Hoe om te gaan met het verliezen van contact met kleinkinderen

Contact verliezen met kleinkinderen resulteert vaak in een stoofpot van emoties. Het precies uitzoeken wat je voelt en het ontwikkelen van een strategie om met je gevoelens om te gaan, kan van vitaal belang zijn voor je gezondheid, zowel mentaal als fysiek.Je zult verdriet voelen zolang de scheiding duurt, maar deze strategieën om het hoofd te bieden kunnen de emotionele tol verminderen.

1

Schok en woede

Als de scheiding van uw kleinkinderen plotseling optreedt, kunt u zich geschrokken voelen. Als er een geschiedenis van conflicten was, zou je nog steeds geschokt kunnen zijn dat de ouders bereid zijn om zo'n drastische stap te zetten. Shock wordt waarschijnlijk op de voet gevolgd door woede.

Eerste stappen om te nemen

• Realiseer je dat woede je ergste vijand is, want het kan ervoor zorgen dat je iets doet om de overtreding te verslechteren.
• Tegelijkertijd kan de onuitgesproken woede een destructieve kracht zijn. Praat over je gevoelens met een vriend, counselor of steungroep.
• Kun je geen geschikte groep vinden? Overweeg om uw eigen steungroep op te starten.
• Pastors en spirituele counselors kunnen ook geschikte vertrouwenspersonen zijn met wie u kunt praten over familie-vervreemding.

2

Verwarring en frustratie

Vaak hebben grootouders het gevoel dat ze het contact met hun kleinkinderen willekeurig zijn ontzegd, buiten hun schuld. Ze voelen zich verward en gefrustreerd. Kortom, er zijn twee mogelijkheden. Of je bent schuldig aan een beoordelingsfout, en de ouders maken zich terecht zorgen, of de straf die de ouders uitdelen (grootouder en kleinkind scheiden) heeft weinig relatie met de 'misdaad'.

Alles doorzoeken

• Eerlijk het gedrag evalueren dat tot de overtreding heeft geleid.
• Als je fout bent, verontschuldig je, verontschuldig je, verontschuldig je. Je waardigheid is niet zo belangrijk als het herstellen van de relatie met je kleinkind.
• Als je na een eerlijke evaluatie nog steeds denkt dat je geen schuld hebt, verontschuldig je dan in ieder geval en hoop je het beste.
• U kunt mogelijk ook het contact met kleinkinderen terugkrijgen.

3

Hulpeloosheid en hopeloosheid

Als je geprobeerd hebt om het conflict met de ouders van je kleinkinderen uit te werken, en niets heeft gewerkt, voel je je misschien hulpeloos en hopeloos.

Verplaats de pijn

• Sta jezelf niet toe om zielig te worden, wat destructief kan zijn voor je andere relaties.
• Laat het probleem los. Realiseer je dat het buiten je controle is. Verander het naar een hoger vermogen als je erin gelooft.
• Stuur je energie naar positieve activiteiten die een verschil maken in iemands leven, zelfs als ze je probleem niet oplossen.
• Je kunt je latere jaren ook vollediger gaan leven.

4

Afgunst en jaloezie

U kunt jaloezie en jaloezie voelen jegens andere grootouders, vooral vrienden, die bij hun kleinkinderen kunnen zijn. Als de andere grootouders van uw kleinkinderen deze mogen zien, komen deze emoties vooral veel voor.

Neem het niet op anderen

• Realiseer je dat je reactie onlogisch is. Je zou niet moeten verlangen dat andere grootouders pijn hebben, alleen maar omdat je lijdt.
• Houd de focus op wat het beste is voor de kleinkinderen. In het geval van uw eigen kleinkinderen is het waarschijnlijk het beste als ze contact hebben met een aantal van hun grootouders.
• Het is ook belangrijk om te leren hoe je grootouderconcurrentie kunt voorkomen.

5

Schuld en verdriet

Als het uw eigen kind is dat zich bezighoudt met dit schadelijke gedrag, voelt u zich misschien een mislukkeling. Je vraagt ​​je misschien af ​​waar je eigen opvoeding verkeerd ging. Je zult ook zeker verdriet voelen, maar in tegenstelling tot het verdriet dat gepaard gaat met een dood, is er geen sluiting.

Accepteer de situatie

• Realiseer je dat je eigen opvoeding misschien geen fout is. In het geval van conflicten geven getrouwde kinderen meestal de voorkeur aan echtgenoten boven hun ouders.
• Het bijhouden van een dagboek is voor sommigen een nuttige activiteit.
• Stop niet met proberen de verbroken relatie te herstellen.
• Onderzoek uw wettelijke bezoekrechten.
• Word lid van organisaties die pleiten voor de rechten van grootouders.
• Stop niet met proberen contact te houden. Verzend kaarten en brieven naar uw kleinkinderen. Houd de toon van communicatie die liefdevol maar licht is.