Subfertiliteit versus onvruchtbaarheidsbehandelingen
Inhoudsopgave:
- Onderscheid maken tussen subfertiliteit en onvruchtbaarheid
- Hoeveel paren zijn onvruchtbaar? Hoeveel zijn subfertiel?
- Oorzaken en diagnose van subfertiliteit
- Subfertiliteit stimuleren met veranderingen in levensstijl
- Wacht en blijf proberen? Of begin met vruchtbaarheidsbehandelingen?
- Een woord van heel goed
Wat is het verschil tussen een komeet en een meteoor? | Vragen van kinderen | Het Klokhuis (Oktober 2024)
Als u en uw partner een baby hebben willen verwekken en nog niet hebben kunnen doen, kan uw vruchtbaarheidsspecialist u laten weten dat u, uw partner of u beiden als een paar subfertiel bent. Hoewel hij in eerste instantie ontzet is, hoeft hij u niet per se te choqueren.
Subfertiliteit betekent simpelweg dat u als een paar minder vruchtbaar bent dan andere paren zoals u. Het betekent niet dat je niet zwanger zult worden; het suggereert eenvoudig dat het moeilijker kan zijn op basis van de verschillende maatregelen die worden gebruikt om je vruchtbaarheid te beoordelen.
Onderscheid maken tussen subfertiliteit en onvruchtbaarheid
Iemand die wordt beschreven als subfertiel, heeft nog steeds de kans om zelfstandig te worden, hoewel dit langer kan duren dan andere. Dit wordt vergeleken met iemand die onvruchtbaar is, medische hulp nodig heeft om zwanger te worden en het is onwaarschijnlijk dat hij zonder hulp zwanger raakt.
Een ander verschil tussen de voorwaarden is dat onvruchtbaarheid betekent dat je minstens een jaar zwanger probeert te zijn zonder succes. Subfertiliteit daarentegen betekent simpelweg dat het langer dan gemiddeld duurt om zwanger te raken. Misschien probeer je het een jaar of probeer je het langer.
Noch de term subfertiel noch onvruchtbaar moet worden verward met een persoon die als steriel wordt beschouwd.Hoewel een onvruchtbaar persoon een zeer, zeer kleine kans heeft om zelfstandig te worden, kan iemand die steriel is, niet zwanger worden zonder medische hulp.
Dit is waar het verwarrend kan worden: een paar dat het minstens een jaar probeert, wordt per definitie 'onvruchtbaar' genoemd. Dit is de reden waarom u uw arts zou moeten raadplegen als u na een jaar niet zwanger raakt (of na zes maanden als u 35 jaar of ouder bent).
Echter, sommige stellen die na een jaar niet zwanger zijn, zijn eigenlijk subfertiel. Dat wil zeggen, ze zullen uiteindelijk vanzelf oprijzen - ze hebben alleen meer tijd nodig. Ze vereisen niet noodzakelijk een vruchtbaarheidsbehandeling.
Hoeveel paren zijn onvruchtbaar? Hoeveel zijn subfertiel?
Van paren die gemiddeld anderhalf jaar zonder succes probeerden, ontdekte één onderzoek dat 47 procent feitelijk onvruchtbaar was, wat betekent dat ze geassisteerde voortplantingstechnieken nodig hadden om zwanger te worden en in de loop van het onderzoek alleen niet zwanger raakten. Deze specifieke studie uitgesloten paren met een bekend vruchtbaarheidsprobleem. De diagnose voor de meeste van deze paren zou onverklaarde onvruchtbaarheid zijn (een diagnose van eliminatie.)
Hoe langer een paar probeert te zwanger te raken zonder succes, des te minder kans ze hebben op een natuurlijke bevruchtingsdaling.
