Hoe prostaatkanker wordt behandeld

De behandelingsopties voor prostaatkanker kunnen variëren op basis van vele factoren, waaronder de agressiviteit van de tumor, het stadium van de ziekte, persoonlijke voorkeuren en meer. Curatieve opties kunnen een operatie of bestralingstherapie omvatten. Met minder agressieve tumoren, waakzaam wachten (actieve bewaking) waarbij de behandeling alleen is gestart als de kanker vordert, kan een optie zijn. Er zijn ook een aantal verschillende therapieën die kunnen worden gebruikt om de groei van deze kankers te beheersen, waaronder hormoontherapieën, chemotherapie en nieuwere behandelingen zoals immunotherapie. Bovendien worden veel alternatieve behandelingen geëvalueerd in klinische onderzoeken.

Inzicht in uw opties

Veel prostaatkankers zijn niet-agressief en zouden, als ze alleen gelaten worden, op de lange termijn geen probleem vormen. Bij deze tumoren kan het een optie zijn om de tumor te observeren (actieve surveillance) en de tumor alleen te behandelen als deze tekenen van progressie vertoont.

Bij vroege prostaatkankers die tekenen van agressiviteit vertonen en bij mensen die behandelingen zoals chirurgie kunnen verdragen, is het doel van therapie meestal een remedie. Chirurgie en bestraling worden beschouwd als standaard behandelingsopties, hoewel alternatieven, zoals protontherapie, cryoablatie en gefocuste ultrasone golven met hoge intensiteit, worden geëvalueerd.

Bij meer geavanceerde prostaatkankers (inclusief gemetastaseerde tumoren), of bij patiënten die curatieve behandelingen niet kunnen verdragen, is het doel meestal om de groei van de kanker zo lang mogelijk onder controle te houden. Systemische behandelingen kunnen hormonale therapieën, chemotherapie, immunotherapie of een klinische proef omvatten. Houd er rekening mee dat geavanceerde prostaatkanker, in tegenstelling tot veel andere kankers, vaak gedurende lange tijd met deze behandelingen (vaak tientallen jaren) kan worden bestreden.

Weten of uw kanker laaggradig, intermitterend of hoogwaardig is, is van cruciaal belang bij het maken van de beste keuzes voor de behandeling. Veel mannen zullen eerder sterven met prostaatkanker dan van prostaatkanker, en in veel gevallen is het doel om de ziekte te behandelen met behoud van de beste kwaliteit van leven.

Actieve bewaking

Actieve bewaking wordt vaak aangeduid als waakzaam wachten, hoewel sommigen deze termen gebruiken om enigszins verschillende benaderingen te beschrijven.

Met actief toezicht, een man kiest ervoor om zijn kanker niet actief te laten behandelen op dit moment. PSA-niveaus worden gecontroleerd op specifieke intervallen (bijvoorbeeld elke zes maanden), met een jaarlijks digitaal rectaal onderzoek en tweede en derde biopsieën tussen zes en twaalf maanden en twee tot vijf jaar na het begin van de surveillance. (De timing kan variëren afhankelijk van de kenmerken van de kanker.) Als de kanker op enig moment lijkt te vorderen, wordt de actieve behandeling gestart.

Actieve surveillance wordt meestal gebruikt bij vroeg stadium, langzaam groeiende tumoren, waarvoor de bijwerkingen van behandeling (zoals erectiestoornissen en incontinentie) opwegen tegen de mogelijke voordelen van behandeling. Het wordt het meest gebruikt met Gleason 6-tumoren, maar het kan ook worden gebruikt voor mannen met tumoren die hogere Gleason-scores hebben en die kunnen besluiten dat de bijwerkingen van de behandeling om persoonlijke redenen of vanwege andere gezondheidsproblemen opwegen tegen de voordelen.

