EPO en Blood Doping in Sports

Als het gaat om het vinden van een atletische voorsprong, zullen sporters zowat alles proberen, van het gebruik van de nieuwste training- en hersteltechnieken, het aanpassen van diëten en hydratatie, trainen op hoogte en het gebruik van sportpsychologietechnieken in de hoop de ideale prestatieformule te vinden. Helaas proberen veel atleten dit naar een niveau te brengen dat extreem is en in sommige gevallen gevaarlijk. Sommige strategieën om de prestaties te verbeteren zijn controversieel en veel sportorganisaties hebben specifieke praktijken bij concurrerende en professionele atleten verboden.

Eén zo'n methode om een ​​prestatievoordeel te behalen is het veranderen van het vermogen van het lichaam om zuurstof te gebruiken, produceren en naar de werkende spieren te brengen. Deze oefening wordt meestal geassocieerd met duursporters en fietsers zijn degenen die het meest in de schijnwerpers staan ​​voor een techniek die 'bloeddoping' wordt genoemd.

Wat is bloeddoping?

Bloeddoping is een methode om de atletische prestaties te verbeteren door het aantal rode bloedcellen (RBC's) van een atleet kunstmatig te verhogen. Omdat rode bloedcellen zuurstof naar de spieren transporteren, kan een hoger aantal rode bloedcellen de aerobe capaciteit van een atleet aanzienlijk verbeteren en vermoeidheid vertragen. Atleten die op zoek waren naar een manier om hun RBC een boost te geven, schakelden in eerste instantie bloedtransfusies uit, waarbij een atleet zijn of haar eigen RBC's of de RBC's van iemand met hetzelfde bloedtype opsloeg en opnieuw infundeerde. Deze praktijk is verboden in professionele sporten.

Wat is erytropoëtine (EPO)?

Een middel om het aantal RBC kunstmatig te verhogen, is een medicijn dat al meer dan een decennium het doelwit is van beschuldiging en speculatie in de professionele wielerwereld.

Erytropoëtine (EPO) is een van nature voorkomend hormoon, geproduceerd door de nieren, dat de productie van rode bloedcellen stimuleert. Dit hormoon kan ook in de huid of direct in de bloedbaan worden vervaardigd en geïnjecteerd (intraveneus). EPO kan in de medische praktijk worden gebruikt om de RBC van de patiënt in normale niveaus te brengen.

Het gebruik van kunstmatige EPO als middel om de atletische prestaties te verbeteren, verscheen voor het eerst in de jaren tachtig en is in verband gebracht met schandalen met drugsgebruik in het professionele wielrennen. Ondanks de oprichting van een EPO-detectietest in 2000, beweren sommigen dat EPO-doping nog steeds wijdverspreid is in professionele sporten.

EPO-mishandeling in het wielrennen maakte het nieuws toen Floyd Landis, de winnaar van de Tour de France 2006, nadat hij positief getest was op doping, van zijn titel werd beroofd, bekende jarenlang gebruik van prestatieverhogende medicijnen. Zijn bekentenis beschuldigde ook 17 andere renners waaronder Lance Armstrong van doping.

In mei 2011, 60 minuten uitte een interview met voormalig US Postal Team Rider, Tyler Hamilton, waarin Hamilton zei dat hij EPO samen met Lance en andere teamgenoten injecteerde, "vele, vele keren."

Is Erytropoëtine (EPO) gevaarlijk?

Ja, EPO heeft zijn gevaren. EPO-injecties verdikken het bloed, waardoor de druk op het hart toeneemt. Dit is met name gevaarlijk als de hartslag vertraagt, zoals tijdens de slaap. De verhoogde dikte of viscositeit van het bloed verhoogt het risico op bloedstolsels, hartaanvallen en beroertes. Volgens het boek De dood van Marco Pantani door Matt Rendell, zouden sommige fietsers naar verluidt elke avond een alarmsignaal geven om wakker te worden en tien minuten op een trainer te fietsen om hun circulatie op gang te brengen en de mogelijke gezondheidsrisico's van het gebruik van EPO te verminderen.

EPO staat op de lijst met verboden stoffen in het professionele wielrennen en rijders worden regelmatig getest om de aanwezigheid ervan te detecteren. Naarmate de medicijndetectiemethoden verbeteren, nemen ook de methoden toe die worden gebruikt om detectie te voorkomen. Deze en vele andere verboden methoden om de atletische prestaties te verbeteren worden voortdurend gecontroleerd door sportagentschappen.

De wielerwereld staat al vele jaren in de schijnwerpers en velen hopen dat de volgende generatie fietsers zal terugkeren naar minder risicovolle methoden voor prestatieverbetering, waaronder voeding, training en sportpsychologietechnieken en -vaardigheden.