Volgens een andere studie, als je 100 stellen had die probeerden zwanger te worden …
- 80 zouden na zes maanden zwanger worden
- Nog 10 zouden zwanger worden na nog eens zes maanden
- 5 zou spontaan zwanger worden binnen de komende 36 maanden (drie jaar)
- 5 van de oorspronkelijke 100 paren zouden hoogst onwaarschijnlijk zijn om ooit op hun eigen te maken
Uit deze studie bleek dat paren die al 48 maanden of vier jaar hadden geprobeerd, een "bijna nul kans" hadden om zwanger te worden zonder medische hulp.
Oorzaken en diagnose van subfertiliteit
De oorzaken van subfertiliteit zijn in wezen hetzelfde als die voor onvruchtbaarheid en kunnen per partner verschillen. Voor vrouwen kunnen oorzaken zijn ovulatieproblemen en leeftijd-gerelateerde factoren. Bij mannen kan een lager dan gemiddeld aantal zaadcellen het probleem zijn. In sommige gevallen kunnen de gecombineerde kenmerken van de mannelijke en vrouwelijke partner de subfertiliteit bijdragen.
Veel subfertiele paren krijgen echter de diagnose onverklaarde onvruchtbaarheid. Dit is een diagnose van eliminatie. Met andere woorden, na een basisvruchtbaarheidstest ziet alles er goed uit in zowel de vrouwelijke als de mannelijke partner. Dit betekent niet dat er geen vruchtbaarheidsprobleem is, alleen dat het niet voor de hand ligt.
Basale vruchtbaarheidstesten kunnen zijn:
- Ovariale echografie
- HSG (een speciale röntgenfoto die de eileiders en de vorm van de baarmoeder evalueert)
- Sperma analyse
- Hormoontesten bij de vrouwelijke partner (link Anti-Müllerian hormone and follikel stimulating hormone)
- Genetische testen om chromosomale stoornissen uit te sluiten (als er terugkerende zwangerschapsverliezen zijn geweest)
Andere diagnostische technieken (laparoscopisch, hysteroscopisch) kunnen worden gebruikt als de resultaten van deze basistests onduidelijk zijn of als er symptomen zijn die verdere exploratie rechtvaardigen (zoals bekkenpijn, bijvoorbeeld).
Als blijkt dat een vrouw eileiders heeft geblokkeerd, of als een man een extreem laag of nul aantal spermacellen heeft, dan zijn ze onvruchtbaar (of zelfs steriel) en hebben ze medische hulp nodig om zwanger te worden.
Subfertiliteit stimuleren met veranderingen in levensstijl
Het belangrijkste verschil tussen paren die subfertiel zijn en onvruchtbaar zijn de manier waarop de aandoening wordt behandeld. Bij subfertiele paren is de behandeling mogelijk niet zo onmiddellijk of agressief, met name in het vroege stadium.
In plaats daarvan kan uw specialist kiezen voor veranderingen in de levensstijl en methoden voor vruchtbaarheidsbewustzijn aanbevelen om uw kansen op zwanger te worden. Aanbevelingen kunnen zijn:
- Vermijden van roken, wat zowel de mannelijke vruchtbaarheid als de vrouwelijke vruchtbaarheid beïnvloedt
- Matig, maar niet overdreven oefenen (wat het aantal zaadcellen en de menstruatiecyclus van een vrouw kan beïnvloeden)
- Het nauwer volgen van uw basale lichaamstemperatuur en cervicale vloeistoffen
- Aanpassen van de frequentie van geslachtsgemeenschap
- Gewichtsvermindering als obesitas kan de vruchtbaarheid beïnvloeden
- Vermijden van seksueel glijmiddel dat de beweeglijkheid van het sperma kan beïnvloeden
- Vermijden van oververhitting van de teelballen (door hete baden, sauna's of douches)
Als deze interventies niet tot bevruchting kunnen leiden, kunnen vruchtbaarheidsbehandelingen worden onderzocht, waaronder vruchtbaarheidsmiddelen, operaties, kunstmatige voortplantingstechnieken of een combinatie van behandelingen.
Wacht en blijf proberen? Of begin met vruchtbaarheidsbehandelingen?
