Kun je genetisch geneigd zijn om een ​​miskraam te krijgen?

Een miskraam is een vorm van zwangerschapsverlies dat op zichzelf optreedt tijdens de eerste helft van een zwangerschap (de eerste 20 weken). De meeste komen voor tijdens het eerste trimester (de eerste 13 weken). Volgens de American Pregnancy Association kan 10% tot 25% van alle zwangerschappen eindigen in een miskraam.

Het is theoretisch mogelijk dat een neiging tot miskramen erfelijk is en in families loopt, en een paar studies hebben gesuggereerd dat onverklaarde herhaalde miskramen soms in gezinnen kunnen voorkomen. Het is de moeite waard om uw familiegeschiedenis te vermelden tijdens uw vooronceptueel bezoek met uw arts. Dit echter niet betekent dat uw risico op een miskraam noodzakelijk hoger is dan gemiddeld.

Oorzaken van terugkerende miskraam

Artsen vinden een mogelijke oorzaak in slechts ongeveer de helft van de vrouwen die terugkerende miskramen ervaren. Van de bekende oorzaken worden de meesten meestal niet door gezinnen doorgegeven.

Onderzoekers geloven dat de meeste miskramen het gevolg zijn van chromosomale problemen die aanwezig waren in het sperma of het ei ten tijde van de conceptie, en dit is meestal het gevolg van willekeurige fouten in de celdeling tijdens de vorming van het sperma of het ei, in plaats van een aandoening direct geërfd van de ouder van de moeder of vader.

Soms met terugkerende miskramen, kan er een asymptomatische chromosomale stoornis zijn, zoals gebalanceerde translocatie die een verhoogde neiging tot miskraam veroorzaakt, en dergelijke aandoeningen kunnen in families lopen en worden doorgegeven aan een kind. Toch zijn dergelijke stoornissen alleen aanwezig in ongeveer 5% van alle paren met terugkerende miskramen, dus tenzij u zeker weet dat uw moeder een translocatie of andere chromosomale toestand heeft, zijn de kansen laag dat u zich hier zorgen over hoeft te maken.

Bij andere bekende oorzaken van herhaalde miskramen, zoals antifosfolipide-syndroom, is het mogelijk dat u een genetische aanleg zou hebben om die aandoeningen te ontwikkelen als uw moeder ze heeft, maar deze problemen zijn meestal niet strikt genetisch - met andere woorden, ze neigen niet om direct van ouder op kind over te gaan. Er zijn ook geen sterke aanwijzingen dat screening op deze aandoeningen vóór een eerste zwangerschap gunstig is.

Andere factoren die het risico van een miskraam kunnen verhogen en die niet erfelijk zijn, omvatten levensstijlkeuzes (zoals inname van grote hoeveelheden cafeïne, gebruik van drugs, roken, niet eten van voldoende voedzaam voedsel, en blootstelling aan straling) en de leeftijd van de moeder.

Bottom Line

Vermeld uw familiegeschiedenis van miskramen bij uw arts voordat u zwanger probeert te worden, maar tenzij u zeker weet dat een chromosomale aandoening is gediagnosticeerd, heeft u waarschijnlijk geen geavanceerde testen nodig. Hoogstwaarschijnlijk is uw risico op miskraam niet hoger dan gemiddeld.

Als u zwanger wordt, let dan op de meest voorkomende symptomen van een miskraam. Bel uw arts meteen als u een vaginale bloeding ervaart die helder rood of bruin is, krampen of rugpijn, het doorlaten van weefsel door de vagina, gewichtsverlies en een afname van zwangerschapsklachten (zoals gevoelige borsten, vermoeidheid, misselijkheid, frequent urineren).