De "Bubble Study" voor Patent Foramen Ovale

Een bellenonderzoek is een niet-invasieve test waarmee artsen de bloedstroom door het hart kunnen beoordelen. Het wordt meestal gebruikt in combinatie met een echocardiogram (in dat geval noemen artsen het vaak 'contrast-echocardiografie') of een transcranieel Doppler-onderzoek (TCD). Een bubble-studie wordt vaak uitgevoerd wanneer een patent foramen ovale (PFO) wordt vermoed.

Hoe een bellenstudie wordt uitgevoerd

Een bellenstudie maakt gebruik van het feit dat wanneer geluidsgolven verschillende soorten fysieke media tegenkomen - in dit geval gas tegen vloeistof - ze rond meer stuiteren en meer "echogolven" creëren. Deze echogolven verschijnen op een echocardiogram als toegenomen dichtheid.

In een typische bubbelstudie wordt een zoutoplossing krachtig geschud om kleine belletjes te produceren en wordt vervolgens in een ader geïnjecteerd. Terwijl de luchtbelletjes door de ader naar de rechterkant van het hart gaan, kan de arts door de verhoogde dichtheid die ze produceren op het echocardiografische beeld, de bubbels daadwerkelijk door de hartkamers bewegen.

Als het hart normaal functioneert, worden de bubbels gezien die het rechter atrium binnenkomen, dan het rechterventrikel, dan uit de longslagader en in de longen, waar ze uit de circulatie worden gefilterd.

Als de bubbels echter links in het hart worden gezien, geeft dit aan dat er een abnormale opening tussen de twee zijden van het hart is - een zogenaamde intracardiale shunt.

Dit type intracardiale shunt kan bijvoorbeeld worden geproduceerd door een PFO, een atriaal septumdefect of een ventriculair septumdefect.

Op dit moment zijn commerciële vormen van "bubbels" beschikbaar om te gebruiken tijdens bubble-studies. Deze nieuwe middelen bestaan ​​gewoonlijk uit kleine eiwit- of fosfolipide omhulsels die een gas omsluiten. Deze nieuwe agents lijken veilig te zijn en kunnen in sommige gevallen betere echo-imaging bieden. Ze zijn echter aanzienlijk duurder dan een geschudde zoutoplossing.

Bubble Studies voor Patent Foramen Ovale

De meest voorkomende reden voor het uitvoeren van een bellenstudie is om naar een PFO te zoeken. In deze onderzoeken wordt de patiënt, terwijl de bubbels in de ader worden geïnjecteerd, gevraagd om een ​​valsalva-manoeuvre uit te voeren (dat wil zeggen naar beneden gericht alsof hij een stoelgang heeft).

De manoeuvre van valsalva verhoogt tijdelijk de druk in de rechterkant van het hart, zodat als er een PFO aanwezig is, vaak de bubbels het linker atrium binnenkomen. Bubbels die tijdens de test in het linker atrium verschijnen, bevestigen de aanwezigheid van een PFO.

De belangrijkste reden waarom artsen zich zorgen maken over PFO's is de mogelijkheid dat zij mogelijk bloedpropjes in de linkerkant laten gaan als het hart, waar ze de circulatie van de hersenen zouden kunnen binnenkomen en een embolische slag zouden produceren.

Gelukkig, terwijl PFO's heel gewoon zijn (bij maximaal 25% van de volwassenen), leiden ze slechts tot een beroerte. Dus, terwijl een positief bellenonderzoek de aanwezigheid van een PFO kan bevestigen, vertelt het de arts niet erg veel over de waarschijnlijkheid van een beroerte.

De meeste deskundigen denken dat een betere manier om te beoordelen of een PFO waarschijnlijk een beroerte produceert, is om een ​​transcraniële Doppler-studie uit te voeren in combinatie met een bellenonderzoek.

In een TCD-studie worden echotechnieken gebruikt om luchtbellen te visualiseren die door de bloedvaten van de hersenen reizen. Het TCD-onderzoek kan detecteren of de bellen die in een ader worden geïnjecteerd, daadwerkelijk in de hersencirculatie terechtkomen.Als dit het geval is, lijkt de kans op een beroerte groter te zijn voor de PFO, en zal de arts eerder antistollingstherapie aanbevelen of als er al een beroerte is opgetreden, mogelijk een chirurgische sluiting van de PFO.