Hoe beslissen u en uw arts of u het alleen moet blijven proberen of doorgaan met vruchtbaarheidsbehandelingen? Hoewel u vruchtbaarheidsbehandelingen kunt overwegen na een jaar zonder onsuccesvol te zijn geprobeerd (of na zes maanden, als u 35 jaar of ouder bent), zijn er situaties waarin u wellicht wilt wachten en iets langer wilt proberen.
Vruchtbaarheidsdeskundigen hebben lang geprobeerd een formule te maken om artsen te helpen te weten wanneer ze vruchtbaarheidsbehandelingen onmiddellijk moeten aanbevelen en wanneer ze levensstijlwijzigingen moeten voorstellen en een beetje langer moeten proberen.
Er zijn echt geen harde regels om te volgen. Het is een beslissing die het beste wordt gemaakt met uw arts en partner op basis van uw specifieke situatie.
Met dat gezegd, hier zijn enkele richtlijnen om te overwegen.
Misschien wil je het nog een beetje langer proberen als …
- Je bent jonger dan 35.
- Je hebt het zelf minder dan twee jaar geprobeerd.
- U en uw partner hebben een basisvruchtbaarheidstest ondergaan (bloedonderzoek, sperma-analyse, transvaginale echografie en een HSG om de eileiders en de baarmoeder te evalueren) en het testen is allemaal weer normaal.
Voor personen ouder dan 35 wordt aanbevolen dat de behandeling eerder dan later wordt gestart.Het is even waar dat oudere paren vanzelf iets langer nodig hebben om zichzelf te verwekken, als gevolg van leeftijdgerelateerde dalingen in de vruchtbaarheid. Omdat de vruchtbaarheid echter snel afneemt na de leeftijd van 35 jaar, kan wachten betekenen dat het minder waarschijnlijk is dat behandelingen succesvol zijn.
Als je 35 jaar of ouder bent, als je een basisvruchtbaarheidstest hebt gedaan en als alles normaal is teruggekomen en je wilt blijven proberen, praat dan met je arts. Afhankelijk van je specifieke hormoonspiegels en -situatie kan het goed zijn om nog eens zes maanden te proberen.
Een woord van heel goed
Als je al een aantal maanden zwanger probeert te worden zonder succes, ben je waarschijnlijk gefrustreerd en misschien zelfs bezorgd. Betekent dit dat je onvruchtbaar bent? Heb je vruchtbaarheidsbehandelingen nodig om zwanger te worden? Niet noodzakelijk. Sommige paren doen er iets langer over dan gemiddeld om zwanger te raken. Neem contact op met uw arts als u na een jaar (of na zes maanden, als u 35 jaar of ouder bent) nog niet bent verwekt. Als alle testen weer normaal zijn, is de kans groot dat u na het volgende zwanger raakt. jaar van proberen. Als dat niet zo is - of als u rechtdoor wilt gaan voor vruchtbaarheidsbehandelingen - weet dan dat de meeste subfertiele paren zwanger kunnen worden van basisvruchtbaarheidsbehandelingen. Minder dan 5 procent van de onvruchtbare stellen zullen high-tech behandelingen zoals IVF nodig hebben.
Slaperigheid versus vermoeidheid: wat is het verschil?
Wat is het verschil tussen slaperigheid en vermoeidheid? Ze hebben verschillende oorzaken en symptomen die van invloed zijn op hoe elk wordt behandeld.
Tonijnvoeding, calorieën, gezondheidsvoordelen (vers versus ingeblikt)
Vergelijk de feiten met betrekking tot tonijnvoeding voor ingeblikte en verse tonijn om te zien wat beter is. Lees over tonijnvoeding per soort (geelvin, witte tonijn of blauwvintonijn).
Pindakaas versus Cashew Butter versus Almond Butter
Leer meer over de voeding van amandel, cashewnoten en pindakaas en krijg informatie over het vermijden van ongewenste toevoegingen en ingrediënten in je notenboter.