Symptomen en tests die worden gebruikt om jicht te diagnosticeren

Hoewel jicht vrij vanzelfsprekend lijkt op basis van het uiterlijk, zal een arts vaak tests willen uitvoeren om de diagnose te bevestigen en andere oorzaken uit te sluiten. Als een ziekte die wordt gekenmerkt door de afzetting van urinezuurkristallen in de gewrichten, wil de arts mogelijk bewijs zoeken door een gewrichtsvloeistof met een naald uit de microscoop te onderzoeken. In sommige gevallen kan een diagnose het vergelijken van symptomen met een reeks laboratorium- en / of beeldvormende tests omvatten.

Fysiek examen

In een groot aantal gevallen kan een jichtdiagnose worden gemaakt op basis van een beoordeling van uw symptomen en medische geschiedenis. Naast een lichamelijk onderzoek, zal uw arts een beschrijving van de aanval willen hebben (inclusief hoe het is begonnen en hoe lang het duurde) en eventuele risicofactoren die mogelijk aan de aanval hebben bijgedragen onderzoeken.

Bepaalde verklikker symptomen kunnen voldoende zijn om de diagnose te stellen, zoals:

• Een mono-arthritische aanval (wat betekent dat slechts één gewricht wordt aangetast)
• Acute pijn in het eerste middenvoetsbeentje-falangeale gewricht van de grote teen
• Extreme gewrichtsontsteking en roodheid gedurende één dag
• Meer dan één aanval in hetzelfde gewricht hebben

Hoewel dit alles is dat uw arts nodig heeft om een ​​behandelplan op te stellen, kan aanvullend bewijs vereist zijn als dit uw eerste aanval is of als terugkerende symptomen ernstig zijn geworden.

Labs en tests

De gouden standaard voor het maken van een jichtdiagnose is door synoviale vloeistof uit een gewricht te extraheren en te zoeken naar bewijs van urinezuurkristallen (mononatriumuraatkristallen genoemd) onder een microscoop. Gewrichtsvloeistof is een dikke, lichtgekleurde substantie die het gewricht bekleedt en de ruimte tussen de gewrichten smeert.

De procedure, bekend als een synoviale vloeistofanalyse, begint met een injectie van een lokaal anestheticum om het zachte weefsel over het gewricht te verdoven. Na een paar minuten zal de arts een naald inbrengen in de gewrichtsruimte om een ​​vloeistofmonster te extraheren, dat vervolgens voor analyse naar het laboratorium wordt gestuurd. Uw arts kan de vloeistof zelf ook onder de microscoop onderzoeken.

Naast het zoeken naar mononatriumuraatkristallen, zal uw arts u ook op tophi onderzoeken, verharde brokken urinezuur gevonden in een latere ziektestadium.

Onder de andere laboratoriumtests die kunnen worden besteld:

• Een urinezuurtest kan worden uitgevoerd om te controleren op zuurniveaus boven 6,8 milligram per deciliter (hoewel mensen met een laag niveau ook jicht kunnen hebben).
• U kunt ook ureum- en creatininebloedonderzoek doen om te zien of een verminderde nierfunctie bijdraagt ​​aan jicht of dat hyperurikemie (teveel urinezuur) uw nieren kan beschadigen.
• Een urinalyse kan worden gebruikt om de urinezuurspiegels in uw urine te controleren en om uw risico op nierstenen te bepalen.

Beeldvormingstests

Om te helpen bij de diagnose kan de arts beeldtests bestellen om de kenmerken van een gezwollen gewricht te evalueren of om te controleren op tophi, kristalafzettingen, bot-erosies of kraakbeenverlies. Beeldvormings-testopties omvatten röntgenstraling, computertomografie (CT), magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en echografie.

Elke test heeft zijn voordelen en beperkingen:

• Röntgenfoto's kunnen boterosie en kraakbeenverlies laten zien, maar kunnen mogelijk niet al vroeg problemen detecteren.
• CT- en MRI-scans kunnen schade aan bot en kraakbeen detecteren, evenals grotere tophi, maar volgens een studie gepubliceerd in Europese Radiologie, kan nog steeds niet in staat zijn om vroege ziekte te detecteren.
• Ultrasound is gunstig omdat het draagbaar is, gemakkelijk verkrijgbaar is en geen ioniserende straling gebruikt. Echografie kan ook de vroegste tekenen van jicht detecteren, waaronder kristalafzettingen, vochtophoping en de vernauwing van de gewrichtsruimte die gepaard gaat met kraakbeenverlies. Aan de andere kant zijn ze niet in staat om diepere structuren van een verbinding te visualiseren.

In de praktijk wordt echografie meestal gebruikt als u net symptomen of terugkerende aanvallen begint te ervaren. Andere beeldvormende tests kunnen worden besteld op basis van de geschiedenis van uw symptomen of de ernst van uw aandoening.

Differentiële diagnoses

Hoewel de symptomen van jicht door uiterlijk alleen lijken te lijken, zijn er twee andere aandoeningen waar artsen naar zullen kijken met opmerkelijk vergelijkbare kenmerken: pseudogout en septische artritis.

Om te differentiëren, zal de dokter vier dingen bekijken: de synoviale vloeistof om 1) te controleren op kristallen, 2) het aantal witte bloedcellen (om te controleren op infectie), 3) een gramkleuring van de synoviale vloeistof (om te controleren op bacteriën) en 4) de locatie van uw gewrichtspijn.

Jicht

Jicht heeft bepaalde fysieke en diagnostische kenmerken die het scheiden van andere ziekten, namelijk:

• Synoviale vloeistofanalyse: naaldvormige kristallen
• Aantal witte bloedcellen: minder dan 50.000
• Gramkleuring en -cultuur: positief (bevestiging van een bacteriële infectie)
• Locatie: meestal basis van grote teen, middenvoet of enkel

pseudojicht

Pseudogout is een aandoening waarbij calciumkristallen (geen mononatriumuraatkristallen) in de gewrichtsruimte ontstaan. De ziekte kan op de volgende manieren worden gedifferentieerd van jicht:

• Synoviale vloeistof analyse: rhomboid-vormige kristallen
• Aantal witte bloedcellen: minder dan 50.000
• Gramkleuring en -cultuur: negatief
• Locatie: meestal knie of pols

Septische arthritis

Septische artritis, ook bekend als infectieuze artritis, wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie en kan dodelijk zijn als deze niet wordt behandeld. Het verschilt van jicht op de volgende kenmerkende manieren:

• Synoviale vloeistofanalyse: geen kristallen
• Aantal witte bloedcellen: doorgaans meer dan 50.000
• Graanvlek en -cultuur: positief (bevestiging van een bacteriële infectie)
• Locatie: meestal grote gewrichten (knie, heup of schouder)

Hoe jicht wordt behandeld Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Rettenbacher T, Ennemoser S, Weirich H, et al. "Diagnostische beeldvorming van jicht: vergelijking van VS met hoge resolutie versus conventionele röntgenstraling." Eur Radiol. 2008; 18 (3): 621-30. DOI: 10.1007 / s00330-007-0802-z.

• Tuhina N, Jansen T, Dalbeth L, et al. "2015 Jicht classificatiecriteria Een Amerikaanse universiteit voor reumatologie / Europese competitie tegen reuma, collaboratief initiatief." Artritis Rheumatol. 2015; 67 (1): 2557-68. DOI: 10.1002 / art.39254.