriete leraar zijn. Naarmate ze zichzelf beter leren kennen door thuis weg te gaan, naar de universiteit te gaan of nieuwe mensen te leren kennen, kunnen ze besluiten dat ze toch een Republikein zijn en zichzelf beschouwen als een evangelische christen in plaats van een katholiek.

Na het ervaren van identiteitsdiffusie, identiteitsafscherming en identiteitsmoratorium, bereiken adolescenten meestal identiteitsverwezenlijking, de vervulling van hun unieke identiteit en ware zelf.Het is echter belangrijk op te merken dat kinderen en adolescenten deze identiteitsstatussen niet noodzakelijkerwijs in een bepaalde volgorde ervaren.

Nadat ze de bovengenoemde drie identiteitsstadia hebben ervaren, komen de meeste mensen met een reeks waarden en overtuigingen, een professionele roeping en andere identiteitsmarkeringen die zichzelf het beste weergeven. Deze identiteitsvertrouwen gebeurt meestal op volwassen leeftijd.

Identiteitsdiffusie buiten de kindertijd

Soms wordt gezegd dat mensen die lijden aan een borderlinepersoonlijkheidsstoornis identiteitsdiffusie hebben. Deze individuen hebben vaak het gevoel dat ze geen echt zelf hebben. Hun identiteit fluctueert afhankelijk van de mensen in hun omgeving en de situaties waarin ze zich bevinden. Zulke individuen melden vaak dat ze moeite hebben te weten waar ze beginnen en anderen eindigen.