Hoe de burgerlijke staat het risico op dementie kan verlagen

Een overzicht van vijf wetenschappelijke onderzoekstudies vindt een interessante correlatie tussen de burgerlijke staat en de kans op het ontwikkelen van dementie, waaronder de ziekte van Alzheimer, milde cognitieve stoornissen en andere vormen van dementie. Uit de onderzoeken, gepubliceerd tussen 2006 en 2016, bleek dat mensen die getrouwd waren een kleinere kans hadden om dementie te ontwikkelen.

Alzheimer, dementie en uw huwelijk

1) Deze studie werd gepubliceerd in 2016 en beoordeelde de gezondheidsinformatie van meer dan 2 miljoen personen in de leeftijd van 50 tot 74 in Zweden gedurende een periode van tien jaar.

• Zowel mannen als vrouwen die niet getrouwd waren (waaronder gescheiden, gescheiden en verweduwden) hadden een hoger risico om dementie te ontwikkelen dan degenen die getrouwd waren.
• De burgerlijke staat bleek in deze studie een risicofactor te zijn, zowel voor de ontwikkeling van dementie met een vroeg begin (aanwezig vóór de leeftijd van 65 jaar) als voor de late (of typische) dementie.

2) Het tweede onderzoek, gepubliceerd in 2015, betrof meer dan 10.000 mannen en vrouwen in Taiwan. Interviews en cognitieve beoordelingen vonden plaats in de loop van twee jaar.

• Onderzoekers concludeerden dat degenen die werden verweduwd 1,4 maal groter risico op dementie hadden dan de deelnemers die getrouwd waren.

3) Ongeveer 2500 Chinese mannen en vrouwen ouder dan 55 werden opgenomen in deze studie die in 2014 werd gepubliceerd.

• Als een oudere man die weduwnaar of ongehuwd was, was dit gecorreleerd met een 2,5 keer groter risico op het ontwikkelen van cognitieve stoornissen in vergelijking met degenen die getrouwd waren.
• In tegenstelling tot andere studies, vond dit onderzoek geen significante correlatie tussen de relatiestatus van vrouwen en cognitief functioneren.

4) Een vierde onderzoek werd gepubliceerd in 2009 en vergeleek de burgerlijke staat in het middenleven met cognitief functioneren later in het leven. Bijna 1500 mensen in Finland werden gedurende 21 jaar gevolgd.

• Het laagste risico voor elke vorm van dementie was voor degenen die met een partner in het midden van het leven woonden, terwijl het niet hebben van een midlife-partner in het latere leven was gebonden aan tweemaal het risico op dementie.
• Een groep met een zeer hoog risico die in deze studie werd geïdentificeerd, was diegene die op middelbare leeftijd weduwnaar was en nog steeds weduwe werd in het late leven. Deze groep had bijna acht keer meer de diagnose van de ziekte van Alzheimer dan degenen die op middelbare leeftijd getrouwd waren en nog steeds in het late leven getrouwd waren.
• Over het algemeen was het hoogste risico in deze studie voor diegenen die positief waren voor het ApoE 4-gen (een gen met een hoger risico op de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer), ongehuwd waren of gescheiden in het midden van het leven en in het late leven gescheiden of gescheiden waren gebleven..
• Interessant is dat alleenstaand zijn in zowel midden als laat leven een lager risico op dementie met zich meebrengt dan weduwnaarschap.

5) Meer dan 1000 mannen in Finland, Italië en Nederland waren betrokken bij dit in 2006 gepubliceerde onderzoek dat tien jaar duurde.