Het is uiterst belangrijk op te merken dat actief toezicht door veel van de kankerorganisaties als een standaard behandelmethode wordt beschouwd. Er wordt gedacht dat ongeveer 25 procent van de mannen die worden 'behandeld' met actieve surveillance op een bepaald moment in de toekomst een actieve behandeling nodig hebben, maar het wachten om te zien of een persoon in die categorie valt, houdt niet het risico in dat de ziekte plotseling uitgezaaid en veroorzaakt dood.

Wanneer een arts een onderscheid maakt tussen dit en waakzaam wachten, hij of zij gebruikt meestal de laatste term om te verwijzen naar een vergelijkbare aanpak zonder of minder vaak te testen. Dit kan een optie zijn voor behandeling voor diegenen die naar verwachting minder dan vijf jaar zullen leven, bijvoorbeeld. In dit geval worden follow-uptests meestal niet uitgevoerd tenzij de symptomen zich ontwikkelen en als dit gebeurt, kan de behandeling op dat moment worden gestart. Er zijn een aantal andere redenen waarom deze optie ook kan worden gekozen.

Chirurgie

Zowel chirurgie als bestraling worden beschouwd als "curatieve" therapieën voor prostaatkanker. Andere chirurgische procedures kunnen om andere redenen worden gebruikt, zoals symptoombeheersing.

prostatectomie

In een traditionele prostatectomie, een incisie wordt gemaakt middellijn in de buik, tussen de navel (umbilicus) en schaambeen. Een chirurg gebruikt dit toegangspunt om handmatig de prostaatklier en de omliggende weefsels, zoals de zaadblaasjes, te verwijderen. In een radicale retropubische prostatectomiebekken lymfeklieren kunnen ook worden verwijderd.

Chirurgen kunnen dit behandelingsdoel ook bereiken met wat bekend staat als a robotische prostatectomie. Instrumenten worden ingevoegd in verschillende kleine incisies in de onderbuik, die worden verplaatst door een robot die wordt bestuurd door een chirurg in plaats van door de handen van de chirurg zelf.

Dit is minder ingrijpend dan de handmatige procedure, geeft de chirurg een betere zichtbaarheid en kan verschillende andere voordelen hebben, waaronder minder risico op bloedverlies, kortere hersteltijd en snellere verwijdering van de katheter (één is voor beide procedures vereist).

Robotische prostatectomie is een zeer gespecialiseerde procedure en er is een steile leercurve bij het leren van de techniek. Voor degenen die voor deze optie kiezen, moet u een chirurg vinden die speciaal is opgeleid om de procedure uit te voeren en over een aanzienlijke ervaring beschikt.

Het risico op seksuele bijwerkingen en incontinentie is vergelijkbaar tussen de bovenstaande opties.

Nadat de operatie is uitgevoerd, wordt het prostaatweefsel naar een patholoog gestuurd om te bepalen of de tumor volledig is verwijderd. Bij prostaatkanker kan dit een uitdaging zijn. Het rectum en de blaas liggen binnen millimeters van de prostaatklier en kunnen niet operatief worden verwijderd. Dit betekent dat een chirurg soms een tumor doorsnijdt in plaats van rond de tumor, waardoor prostaatkankercellen achterblijven.

Wanneer kankercellen worden achtergelaten (wanneer chirurgische marges zijn positief) het risico dat de kanker terugkeert, is ongeveer 50 procent. Verdere behandeling zal afhangen van de agressiviteit van de tumor maar kan zorgvuldige monitoring, bestraling van de prostaatfossa, hormonale therapie en / of chemotherapie omvatten.

Transurethrale resectie van de prostaat (TURP)

In deze procedure wordt een resectoscoop in de urethra ingebracht en wordt een elektrisch geactiveerde draadlus gebruikt om prostaatweefsel weg te branden.

Een TURP wordt niet gedaan als een curatieve behandeling voor prostaatkanker. Het wordt soms aanbevolen als een palliatieve procedure (om symptomen te helpen, maar de ziekte niet te genezen) voor fase 4-gevallen. Het kan ook worden gedaan om BPH (goedaardige prostaathypertrofie) te behandelen met symptomen die ondanks de behandeling aanhouden.

orchiectomy

Een orchiectomie is de chirurgische verwijdering van beide testikels. Omdat de testikels 95 procent van het testosteron in het lichaam produceren, vermindert deze procedure de hoeveelheid testosteron in het lichaam aanzienlijk. (Net zoals normale prostaatcellen worden aangedreven door testosteron, fungeert het hormoon als brandstof die de groei van prostaatkankercellen stimuleert.)

