Praktische tips voor het meten van gezamenlijk bewegingsbereik

Bewegingsbereik verwijst naar de mate waarin elk gewricht van uw lichaam kan bewegen. Voor elk gewricht wordt een normaal bewegingsbereik beschouwd. Of de bewegingen van uw gewricht tot deze categorie behoren, is een goede indicator voor de gezondheid van gewrichten.

Het beoordelen van bewegingsbereik is een gangbare praktijk in ergotherapie evaluaties. Uw therapeut wil weten of de beperking van uw gewrichtsgezondheid van invloed is op uw vermogen om deel te nemen aan het dagelijks leven.

Dit artikel is bedoeld om u te helpen het bereik van het bewegingsgedeelte van uw evaluatie te begrijpen en pleit ervoor om de beste werkwijzen te gebruiken.

Scannen voor actief bewegingsbereik

In de meeste evaluaties (met name in de instellingen van het verpleeghuis en het ziekenhuis), zal het beoordelen van het bewegingsbereik beginnen met een visuele scan. Uw therapeut laat u uw arm opheffen, uw ellebogen buigen, uw onderarmen roteren, enz., Systematisch elke verbinding controleren. Wanneer u de verbinding zonder hulp verplaatst, wordt dit het actieve bewegingsbereik (AROM) genoemd.

Volgens het boek Occupational Therapy for Physical Dysfunctie, 6, zijn hier de best practices voor deze scan:

• Je moet zitten of staan (omdat dit de meest voorkomende posities zijn voor het functioneel gebruik van deze gewrichten.)
• Je moet de bewegingen aan de rechter- en linkerkant tegelijkertijd uitvoeren (vergelijking van het recht op links is de gemakkelijkste manier om een ​​mogelijk tekort te identificeren.)
• Timing en symmetrie van bewegingen moeten ook door uw therapeut worden behandeld (omdat dit ook helpt bij het screenen op neurologische gebreken).

Als er geen beperkingen worden waargenomen, zal uw therapeut ofwel documenteren binnen normale limieten (WNL) of binnen functionele limieten (WFL).

Beperkingen in bewegingsbereik meten

Als een tekort wordt geconstateerd in de scan of als u een ergotherapeut of fysiotherapeut ziet voor een probleem dat specifiek verband houdt met de gezondheid van gewrichten, moet uw therapeut fysiek meten in hoeverre die gewrichten kunnen bewegen. Dit gebeurt vaak met een gradenboogachtig apparaat, een goniometer (of een goniometer-app).

Uw therapeut wil mogelijk zowel het actieve bewegingsbereik als het passieve bewegingsbereik (PROM) meten, wat betekent dat het gewricht met hulp van de therapeut kan worden verplaatst. Als AROM van beweging minder is dan PROM, kan dit een probleem op het spierniveau aangeven, in tegenstelling tot het gewricht zelf.

Minimaliseren van inconsistentie in bereik van bewegingsmetingen

Er is veel ruimte voor inconsistentie in het meten van een bewegingsbereik. Als klant kunt u moe zijn of pijn hebben, wat uw deelname kan beïnvloeden. Uw therapeuten kunnen licht verschillende oriëntatiepunten gebruiken voor hun meting of andere documentatie voor het opnemen van de gegevens, wat tot verwarring leidt.

Het bereik van bewegingsmetingen is een belangrijke indicator voor de vooruitgang in de therapie. Het is daarom verstandig om te pleiten voor beste praktijken bij het verzamelen van de datum. Onderzoek heeft de volgende praktische tips opgeleverd:

De resultaten zijn het meest consistent wanneer deze door dezelfde persoon worden uitgevoerd. Uit een onderzoek uit 2002 bleek dat dit ook geldt voor schoudermetingen. Een tweede studie, die ook in 2002 werd vrijgegeven, vond dat metingen van het vingergewricht betrouwbaarder waren wanneer een therapeut erbij betrokken was.

Actieve metingen zijn betrouwbaarder dan passieve metingen volgens een onderzoek uit 1998 naar schouderbewegingen.

De klant moet zich in dezelfde positie bevinden als er herhalingsmetingen worden uitgevoerd. Uit dezelfde studie uit 1998 bleek dat er slechts een gematigd niveau van overeenstemming was toen de cliënt ging liggen versus zitten.

Opkomende technologieën om inconsistentie te verminderen

De inconsistenties van gezamenlijke metingen en het tijdrovende karakter van het documenteren van elke verbinding hebben geleid tot de ontwikkeling van technologieën, zoals Kinetisense, om deze gegevens digitaal vast te leggen. Deze technologieën tonen veelbelovend van vroeg onderzoek. Het gebruik van deze apparaten heeft echter een brede verspreiding gekregen.