Oorzaken van haarverlies bij kinderen

Haaruitval (alopecia) is een angstaanjagend en frustrerend symptoom voor ouders, vooral omdat je niet echt verwacht dat kinderen hun haar verliezen. Helaas is haaruitval een veel voorkomend symptoom, zelfs bij kinderen. In veel gevallen is het haarverlies tijdelijk en groeit het haar van het kind terug.

Haaruitval

Een van de klassieke oorzaken van haarverlies bij kinderen waar veel mensen aan denken, is haarverlies geassocieerd met kanker bij kinderen. Hoewel dit zeker haarverlies kan veroorzaken, zijn het meestal de kankerbehandelingen, zoals chemotherapie of bestraling (anageen effluvium), die het haarverlies veroorzaakt en niet zelf kanker.

Telogen-effluvium is een andere klassieke oorzaak van haarverlies bij kinderen, maar deze aandoening wordt vaak slecht begrepen door de ouders. Kinderen met telogeneffluvium hebben vaak een recente ziekte gehad, meestal met hoge koorts, operaties, plotseling gewichtsverlies of zelfs een emotionele stress, en verliezen vervolgens plotseling veel haar ongeveer zes weken tot drie maanden later.

Kinderen met telogeneffluvium blijven haar verliezen, vaak in grote klompjes gedurende een paar weken of maanden, tot het punt dat hun haar merkbaar dun is. Maar dan begint hun haar binnen ongeveer zes maanden weer te groeien zonder enige behandeling. Er wordt gedacht dat dit haarverlies optreedt omdat de oorspronkelijke stressor het haar van het kind in een rustende of inactieve fase duwt, in plaats van de meer gebruikelijke lange groeifase. Het valt dan uit tot nieuw haar groeit en volgt dan de normale groeifasen voor haar.

Algemene oorzaken

Andere veel voorkomende oorzaken van haaruitval bij kinderen en tieners zijn:

• Ringworm van de hoofdhuid (tinea-capitis) is een van de meest voorkomende oorzaken van haaruitval, maar is vaak gemakkelijk te herkennen vanwege de associatie van hoofdhuid, waaronder een rode cirkelvormige laesie, haaruitval en een geschubde rand die kan jeuken. Hoofdhuid ringworm tekenen en symptomen kunnen subtieler zijn, zonder schilfering of jeuk, en kapotte haren in plaats van haaruitval (black dot tinea capitis).
• Bacteriële infecties kunnen haarverlies veroorzaken dat lijkt op tinea-capitis met schilfering. Maar in plaats van te worden veroorzaakt door ringworm, wordt het vaak veroorzaakt door de Stafylokolen bacteriën.
• Alopecia met tractie komt veel voor bij kinderen die strakke vlechten of paardenstaarten dragen en bij pasgeborenen en baby's die hun haar op hun achterhoofd verliezen door het tegen hun wieg te wrijven.
• Haartrekken of strelen kan een gewoonte zijn voor baby's en peuters, net als duimzuigen, zuigen op een fopspeen of wrijven van een deken. Het stopt meestal wanneer kinderen rond de twee of drie jaar oud zijn, net als duimzuigen, hoewel sommige blijven trekken totdat ze drie tot vijf jaar oud zijn. Hoewel je deze gewoonte kunt negeren, omdat het soms wat haarverlies veroorzaakt, kun je het haar van je kind kort houden of proberen haar naar een van die andere gewoonten te brengen als het je stoort.

• Trichotillomanie wordt waarschijnlijk gerelateerd aan een obsessief-compulsieve stoornis en wordt gedefinieerd als een kind of tiener die haar haar dwangmatig uittrekt, spanning voelt voordat ze eraan trekt of probeert te weerstaan ​​aan trekkracht, en genot, bevrediging of opluchting voelt bij het uittrekken van haar haar. Deze kinderen hebben merkbaar haarverlies en moeten vaak worden behandeld door een kinderpsychiater en / of kinderpsycholoog die gespecialiseerd is in trichotillomanie.
• Alopecia areata wordt beschouwd als een auto-immuunziekte (het immuunsysteem van het kind valt de haarzakjes aan) die volledig haarverlies veroorzaken in ronde of ovale plekken op de hoofdhuid van een kind of in een ander lichaamsdeel. Anders dan ringworm is de hoofdhuid die bij de ronde plekken van alopecia areata is betrokken volledig glad, zonder roodheid of schilfering. Behandelingen omvatten steroïde-injecties en sommige actuele medicatie (zoals minoxidil, antraline crème of hoge dosis steroïde crèmes). Gelukkig komt haargroei vaak ook vanzelf voor.
• Alopecia totalis en alopecia universalis zijn vergelijkbaar met alopecia areata, behalve dat het kind alle hoofdhaar (alopecia totalis) of alle hoofdhaar en alle lichaamshaar (alopecia universalis) verliest. De kansen op behandelingssucces en haarhernieuwing zijn minder voor alopecia totalis en alopecia universalis dan voor alopecia areata. Een pediatrische dermatoloog kan uw kind helpen met een van deze aandoeningen. Naast de reeds genoemde behandelingen voor alopecia areata, kunnen andere behandelingen bestaan ​​uit behandeling met ultraviolet licht (PUVA), orale steroïden of oraal cyclosporine.

Een pruik van hoge kwaliteit is soms de beste behandeling voor alopecia areata en alopecia totalis.

Andere oorzaken

Naast ringworm, haartrekken, tractie alopecia en de andere bovengenoemde oorzaken van haarverlies, kunnen andere minder vaak voorkomende oorzaken van haarverlies zijn:

• Schildklieraandoeningen, waaronder hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie
• Ziekten, zoals systemische lupus erythematosus, diabetes mellitus of bloedarmoede door ijzertekort
• Ondervoeding
• Vitamine A-toxiciteit

Je zou meestal van je kind verwachten dat het naast haaruitval andere symptomen heeft als hij een van deze stoornissen had. Bijvoorbeeld, vitamine A-toxiciteit veroorzaakt ook hoofdpijn, visusveranderingen, prikkelbaarheid, braken en slechte gewichtstoename, enz.

Haarverlies kan ook worden veroorzaakt door structurele afwijkingen van de haarschacht, die meestal resulteert in gemakkelijk breken en droog, broos haar. Een pediatrische dermatoloog kan dit soort afwijkingen meestal herkennen aan de haren onder een microscoop.

Hulp voor haarverlies bij kinderen

Een bezoek aan uw kinderarts is waarschijnlijk uw beste eerste stap als uw kind haar haar verliest.

Ze zal waarschijnlijk in staat zijn om algemene oorzaken van haarverlies te diagnosticeren en te behandelen, zoals ringworm, tractie alopecia en telogeen effluvium. Voor andere aandoeningen, waaronder trichotillomanie en alopecia areata, zal uw kinderarts u waarschijnlijk doorverwijzen naar een specialist voor verdere behandeling.