Post-operatieve zorg

Na een prostatectomie (handmatig of gerobotiseerd) zullen mannen een Foley-katheter op zijn plaats hebben. De katheter zal meestal gedurende ten minste 24 uur op zijn plaats blijven, maar moet mogelijk wel twee weken op zijn plaats blijven, terwijl zwelling en ontsteking verdwijnen. Tijdens de eerste paar dagen is het normaal om wat bloed of kleine stolsels te krijgen. Uw chirurg zal u in goede insnijzorg instrueren na ontslag, wat uw risico op infectie of andere complicaties kan verminderen.

In het algemeen kunnen mannen binnen vier weken na de operatie terugkeren naar hun normale activiteiten, maar dit kan mogelijk zijn in slechts een week na de poliklinische procedures.

Zoals bij elke chirurgische ingreep bestaat er een risico op bijwerkingen en complicaties na een prostatectomie. Mogelijke complicaties, die tijdelijk kunnen zijn, zijn de volgende. De meeste mannen ervaren dit niet allemaal:

• Moeilijkheden met plassen
• Urine-incontinentie, hoewel er een aantal behandelingen zijn die dit kunnen helpen
• Bloeden
• Infectie
• Erectiestoornissen
• Retrograde ejaculatie (ejaculatie in de blaas in plaats van uit de penis)
• Chirurgisch letsel aan structuren rond de prostaat
• TURP-syndroom, een zeldzame maar potentieel ernstige complicatie van TURP-chirurgie die het gevolg is van een ernstige daling van het natriumgehalte in het serum als gevolg van het doorspoelen van vloeistoffen tijdens de procedure
• Een verandering in de grootte van de penis (bij een radicale prostatectomie zal ongeveer 20 procent van de mannen een verandering in grootte of omtrek van de penis van 15 procent of meer waarnemen.)

Bestralingstherapie

Straling werkt door het gebruik van stralen met hoge energie om kankercellen te beschadigen en te doden en kan worden gebruikt als de primaire behandeling voor prostaatkanker als een alternatief voor chirurgie (curatieve therapie); na een operatie als een adjuvante therapie om resterende kankercellen die overblijven te behandelen; of als een palliatieve behandeling om de symptomen te verbeteren, maar niet om de kanker te genezen. Straling kan zeer nuttig zijn om gebieden van botmetastasen als gevolg van de ziekte te behandelen.

Bestralingstherapie kan extern of intern worden gegeven en vaak worden de twee methoden samen gebruikt.

Externe straal-radiatietherapie

In deze procedure wordt u op een onderzoekstafel geplaatst en wordt straling door de buitenkant van het lichaam afgeleverd en gericht op de prostaat en het omliggende weefsel. Een gel genaamd spaceOAR kan tussen het rectum en de prostaat worden geplaatst om het risico op rectale brandwonden te verminderen, maar technieken voor het afleveren van straling zijn de afgelopen jaren opmerkelijk verbeterd en veroorzaken veel minder schade aan de omliggende normale weefsels dan in het verleden.

Brachytherapie (plaatsing van radioactief zaad)

Interne bestralingstherapie, ook bekend als brachytherapie, plaatsing van radioactieve zaden of eenvoudigweg "zaadimplantatie", kan worden gebruikt als de primaire behandeling voor prostaatkanker of in combinatie met externe bestralingstherapie. In deze procedure worden kleine zaadjes of pellets van straling geïmplanteerd in een tumor. Radioactieve zaden kunnen tijdelijk of permanent zijn.

