Wat is de L5-S1, ook bekend als de Lumbosacrale gewricht?

L5-S1 is een term die wordt gebruikt om een ​​deel van de wervelkolom te beschrijven dat is samengesteld uit het laatste bot in de lage rug, L5 genaamd, en het driehoekig gevormde bot eronder, het sacrum. Het heiligbeen is gemaakt van vijf gefuseerde botten waarvan de S1 de bovenste is.

In feite is L5-S1 de exacte plek waar de lumbale wervelkolom eindigt en de sacrale wervelkolom begint. L5-S1 is het gewricht dat deze botten verbindt; het wordt ook wel het lumbosacrale gewricht genoemd.

1

Structuur van de lumbale wervelkolom en sacrum

De wervelkolom is de structuur van het lichaam waardoor we rechtop kunnen staan, maar ook de positie van de romp en / of hals kunnen verdraaien, buigen en anderszins kunnen veranderen.

Er zijn in totaal drieëndertig botten in de wervelkolom, maar alleen de bovenste vierentwintig zijn volledig beweegbaar.

De wervels, een andere naam voor ruggengraatsbeenderen, worden als volgt van de bovenkant naar de staart afgebroken:

• Cervicale wervelkolom of nek, met zeven botten. Deze botten worden aangeduid als C1 tot C7
• Thoracale wervelkolom of middenrug, met twaalf botten. De thoracale wervelkolomwervels zijn gelabeld T1 tot T12.
• Lumbale wervelkolom, die overeenkomt met uw lage rug, met vijf botten, met het label L1 tot L5.
• Het sacrum is een driehoekig gevormd bot gevormd uit vijf gefuseerde botten. Deze vijf individuele botten beginnen snel na de geboorte te fuseren en blijven dit doen totdat ze rond de leeftijd van 30 volledig zijn gefuseerd.Het heiligbeen wordt gewoonlijk alleen dat genoemd - het heiligbeen. Maar bij het identificeren van de afzonderlijke gefuseerde botten waaruit het sacrum bestaat, is de labeling S1 tot S5.
• Net als het heiligbeen, is het stuitbeen, dat je stuitje is, gemaakt van individuele botten, in dit geval vier van hen, die beweegbaar zijn bij de geboorte, maar na verloop van tijd samensmelten. Het stuitbeen is ten minste gedeeltelijk gesmolten en in veel gevallen volledig gefuseerd, naar volwassenheid.Het stuitbeen als een geheel wordt met elke naam genoemd, d.w.z. stuitbeen of staartbeen, maar wanneer wordt gerefereerd aan zijn vier afzonderlijke componentbotten, is de labeling Co1 tot Co4.

2

Waarom de L5-S1 belangrijk is

Elk gebied van de wervelkolom heeft een curve en deze curves gaan in tegengestelde richtingen.

In de nek en de onderrug zwaait de wervelkolom naar voren, gezien vanuit het profiel, terwijl de thoracale en sacrale krommingen teruggaan.

De gebieden waar de richtingen van de wervelkolomkromme veranderen, worden kruispunten genoemd. Het letselrisico kan hoger zijn op kruispunten omdat uw lichaamsgewicht van richting verandert terwijl de curven van richting veranderen.

De L5-S1 overgang, gelegen tussen de lumbale curve (die voorwaarts veegt) naar de sacrale curve (die de richting van de lumbale curve tegengaat en achteruit gaat) is bijzonder kwetsbaar voor verkeerde uitlijning, slijtage en letsel.

Dit komt omdat de bovenkant van het heiligbeen bij de meeste mensen schuin staat. (Lees hierover meer in het volgende gedeelte.) Ouder worden en letsel kan de kwetsbaarheid van de L5-S1-overgang nog meer vergroten.

Daarom is L5-S1 een van de twee meest voorkomende sites voor een rugoperatie. De andere is het gebied net daarboven, genaamd L4-L5.

3

De L5-S1 en Spondylolisthesis

In de lage rug is de L5-S1-junctie vaak de plaats van een blessure die bekend staat als spondylolisthesis.Spondylolisthesis treedt op wanneer een wervel naar voren glijdt ten opzichte van het bot direct eronder.

De meest voorkomende variëteit van deze aandoening is isthmische spondylolisthesis. Isthmische spondylolisthesis begint als een kleine breuk in de pars interarticularis, wat een botgebied in de rug is dat de aangrenzende delen van het facetgewricht verbindt.

Hoewel dit soort fracturen zich meestal vóór de leeftijd van zeven jaar voordoen, ontwikkelen de symptomen zich meestal pas na de volwassenheid. Degeneratie van de wervelkolom op latere leeftijd kan de toestand verder verergeren.

De hoek van het heiligbeen kan bijdragen aan spondylolisthesis. Dit komt omdat de S1, in plaats van horizontaal op de grond, naar voren en naar achteren wijst. Over het algemeen lopen personen met een grotere tilt een hoger risico op spondylolisthesis.

Spondylolisthesis wordt meestal behandeld met niet-chirurgische ingrepen zoals pijnstillers, hitte- en / of ijsapplicatie, fysiotherapie of epidurale steroïde-injecties. Spinale fusie-operatie kan effectief zijn voor de behandeling van spondylolisthesis, maar het vergt veel hersteltijd. Meestal wordt niet-chirurgische zorg geprobeerd gedurende ten minste zes maanden, maar als je dan nog geen verlichting hebt gekregen, kan een operatie een optie zijn.