Thomas Hodgkin en Hodgkin's lymfoom

Wie was het gezicht achter de naam van Hodgkin-lymfoom? Thomas Hodgkin (1798-1866) was een Britse patholoog die deze ziekte voor het eerst beschreef in de vroege jaren 1800.

Thomas Hodgkin was een van de meest prominente Britse pathologen van zijn tijd, doceerde en cureerde het pathologiemuseum op Guy's Hospital Medical School in Londen. Hij voerde honderden autopsies uit en catalogiseerde duizenden exemplaren. Hij bracht ook de eerste stethoscoop naar Guy's Hospital nadat hij was geïnstrueerd over hoe het werd gebruikt door René Laennec in Parijs.

Het beschrijven en benoemen van Hodgkin lymfoom

In zijn werk voor het pathologiemuseum bestudeerde hij geconserveerde exemplaren van menselijke organen die door verschillende ziekten werden getroffen. In 1832 publiceerde hij een artikel waarin een ziektepatroon werd beschreven in de lymfeklieren en milt waarvan hij dacht dat het een specifieke ziekte was in plaats van een infectie. Dit artikel, getiteld "On Some Morbid Appearances of the Absorbent Glands and Spleen," is gepubliceerd in de Journal of the Medical and Chirurgical Society in Londen.

Op het moment van publicatie ging dit document bijna onopgemerkt. Meer dan drie decennia later, in 1865, beschreef een andere Britse arts, Samuel Wilks, dezelfde ziektekenmerken. Terwijl hij door eerdere kranten keek, besefte hij dat Hodgkin de ziekte voor hem had ontdekt. Hij noemde de ziekte naar Hodgkin. Sindsdien draagt ​​deze kanker van de lymfeklieren deze naam.

Al meer dan een eeuw werd het de ziekte van Hodgkin of het lymfoom van Hodgkin genoemd. In de afgelopen jaren is het bezittelijke gedaald en hoe het Hodgkin-lymfoom en niet-Hodgkin-lymfoom wordt genoemd. Je zult nog steeds beide vormen in gebruik zien vandaag, maar het verwijst allemaal naar dezelfde ziekte.

Het leven en werk van Thomas Hodgkin

Thomas Hodgkin heeft veel meer op zijn naam dan alleen het beschrijven van Hodgkin-lymfoom. Hij beschreef ook eerst acute appendicitis en aorta-insufficiëntie, een hartaandoening. Hij schreef verschillende baanbrekende boeken, waaronder een over de verspreiding van kanker naar de longen en de buik.

Hij werkte samen met Joseph J. Lister (de vader van antiseptische chirurgie) en gebruikte zijn verbeterde microscooplens om te ontdekken dat rode bloedcellen een biconcave vorm hebben en dat skeletspiervezels strepen hebben. Hun paper wordt door sommigen beschouwd als de basis van de moderne histologie, de studie van de microscopische anatomie van cellen. Interessant is dat hij de lymfeklieren die hij bij lymfoom onder de microscoop beschreef niet onderzocht, hoewel analyse van de gevallen bijna 100 jaar later bevestigde dat ze Hodgkin-lymfoom en non-Hodgkin-lymfoom waren.

Hodgkin was van een vrome Quaker-familie en schreef al vanaf jonge leeftijd over sociale ongelijkheid en raciale ongelijkheid. Hij was een groot voorstander van sociale geneeskunde en filantropie. Hodgkin doceerde aan Guy's Medical College over bevordering van de volksgezondheid door middel van schone lucht, baden en afvoer van afvalwater. Hij pleitte voor preventieve levensstijlen, waaronder regelmatige lichaamsbeweging en het voorkomen van te veel eten, alcohol drinken en roken.

Hij reisde de wereld rond met zijn vriend en beschermheer Moses Montefiore, gaf lezingen over sanitaire maatregelen en hielp de Joden en andere onderdrukte volken. Ironisch genoeg stierf hij tijdens een bezoek aan Palestina in 1866 aan een dysenterie-achtige ziekte. Hij wordt begraven in Jaffa.

De ziekte van Thomas Hodgkin, vandaag

Vandaag zou de vooruitgang die in de tijd van Thomas Hodgkin in de wetenschap en geneeskunde werd geboekt, ongetwijfeld verbazingwekkend zijn voor hem. En toch is er zeker nog ruimte voor verbetering.

De ziekte van Hodgkin wordt nu beschouwd als een van de beter behandelbare en geneesbare vormen van kanker en heeft vaak een zeer goede prognose. Dit geldt echter niet in alle gevallen en HL neemt nog steeds levens. De American Cancer Society schat dat in 2017 ongeveer 8.260 nieuwe gevallen werden gediagnosticeerd en dat er 1.070 sterfgevallen door deze kanker waren.