Traditionele brachytherapie wordt meestal gebruikt voor laaggradige of langzaam groeiende tumoren. Voor mannen met lage tot matige risico's van prostaatkanker, kan een lage dosis brachytherapie alleen worden gebruikt als de primaire behandeling voor prostaatkanker volgens de gemeenschappelijke richtsnoeren van 2017 van de American Society of Clinical Oncology and Cancer Care Ontario.

Hooggedoseerde brachytherapie (HDR) wordt vaak gebruikt voor meer geavanceerde tumoren. Bij HDR wordt een katheter in de prostaat geplaatst tussen het scrotum en de anus, en een naald met de radioactieve zaadjes van rijstformaat wordt vervolgens in de katheter geplaatst en gedurende vijf tot vijftien minuten op zijn plaats gehouden. Dit wordt meestal drie keer herhaald gedurende twee dagen.

Bij gebruik als curatieve therapie resulteert radioactieve zaadimplantatie in hogere uithardingssnelheden dan standaardbundelstraling. In combinatie lijken deze behandelingen het risico op terugval op negen jaar na de behandeling met 20 procent te verlagen, in vergelijking met mannen die alleen uitwendige bestraling hebben. Men denkt dat voor mannen met prostaatkanker met een tussen- of hoog risico die kiezen voor uitwendige bestralingstherapie, een lage of een hoge dosis brachytherapie-boost moet worden aangeboden.

Brachytherapie is niet zo effectief bij mannen met een vergrote prostaatklier.

Bijwerkingen

Bijwerkingen van beide vormen van straling kunnen pijnlijk urineren, frequentie en urgentie omvatten; incontinentie; dunne ontlasting; bloeden of pijn bij het passeren van ontlasting. Deze symptomen zijn meestal licht tot matig en verbeteren na verloop van tijd. Erectiestoornissen kunnen voorkomen, maar komen vaker voor bij oudere mannen met dit reeds bestaande probleem. Wanneer het bij anderen voorkomt, heeft het de neiging om snel en volledig na de behandeling op te lossen.

Bij uitwendige straling kunnen roodheid, uitslag en blaren ontstaan ​​op de huid die over de prostaat ligt.

Wanneer radioactieve zaden op hun plaats worden gehouden in brachytherapie, zijn waarschuwingen nodig omdat anderen in de buurt mogelijk door de straling worden beïnvloed. Mannen worden meestal geïnstrueerd om weg te blijven van zwangere vrouwen of kleine kinderen, soms gedurende een aanzienlijke periode. Het is ook belangrijk om op te merken dat de straling sterk genoeg is om op de luchthaven te worden afgehaald.

Andere lokale therapieën

Naast chirurgie en bestralingstherapie zijn er nog enkele andere lokale behandelingen die curatief kunnen worden gebruikt.

Proton Beam-therapie

Protonenbundeltherapie is vergelijkbaar met conventionele bestralingstherapie, omdat deze veel energie gebruikt om kankercellen te vernietigen. De stralen - die zijn samengesteld uit versnelde protonen of positieve deeltjes - passeren echter rechtstreeks weefsel door naar een tumor en stoppen, in tegenstelling tot het blijven volgen van de prostaatklier, waar ze normaal weefsel kunnen beschadigen (zoals het geval is bij reguliere bestraling)..

Protonentherapie lijkt ongeveer net zo effectief als traditionele straling, maar er wordt verondersteld dat deze minder schade toebrengt aan normale, gezonde cellen.

Protonentherapie is relatief nieuw in vergelijking met sommige andere behandelingen en de rol ervan als primaire therapie (monotherapie) voor prostaatkanker is veelbelovend, maar nog steeds onduidelijk.

cryochirurgie

Cryochirurgie of cryoablatie is een techniek waarbij argon en helium worden gebruikt om de prostaat te bevriezen. Het wordt gebruikt in de operatiekamer terwijl mannen onder narcose zijn.

Bij minder dan andere behandelingen wordt cryotherapie alleen gebruikt voor tumoren die zich in de prostaatklier bevinden en die alleen op één locatie aanwezig zijn. Het kan ook worden gebruikt na een mislukte bestralingsbehandeling.

