Zijn kunstmatige zoetstoffen veilig?

Van light frisdranken tot suikervrije desserts en snoepjes, suikervervangers zijn tegenwoordig praktisch overal. Ooit beschouwd als een wondermiddel voor het verminderen van het risico van voedselgerelateerde gezondheidskwesties (obesitas, diabetes, tandbederf), worden kunstmatige zoetstoffen tegenwoordig steeds kritischer bekeken door sommigen die suggereren dat ze misschien niet zo veilig zijn als we denken.

Soorten suikervervangers

De term "suikervervanger" verwijst naar zowel van nature zoete verbindingen anders dan tafelsuiker (sucrose) en kunstmatig gesynthetiseerde zoetstoffen geproduceerd door chemische synthese.

Natuurlijk zoete verbindingen bevatten stoffen zoals sorbitol in appels en glucosestroop, lactose heeft melk gevonden en xylitol heeft wat fruit en groenten gevonden. Het zijn inherent zoete stoffen met verschillende gradaties van zoetheid.

Kunstmatig gesynthetiseerde verbindingen komen niet uit de natuur en omvatten populaire merken als Equal (aspartaam), Splenda (sucralose) en Sweet'N Low (sacharine). Stevia, een product dat vaak als kunstmatig wordt beschouwd, is eigenlijk afgeleid van het Stevia rebaudiana fabriek.

Van suiker tot kunstmatige zoetstoffen

De meeste mensen zijn zich bewust van de gevaren van het eten van te veel suiker.De huidige epidemie van obesitas, diabetes, hartaandoeningen, hypertensie en nieraandoeningen is grotendeels het gevolg van de overmatige hoeveelheden sucrose die de gemiddelde Amerikaan consumeert. Het is een toestand die door gezondheidsfunctionarissen wordt aangeduid als een 'cardiorenale epidemie', waarbij hoge hart- en nierziekten rechtstreeks verband houden met het voedsel dat we eten, inclusief suiker.

Als reactie op deze epidemie zijn suikervervangers op een agressieve manier op de markt gebracht als middel om letterlijk "ook je cake te nemen en op te eten". Helaas is deze oplossing niet zo eenvoudig als het klinkt, en we zijn ons gaan realiseren dat suikervervangers ons lichaam op complexe en vaak tegenstrijdige manieren beïnvloeden.

Kunstmatige zoetstoffen vergelijken

In een uitgebreid onderzoek dat in 2012 werd uitgevoerd, beweerde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) dat kunstmatige zoetstoffen "veilig zijn voor de algemene bevolking onder bepaalde gebruiksomstandigheden". Dit omvatte aanbevelingen om de door het bureau geschetste aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) niet te overschrijden.

Van de momenteel goedgekeurde zoetstoffen heeft de FDA een reeks onderzoeken uitgevoerd om vast te stellen wat, indien van toepassing, het publiek over hun gebruik zou moeten hebben. Van de drie meest populaire producten:

• aspartaam (Equal) was een van de eerste in massa geproduceerde suikervervangers en heeft in die tijd een behoorlijk deel van de controverse opgeëist. Hoewel er vroege zorgen waren over de link van aspartaam ​​naar leukemie, lymfoom en hersenkanker, is het officiële woord vandaag van zowel de FDA als het National Cancer Institute dat er geen verband is gevonden.
• Sacharine (Sweet'N Low) werd gemeld bij blaaskanker bij blaasratten; hetzelfde effect is niet waargenomen bij mensen. Deze vroege angsten leidden ertoe dat Canada het product in 1977 verbood. De VS deden bijna hetzelfde, maar verplichtten het product om een ​​waarschuwingslabel te dragen. Deze eis werd in 2001 opgeheven nadat onderzoek uit het National Toxicology-programma concludeerde dat sacharine geen carcinogene (kankerverwekkende) eigenschappen had.
• sucralose(Splenda) werd in 1976 ontdekt en in 1998 in de Verenigde Staten vrijgegeven. De FDA heeft bijna 100 studies uitgevoerd en vond geen bekende associatie tussen sucralose en kanker of hartziekte.

Nadelige fysiologische effecten

Het feit dat de FDA kunstmatige zoetstoffen als veilig voor menselijke consumptie beschouwt, mag niet suggereren dat ze ongestraft kunnen worden gebruikt. Hoewel kunstmatige zoetstoffen het gevoel van suiker kunnen nabootsen, kan de fysiologische reactie op het gebruik ervan vaak heel anders zijn.

Normaal gesproken reageert het lichaam op sucrose om de eetlust te verminderen en een gevoel van volheid te creëren, waardoor de calorie-inname wordt verminderd. Hetzelfde antwoord lijkt niet te gebeuren met kunstmatige zoetstoffen, wat de bewering dat ze "dieet" -producten zijn ondermijnt. Dit fenomeen wordt 'calorische compensatie' genoemd, waarbij mensen vaak blijven eten, ondanks dat ze geen honger hebben.

Tegelijkertijd kunnen kunstmatige zoetstoffen een insulinepiek teweegbrengen, iets wat diabetici zich mogelijk niet realiseren wanneer ze bepaalde "diabetische" snoepjes eten. Samen kunnen deze effecten de beloofde winsten van mensen die zwaarlijvig of diabetisch zijn of aan chronische nieraandoeningen lijden, terugnemen.

In 2012 hebben de American Heart Association en de American Diabetes Association een verklaring uitgegeven waarin ze allebei een bewaakt knikje gaven naar kunstmatige zoetstoffen, wat hun 'gepast gebruik' bevestigt als onderdeel van een goed geïnformeerde dieetstrategie. De verklaring benadrukte ook de risicocalculatiecompensatie en waarschuwde consumenten tegen het gebruik van zoetstoffen als een "magische kogel" om obesitas en diabetes te bestrijden.