Slaapapneu en de anatomie van de ademhaling

Zelfs als u bekend bent met de aandoening die slaapapneu wordt genoemd, begrijpt u misschien niet intuïtief wat er in het lichaam gebeurt. Hoe komt slaapapneu voor? Wat gebeurt er precies met de luchtweg tijdens de karakteristieke adempauzes? Afhankelijk van de ernst, hoe kan hetzelfde proces leiden tot snurken, hypopneu of apneu? Ontdek de verschillen en hoe de anatomie van de ademhaling bijdraagt ​​aan verstoringen tijdens de slaap.

Laten we een fragment uitzoeken om deze vragen te beantwoorden Bijgewerkt - een vertrouwde elektronische medische referentie die wordt gebruikt door zorgverleners en patiënten. Lees vervolgens hieronder meer over wat deze informatie voor u kan betekenen.

"De keel is omringd door spieren die de luchtwegen regelen voor spreken, slikken en ademen." Tijdens de slaap zijn deze spieren minder actief en dit zorgt ervoor dat de keel smaller wordt. het kan snurken veroorzaken, soms met een verminderde of volledig geblokkeerde luchtstroom Een volledig geblokkeerde luchtweg zonder luchtstroom wordt een obstructieve apneu genoemd Partiële obstructie met verminderde luchtstroom wordt een hypopneu genoemd Een persoon kan apneu en hypopneu hebben tijdens de slaap.

"Onvoldoende ademhalen door apneu of hypopneu zorgt ervoor dat het zuurstofniveau daalt en het koolstofdioxide toeneemt. Omdat de luchtweg wordt geblokkeerd, helpt het sneller of harder ademen de zuurstofniveaus te verbeteren totdat de luchtweg is heropend. om de spieren van de bovenste luchtwegen te activeren.Nadat de luchtweg wordt geopend, haalt de persoon vervolgens verschillende keren diep adem om de adem in te halen.Als de persoon ontwaakt, kan hij of zij kort bewegen, snuiven of snurken, en diep ademen., kan een persoon volledig ontwaken met een gevoel van hijgen, verstikken of stikken.

"Als de persoon snel in slaap valt, zal hij of zij zich de gebeurtenis niet herinneren. Veel mensen met slaapapneu zijn zich niet bewust van hun abnormale ademhaling in de slaap, en alle patiënten onderschatten hoe vaak hun slaap wordt onderbroken. wees niet verkwikkend en veroorzaakt vermoeidheid en slaperigheid overdag."

Er zijn spieren door je hele lichaam, zelfs op onverwachte plaatsen zoals je keel. Er zijn twee basistypen spieren, skeletspieren en glad spierweefsel. Skeletspier wordt gevonden in je mond en boven in de keel, terwijl de gladde spieren lager zijn, voering van je slokdarm en luchtpijp. Een van de belangrijkste onderscheidingen is dat de skeletspier onder uw bewuste controle staat. Dit betekent dat u het naar wens kunt contracteren, bijvoorbeeld wanneer u besluit te slikken of te hoesten. Het kan ook reflexief worden geactiveerd. Samen helpen deze spieren om uw luchtweg open te houden en te voorkomen dat deze in elkaar klapt.

Hoe de luchtweg verandert tijdens de slaap

Tijdens de slaap ontspannen echter de spieren van de tong en de luchtwegen.Dit is met name het geval bij een snelle oogbewegings (REM) slaap wanneer de geest actief is, maar het lichaam is verlamd. Een paar spieren worden gespaard van verlamming, met name die welke de ogen en het diafragma bewegen, dat werkt als een balg om de longen te vullen. Afhankelijk van je anatomie, kan deze spierontspanning problematisch blijken te zijn.

Als je je luchtweg als een slappe buis voorstelt, zorgen de spieren ervoor dat de luchtwegen niet bezwijken als ze een normale tint hebben. Tijdens slaapperioden - en als uw tube echter extra smal of druk is (zoals kan optreden bij obesitas) - kan deze gemakkelijker in elkaar klappen. In plaats van een duidelijke passage waar lucht moeiteloos doorheen kan stromen, raakt de luchtstroom verstoord. Wanneer deze verstoring optreedt, kan dit een vibratie tot gevolg hebben. Dit is snurken. De buis kan zelfs nog verder instorten, hetzij gedeeltelijk (resulterend in een hypopneu) of volledig (resulterend in apneu).

Slaapapneu Veroorzaakt gestoorde ademhaling waardoor fragmenten slapen

Wanneer je ademhaling wordt aangetast door de ineenstorting, krijgen je longen niet genoeg zuurstof en kun je koolstofdioxide niet afblazen. De oplossing is om de tube te openen. Dit vereist vaak dat de getroffen persoon wakker wordt in een lichtere fase van de slaap, al is het maar kort. Deze opwinding kan onopgemerkt blijven door iemand met apneu zoals het zich voordoet, behalve dat deze chronische verschuivingen naar lichtere slaap leiden tot overmatige slaperigheid overdag en andere gevolgen.

Het lichaam reageert in paniek op deze adempauzes. Net zoals je zou thrashen als je onder water zou verdrinken, doet je lichaam er alles aan om je ademhaling te resetten. Er is een uitbarsting van stresshormoon (cortisol genoemd) en je hartslag en bloeddruk kunnen stijgen naarmate je lichaam het alarm verhoogt. Terwijl je ontwaakt, krijgen de spieren in je luchtwegen weer de toon en openen ze de samengeklapte buis. Maar als u weer in slaap valt, kan dezelfde druk ervoor zorgen dat het weer inzakt. Daarom blijft een cyclus gedurende de nacht bestaan ​​terwijl je ademhaling wordt aangetast, je lichaam ontwaakt en je in slaap valt om je ademhaling te onderbreken.

Voor degenen die iemand met slaapapnoe observeren, kan er een periode van stilte zijn gevolgd door een luide snuif of snuif. Dit is de ademhaling die zichzelf reset na een periode van apneu. Het kan honderden keren per nacht voorkomen. In een standaard slaaponderzoek, zoals een polysomnogram, kan de mate van ademhalingsverstoring worden gekwantificeerd met een meting die de apnea-hypopnea-index (AHI) wordt genoemd.

Bijkomende factoren die van invloed zijn op ademhalen in slaapapneu

Er zijn enkele factoren die bijdragen aan slaapapneu die niet kan worden gecontroleerd, zoals de structuur van de anatomie van uw luchtwegen. Er zijn echter bepaalde keuzes die ook kunnen leiden tot het instorten van de luchtwegen, zoals alcoholgebruik. Bovendien kan slapen op uw rug bijdragen. Als u overgewicht of obesitas heeft, kan dit ook tot problemen leiden. Daarnaast zijn er effectieve behandelingsopties voor slaapapneu zoals continue positieve luchtwegdruk (CPAP) die werken door de luchtweg open te houden. Er zijn ook nieuwe onderzoeken naar het gebruik van apparaten zoals hypoglossale zenuwstimulators die de luchtwegspieren activeren tijdens de slaap.

Als u zich zorgen maakt over het ademen van uzelf of een geliefde tijdens de slaap, dient u uw arts te raadplegen over de toestand en behandelingsmogelijkheden.

Wilt u meer weten? Zien Bijgewerkt 'Slaapapneu bij volwassenen' voor aanvullende diepgaande medische informatie.