De positieve voordelen kunnen een sneller herstel en kortere ziekenhuisopname dan chirurgie (prostatectomie) omvatten, hoewel de techniek een groter risico op erectiestoornissen met zich meebrengt.

High-Intensity Focused Ultrasound (HIFU)

High-intensity focused ultrasound (HIFU) maakt gebruik van echografie om hitte te genereren en kankercellen te doden. Er wordt gedacht dat HIFU mogelijk minder effectief is dan andere gebruikelijke behandelingen, maar chirurgie of bestralingstherapie kan later worden gebruikt als het niet lukt.

Hormoontherapie

Medicijnen kunnen worden gebruikt om de hoeveelheid testosteron in het lichaam te verminderen (net als orchidectomie) of om het vermogen van testosteron om op prostaatkankercellen te werken te verstoren. Hormoontherapie (androgeendeprivatie therapie) geneest prostaatkanker niet, maar is een steunpilaar voor het beheersen van de groei - soms voor een langere periode van tijd.

Hormoontherapie kan worden gebruikt voor mannen die anders geen andere behandelingen zouden tolereren. Het kan ook vóór bestraling worden gebruikt om de omvang van prostaatkanker te verminderen en het gemakkelijker te behandelen (neoadjuvante therapie) te maken, of na, om de resterende kankercellen te helpen "opruimen" om het risico van recidief of terugval te verminderen (adjuvans). behandeling). Ten slotte kan het worden gebruikt voor mannen met prostaatkankers die zijn teruggekeerd na de primaire behandeling of die kankers hebben die zijn uitgezaaid (uitgezaaid) naar andere delen van het lichaam.

LH-RH-therapie

Luteïniserend releasing hormoon (LH-RH) analogen of agonisten blokkeer het signaal dat de testikels vertelt om testosteron te maken, waardoor de totale productie vermindert. Deze geneesmiddelen zijn een medische versie van een orchidectomie en de behandeling wordt soms medische castratie genoemd. In tegenstelling tot orchidectomie is de behandeling echter reversibel.

Geneesmiddelen in deze categorie omvatten:

• Lupron (leuprolide)
• Zoladex (gosrelin)
• Trelstar (triptoreline)
• Vantas (histrelin)

Wanneer LH-RH-agonisten voor het eerst worden gebruikt, veroorzaken ze vaak een toenemen in testosteron niveaus. Om dit effect tegen te gaan, wordt anti-androgeen-medicatie vaak gebruikt tijdens de eerste weken van de behandeling.

LH-RH antagonisten verminderen ook de productie van testosteron door de testikels, maar doen dit sneller dan LH-RH-agonisten.

Geneesmiddelen in deze categorie omvatten:

• Firmagon (degarelix)

CYP17-remmers

In tegenstelling tot LH-RH-agonisten en -antagonisten interfereren CYP17-remmers met de productie van testosteron door de bijnieren (kleine endocriene klieren die bovenop de nieren zitten). Ze doen dit door het CYP17-enzym te blokkeren, dat nodig is in de reactie die androgenen produceert.

Er is één medicijn in deze categorie dat is goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten.

• Zytiga (abiraterone)

Er zijn nog andere (zoals orteronel, galeteron, V-464) die in klinische proeven zijn en meer in ontwikkeling zijn. Ketoconazol, een antischimmelmiddel met CYP17-remmende eigenschappen, wordt soms buiten het etiket voor prostaatkanker gebruikt.

Zytiga (abirateron) wordt samen met de hierboven besproken medicijnen gebruikt om de productie van alle testosteron in het lichaam te blokkeren en wordt voornamelijk gebruikt bij gevorderde / hoog-risico en gemetastaseerde prostaatkanker. Bijwerkingen zijn meestal mild en omvatten problemen met de kaliumspiegels in het bloed. Het wordt soms samen met prednison gegeven om deze problemen te verminderen, maar corticosteroïden zoals prednison. Het medicijn versterkt ook het effect van sommige cholesterolverlagende medicijnen.

