Dreigende kwikniveaus gevonden in sommige zeevruchten

In alle eerlijkheid bevatten veel soorten zeevruchten, zoals zalm, garnalen en kabeljauw, weinig gemetaboliseerd kwik. Bovendien is de ongerustheid over gemetaboliseerd kwik in zeevruchten niets nieuws en vis is over het algemeen erg voedzaam. De FDA werkt momenteel echter aan het bijwerken van haar advies over de consumptie van zeevruchten door zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven, vrouwen die anticiperen op zwangerschap en jonge kinderen. In het bijzonder zijn de FBI en vele anderen bezorgd over de diepgaande neurologische schade die dergelijk kwik kan aanrichten aan onze fysiologie, met name de effecten op foetussen en zeer jonge kinderen die nog steeds groeien en zich ontwikkelen.

Hoe doet Mercurius zijn weg naar zeevruchten?

Mercurius baant zich via omwegen een weg naar zeevruchten, vissen en schaaldieren.

Ten eerste verdampt metallisch kwik (Hg⁰) geproduceerd door zowel natuurlijke processen (denk aan bosbranden of vulkanische activiteit) en vervuiling (verbranding van fossiele brandstoffen) stijgt naar de atmosfeer. Eenmaal in de atmosfeer wordt dit kwik geoxideerd om tweewaardig anorganisch kwik te vormen (Hg²⁺) die vervolgens als regen valt naar het aardoppervlak. Waterige bacteriën zoals plankton methyleren dit kwik (waardoor MeHg⁺ of methylkwik), en deze gemetaboliseerde methylkwikafzettingen in de lipiden of het vet van dieren, zijn weg helemaal naar boven in de voedselketen.

Langlevende roofdiervissen in de top van de voedselketen zoals haai, zwaardvis en koningsmakreel verzamelen zich uiteindelijk in een relatief hoog niveau van kwik, waardoor hun consumptie door zwangere vrouwen en jonge kinderen met zich ontwikkelende zenuwstelsels bijzonder in het bijzonder.

Waarom is methylkwik gevaarlijk?

Zowel geïoniseerd kwik als methylkwik hecht zich aan zwavel in eiwitten en verstoort zo de biologie van ons lichaam op talloze en verontrustende manieren. Meer specifiek genereert kwik oxidatieve stress op cellen (denk aan de vorming van vrije radicalen), rotzooi met microtubuli (denk aan een verknipte celdeling) en kan zelfs gevaarlijke auto-immuniteit veroorzaken. Voorwaar, we begrijpen niet precies hoe kwik ons ​​verprutst, maar wat we wel weten over kwikvergiftiging is eng.

Hier zijn enkele slechte manieren waarop methylkwik kan rotzooien met ons lichaam:

• blindheid
• hersenverlamming
• groeiproblemen
• verstandelijk gehandicapt
• vermoeidheid
• gehoorverlies
• ataxie (verlies van vrijwillige coördinatie van spierbewegingen)
• spiertremor
• bewegingen
• verlamming (met ernstige vergiftiging)
• dood (met ernstige vergiftiging)
• hartziekte (sommige zeer nieuw onderzoek suggereert dat methylkwik kan bijdragen aan atherosclerose)

Van belang zijn enkele van deze neurologische bijwerkingen, zoals hersenverlamming en groeiproblemen, voor foetussen en jonge kinderen. Daarom hebben de FDA en verschillende gezondheidsorganisaties waarschuwingen uitgegeven die specifiek zijn voor deze populaties.

Hoewel kwik wordt uitgescheiden door de lever en de nieren, heeft het een bijzonder lange halfwaardetijd in het lichaam. Met andere woorden, het duurt lang voordat we ons ontdoen van ingenomen kwik. Bovendien wordt methylkwik bijna volledig geabsorbeerd uit het maagdarmkanaal en is het zeer goed in het doorkruisen van de bloed-hersenbarrière, waardoor de hersenen en het ruggenmerg bijzonder gevoelig zijn voor de effecten ervan.

Vergiftiging met methylkwik is verraderlijk, en in tegenstelling tot andere, meer acute vormen van kwikvergiftiging, chelatie en emesis (braken) falen om je lichaam van dit zware metaal te ontdoen. In feite is preventie de enige verdediging die we hebben tegen methylkwik. Met andere woorden, de beste manier om met methylkwikvergiftiging om te gaan, is om de opname ervan in de eerste plaats te voorkomen.

Wat betekent methylkwik in zeevruchten voor jou?

Zoals de FDA en talloze anderen hebben opgemerkt, moeten we niet vergeten dat zeevruchten een bijzonder gezonde bron van eiwitten, mineralen en vitamines zijn. Bovendien zijn zeegerechten laag in verzadigd vet en rijk aan omega-3-vetzuren. Wij allen, zelfs zwangere vrouwen en jonge kinderen, moeten gezonde, aanbevolen en voedzame hoeveelheden zeevruchten in onze voeding opnemen.

Met zijn recentelijk opgestelde advies moedigt de FDA zelfs zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven en moeders aan om te anticiperen op zwangerschap, om 8 tot 12 ons zeevruchten per week te eten, en kinderen van 2 tot 8 jaar moeten 3 tot 6 gram eten. Met andere woorden, zulke mensen zouden ongeveer 2 tot 3 porties zeevruchten per week moeten eten.

De FDA adviseert echter zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven, vrouwen die anticiperen op zwangerschap en jonge kinderen om vis te eten die meestal lager is in methylkwik, zoals tilapia, meerval en kabeljauw. Bovendien bevelen de FBI de consumptie aan van haaien, zwaardvis, koningsmakreel en tilefish die voor de kust van de Golf zijn gevangen. Bovendien moeten mensen die vis uit zoetwaterreservoirs eten, letten op lokale adviezen over kwikniveaus en op hun hoede zijn voor vissen die zijn geoogst uit gebieden zonder advies.

Hoewel de FDA lichte tonijnconserven zo laag in kwik vermeldt, wordt deze beoordeling betwist door vele deskundigen die hun best waarschuwen voor bepaalde moeders en jonge kinderen om helemaal weg te blijven van tonijn.

Houd er rekening mee dat, ondanks wat ik tot nu toe met u heb gedeeld, het advies van de FDA juist is advies. Het is zeer zeldzaam dat een beperkte blootstelling aan zelfs probleem zeevruchten zal resulteren in methylkwikvergiftiging. Bijvoorbeeld, als je zwanger bent of borstvoeding geeft en je glijdt en eet af en toe een zwaardvis steak tijdens Valentijnsbrunch met je partner, dan hoef je niet bang te zijn. Probeer gewoon zoveel mogelijk uit de buurt van dergelijke vissen te blijven en de consumptie van vis voor de rest van de week te verminderen - een punt dat de FDA ook maakt.

Ondanks de bezorgdheid over methylkwik in zeevruchten, heeft de overgrote meerderheid van de Amerikanen een laag kwikgehalte in hun lichaam - zelfs bij degenen die zoetwatervissen eten, meer vis dan gemiddeld, of beide. Bijvoorbeeld, een recente studie pegged het aantal volwassenen met totale EPA bloed-kwikconcentraties beschouwd potentieel schadelijk (groter of gelijk aan 5,8 microgram per liter) op 4,6 procent. Bovendien schatte een ander groot onderzoek dat slechts 0,5 procent van de jongeren van 1 tot 19 jaar zich registreerde met betrekking tot bloedkwikniveaus.