• Onderzoekers ontdekten dat mannen die getrouwd waren de hoogste scores hadden op cognitief functioneren aan het begin van de onderzoeksperiode, en dat de ongehuwde mannen de laagste scores hadden.
• Deze studie omvatte een categorie mannen die met anderen samenwoonde (zoals kinderen of andere familieleden) en het bleek dat zowel gehuwde mannen als mannen die met anderen samenleefden, de kleinste cognitieve achteruitgang over de periode van tien jaar hadden.
• Mannen die alleen aan het begin en het einde van het onderzoek alleen leefden, hadden een 3,5 maal grotere cognitieve achteruitgang vergeleken met mannen die zowel aan het begin als aan het einde van het onderzoek waren getrouwd.

Factoren die deze resultaten hebben veroorzaakt

Ten eerste is het belangrijk om te onthouden dat deze resultaten een correlatie laten zien, wat betekent dat degenen die getrouwd waren of met iemand samenwoonden minder snel dementie ontwikkelden, niet dat getrouwd zijn noodzakelijk was veroorzaakt mensen lopen minder risico.

Sommige onderzoekers van de onderzoeken stelden theorieën voor over de vraag waarom het risico op dementie bij gehuwde of samenwonende personen afnam. Mogelijkheden zijn onder meer:

Sociale interacties:Sociale interactie met anderen is verbonden met een kleiner risico op dementie. Net als bij getrouwd zijn, is het niet bewezen dat socialisatie het verminderde risico op dementie veroorzaakt, maar het is mogelijk dat de interactie de hersenen stimuleert en dus enige bescherming biedt tegen dementie.

Cognitieve reserve:Het hebben van een relatie kan regelmatige communicatie bevorderen, waarvan sommige het intellectuele denken kunnen stimuleren. Dit, op zijn beurt, is gecorreleerd met de ontwikkeling van cognitieve reserve, een beschermend effect waarbij de hersenen beter in staat zijn te compenseren voor mogelijke dalingen in functioneren.

Depressie:Depressie is een risicofactor voor dementie. Een van de bovenstaande onderzoeken wees uit dat personen die zijn verweduwd een verhoogd risico op depressie hadden, waarschijnlijk als gevolg van het verlies van hun partner. Gehuwd worden is gekoppeld aan een lager risico op depressie, wat op zijn beurt het risico op het ontwikkelen van dementie kan verminderen.

Spanning:Het ervaren van chronische stress is ook gecorreleerd aan een hoger risico op dementie. Onderzoekers theoretiseerden in een van de studies dat het vermogen om de uitdagingen en geneugten van het leven met een partner te delen, stress zou kunnen verminderen en zo het risico op dementie zou kunnen verminderen.

Fysieke activiteit:Hoewel er veel actieve mensen zijn die alleen wonen, waren de gehuwde personen volgens de resultaten van een van deze studies het meest lichamelijk actief. Fysieke activiteit is herhaaldelijk verbonden met een lager risico op dementie.

Wederzijdse verantwoordelijkheid voor gezondheid:In een hechte relatie zoals een huwelijk, is het ook mogelijk dat er meer verantwoording aan elkaar is om een ​​goede lichamelijke gezondheid te behouden en medische zorgen te behandelen. Dit neemt niet aan dat mensen die geen relatie hebben hun fysieke en algehele gezondheid negeren; het verhoogt eerder de mogelijkheid dat het leven in hetzelfde huis als iemand anders het minder waarschijnlijk maakt dat grote gezondheidsrisico's worden verdoezeld en verborgen. De fysieke gezondheid, met name aandoeningen zoals hart- en vaatziekten en diabetes, is gecorreleerd aan het risico op dementie.

Een woord van heel goed

Hoewel dit onderzoek misschien fascinerend is, zijn huwelijks- en relatieproblemen soms buiten onze controle. De meeste mogelijke factoren die kunnen bijdragen aan de correlatie tussen het risico op dementie en de burgerlijke staat, zijn echter keuzes die we vrijuit kunnen maken. Je kunt het beste inzetten op strategieën die herhaaldelijk zijn gekoppeld aan een verminderd risico op dementie, zoals lichaamsbeweging, voeding, sociale interactie en mentale activiteit.