Anti-androgeentherapie

Sommige anti-androgeen medicijnen binden aan de androgeenreceptor op prostaatkankercellen zodat testosteron dat niet kan, wat celdeling en groei voorkomt.

Waaronder:

• Eulexin (flutamide)
• Casodex (bicalutamide)
• Nilandron (nilutamide)

Anderen blokkeren het signaal van de receptor naar de kern van de cel en bereiken hetzelfde resultaat.

Waaronder:

• Xtandi (enzalutamide)
• Earleada (apalutamide)

Benigne prostaathypertrofie (BPH) -medicijnen

De medicijnen Avodart (dutasteride) en Proscar (finasteride) blokkeren dihydrotestosteron.

Avodart of Proscar kan worden gebruikt bij prostaatkanker:

• Voor mannen met Gleason 6 tumoren om tumoren te onderdrukken of te laten teruglopen
• Samen met Lupron of Casodex om deze medicijnen beter te laten werken
• Om mannen te helpen actief toezicht te houden en het risico te verkleinen, hebben ze een operatie of bestraling nodig

Bij gebruik voor mannen die geen prostaatkanker hebben, lijken deze geneesmiddelen het risico op het ontwikkelen van de ziekte te verminderen, hoewel er een verhoogde incidentie van hoogwaardige gevallen is bij diegenen die uiteindelijk gediagnosticeerd worden.

Bijwerkingen en overwegingen

De meeste bijwerkingen die verband houden met hormoontherapie zijn ondergeschikt aan de vermindering van testosteron in het lichaam. Het is belangrijk op te merken dat iemands uiterlijk niet verandert als gevolg van deze behandelingen en dat de stem ook niet verandert. Bijwerkingen kunnen zijn:

• Opvliegers
• Erectiestoornissen
• Verminderde libido
• Borstvergroting (gynaecomastie)
• Vermoeidheid
• Gewichtstoename
• Verminderde spierkracht
• Verminderde botdichtheid (osteopenie en osteoporose)

Om deze bijwerkingen te verminderen, kan hormoontherapie soms met tussenpozen worden gebruikt, met onderbrekingen van het medicijn om de kwaliteit van leven te verbeteren.

Aangezien testosteron prostaatkanker "voedt", hebben sommige mensen zich afgevraagd of mannen met prostaatkanker testosteron kunnen nemen; vervangingshormoon kan helpen bij een lage geslachtsdrift, erectieproblemen, vermoeidheid en meer. Veel mensen zouden snel "nee" zeggen, maar er zijn enkele situaties waarin dit mogelijk is:

• Met laaggradige of goedaardige tumoren (de typen die nooit zouden worden verspreid, zoals Gleason 6-tumoren)
• Voor mannen die zijn geopereerd of bestraling hebben ondergaan en na een wachttijd van twee tot vijf jaar het gevoel hebben genezen te zijn
• Voor mannen die een recidief hebben na een operatie of bestraling die intermitterend Lupron krijgen, hoewel de meningen van de experts verdeeld zijn
• Voor mannen met prostaatkanker die zeer ernstige zwakte of spierverlies hebben; de risico's van niet-behandelen met testosteron kunnen opwegen tegen het risico van de groei van kanker.

chemotherapie

Chemotherapie medicijnen werken door het doden van snel delende cellen zoals kankercellen, hoewel normale cellen ook kunnen worden beïnvloed. Chemotherapie kan zowel de levensduur verlengen als de symptomen verminderen voor mannen die leven met prostaatkanker. Dat gezegd hebbende, het kan de ziekte niet genezen.

Chemotherapie geneesmiddelen die worden gebruikt voor prostaatkanker zijn onder andere:

• Taxotere (docetaxel), meestal het eerste chemotherapie-medicijn
• Jevtana (cabazitaxel), een versterkte vorm van chemotherapie die kan worden gebruikt bij mannen die resistent worden tegen Taxotere
• Novantrone (mitoxantron)
• Emcyt (estramustine)

Chemotherapie wordt meestal gebruikt voor prostaatkankers die zich buiten de prostaatklier hebben verspreid en niet langer reageren op de hormonale therapiedrugs, maar dit is aan het veranderen.

