De lumbosacrale hoek, je wervelkolomcurven en je rugpijn

Eén ding is zeker: op het gebied van rugpijn en ruggengraat zitten technische termen. In dit artikel leer je over de lumbosacrale invalshoek - wat het is en waarom het belangrijk is.

Quick Spinal Anatomy Review

De wervelkolom heeft vier hoofdkrommen. Ze zijn gecategoriseerd in termen van regio's, die zijn:

• Cervicaal of nek
• Thoracaal of boven- en middenruggebied
• Lumbaal, dat is je lage rug, en,
• Je sacrale curve, gelegen aan de basis van je wervelkolom.

De richtingen van deze curven wisselen elkaar af - de ene direct na de andere. Deze constructie-functie zorgt voor zowel ondersteuning als balans in uw lichaam tijdens uw dag. Gemeenschappelijke posities en bewegingen zoals zitten, staan, lopen, buigen reiken, draaien en tillen hebben veel baat bij de wisselende richtingen van de wervelkolom.

Het geheel van de ruggengraat vanaf de nek naar beneden door de onderste lendewervel, die L-5 wordt genoemd, rust op de bovenkant van het heiligbeen. Dit onderste gewricht, genaamd L5 - S1, staat ook bekend als het lumbosacrale gewricht.

Het heiligbeen is een driehoekig bot dat tussen de twee heupbeenderen in de rug is ingeklemd om de kolom te helpen stabiliseren en om de belasting van uw wervelkolom te verminderen wanneer deze naar uw onderlichaam wordt overgebracht. Het bereikt deze prestaties door het gewicht van uw wervelkolom door het hele bekken te verdelen en naar beneden in de onderste extremiteit.

Samen met een lumbosacrale gewricht, is er een lumbosacrale wervelkolom, volgens Renee Calliet, MD en auteur.

Calliet zegt dat de lumbosacrale wervelkolom bestaat uit de vijf lendensegmenten, inclusief dat laagste L5 - S1 gewricht. Een "segment" is in feite een tussenwervelscharnier dat bestaat uit een bovenste ruggengraatbot en een lager ruggengraatbeen met een schijf ertussen.

Trouwens, elk gebied van de wervelkolom heeft een specifiek aantal van deze segmenten. De nek heeft zeven, thoracale wervelkolom, twaalf, lumbale wervelkolom, vijf en sacrale wervelkolom één. De sacrale wervelkolom bestaat alleen uit het sacrum-bot, maar dat bot is zelf gemaakt van vijf individuele botten die bij de meeste mensen op de leeftijd van zesentwintig fuseren.

De gedefinieerde Lumbosacrale hoek

En nu, voor de lumbosacrale hoek. Omdat je hele ruggengraat bovenop dat laagste sacrumbeen zit, bepaalt de hoek van de bovenkant van het heiligbeen de mate van elk van de wervelkolomcurven die erboven liggen. Dit omvat de lumbale, thoracale en cervicale krommen.

Zoals je je waarschijnlijk kunt voorstellen, verplaatst het gewicht van je bovenlichaam zich van de wervelkolom door de L5-wervel naar het heiligbeen. De bovenkant van het heiligbeen wordt de sacrale basis genoemd en is niet horizontaal. Integendeel, het kantelt. De mate van sacrale basishelling varieert bij individuen; ze kunnen relatief gezien steil of vlak zijn, of plaatsen daartussenin.

Als de basis van ondersteuning voor de wervelkolom, bepaalt deze sacrale hoek, althans gedeeltelijk, de mate van kromming in de lumbale, thoracale en cervicale gebieden. Met andere woorden, beginnend bij de fundering, die weer de bovenkant van het heiligbeen is en de ruggengraat op gaat, beïnvloedt de ene hoek de andere.

De Lumbosacrale hoek en Spondylolisthesis

Een veelvoorkomend ruggenmergprobleem dat optreedt bij het L5-sacrumgewricht wordt spondylolisthesis genoemd. Spondylolisthesis is een voorwaartse slip van het bovenste bot, de L5, ten opzichte van het onderste bot, het heiligbeen.

Deze aandoening treft jong en oud, maar in verschillende vormen.

Bij kinderen en adolescenten heeft het de neiging om te beginnen als een verwonding, zoals een haarlijnfractuur, naar een klein gebied aan de achterkant van de wervelkolom dat bekend staat als de pars interarticularis. Jonge atleten lopen het grootste risico, vooral wanneer hun sport repetitieve rug- en rugbewegingen vereist. Voorbeelden zijn cheerleaders en voetballers.

Na verloop van tijd kan de parsblessure zich ontwikkelen tot spondylolyse en tenslotte spondylolisthesis.

Bij oudere mensen worden spondylolyse en spondylolisthesis veroorzaakt door degeneratieve veranderingen in de wervelkolom.

Een studie gepubliceerd in maart 2008 van The Journal of the Bone and Joint Surgery, rapporteerden dat, onder andere, een grotere "helling" van de sacrale tafel, zoals ze de sacrale basis noemen, geassocieerd is met een hogere incidentie van spondylolisthesis.

Kun je je lumbosacrale hoek oefenen in een betere positie?

U vraagt ​​zich misschien af ​​of het mogelijk is om een ​​buitensporige lumbosacrale hoek, waarvan u denkt dat ze aan de basis ligt van uw chronische rugpijn, te corrigeren met inspanning.

Een studie uit 2018 gepubliceerd in de Journal of Physical Therapy Science gekeken naar de resultaten van een lumbaal stabilisatieprogramma van twaalf weken om het antwoord op deze en andere gerelateerde vragen te bepalen.

De onderzoekers ontdekten dat hoewel een dergelijk programma hielp om de kernspieren te versterken, d.w.z. die spieren die het meest verantwoordelijk zijn voor het stabiliseren van de wervelkolom, vooral in de rechtopstaande positie, deze de lumbosacrale hoek niet echt veranderde. In plaats daarvan, veronderstellen de auteurs van het onderzoek, was de vermindering van pijn na de twaalf weken van het werk waarschijnlijk toe te schrijven aan verhoogde spiersterkte en gezamenlijke flexibiliteit verminderende lading die op de stekel wordt geplaatst.