Een studie uit 2015 gepubliceerd in De New England Journal of Medicine ontdekte dat mannen met hormoongevoelige tumoren die werden behandeld met Taxotere en Lupron veel langer overleefden dan mannen die alleen met Lupron werden behandeld. Vanwege deze bevindingen wordt chemotherapie nu eerder aanbevolen, voorafgaand aan de ontwikkeling van hormonale resistentie voor mannen met een ernstige metastatische ziekte.

Bijwerkingen

Enkele van de vaak voorkomende bijwerkingen van chemotherapie zijn onder andere:

• Haaruitval
• Beenmergsuppressie: dit kan een laag aantal witte bloedcellen omvatten (door chemotherapie geïnduceerde neutropenie), een laag aantal rode bloedcellen (door chemotherapie geïnduceerde anemie) en een laag aantal bloedplaatjes (trombocytopenie).
• Perifere neuropathie: gevoelloosheid, tintelingen en pijn in de handen en voeten komen vaak voor, vooral met medicijnen zoals Taxotere en Jevtana. Hoewel de meeste bijwerkingen van chemotherapie verdwijnen kort nadat de behandelingen zijn voltooid, kan perifere neuropathie aanhouden.
• Misselijkheid en braken: Medicijnen kunnen nu deze symptomen beheersen, zodat veel mannen weinig of geen misselijkheid ervaren.

immunotherapie

Biologische therapie, ook wel immunotherapie genoemd, gebruikt het immuunsysteem van je lichaam om kankercellen te bestrijden. Eén type, Provenge (sipuleucel-T) genoemd, is ontwikkeld om gevorderde, terugkerende prostaatkanker te behandelen.

Provenge is een therapeutisch kankervaccin dat is goedgekeurd voor mannen met prostaatkanker die resistent zijn geworden voor hormoontherapieën en die geen symptomen of slechts milde symptomen van de ziekte hebben. Net als vaccins die het lichaam stimuleren om bacteriën of virussen te bestrijden, stimuleert Provenge het lichaam van een man om kankercellen te bestrijden. Het werkt door een specifiek type immuuncel te versterken, bekend als T-regulerende cellen (Tregs) die fungeren als de bloedhonden van het immuunsysteem. T-regulerende cellen herkennen een indringer zoals een kankercel en sturen vervolgens signalen naar andere cellen (killer T-cellen) in het immuunsysteem om de kanker te vernietigen.

Bij deze therapie wordt eerst het bloed van een man teruggetrokken (in een procedure die plasmaferese wordt genoemd en die vergelijkbaar is met dialyse) en zijn T-regulerende cellen worden geïsoleerd. De Tregs worden vervolgens blootgesteld aan prostaatzuurfosfatase, een molecuul dat op het oppervlak van prostaatcellen wordt aangetroffen, en traint de Tregs om deze kankercellen te herkennen als indringers. De cellen worden terug in de man geïnjecteerd om hun werk te doen.

Het monitoren van de voortgang kan een uitdaging zijn voor mannen met Provenge, omdat PSA-niveaus en de grootte en omvang van tumoren niet veranderen. Toch kan dit de overleving met enkele maanden verlengen met minimale bijwerkingen. Het heeft meer voordelen wanneer het medicijn eerder wordt gestart, omdat het effect cumulatief is in de loop van de tijd.

Het combineren van radiotherapie met immunotherapie lijkt de behandeling beter te laten werken via een proces dat het abscopale effect wordt genoemd. De stervende cellen van straling helpen de immuuncellen om tumorspecifieke moleculen te identificeren, zodat ze ze kunnen opsporen in andere delen van het lichaam.

Klinische proeven

Er zijn een aantal verschillende lopende klinische onderzoeken op zoek naar nieuwere en betere manieren om prostaatkanker te behandelen (of manieren die minder bijwerkingen hebben). Geneesmiddelen die worden bestudeerd, omvatten andere immunotherapeutische geneesmiddelen evenals doelgerichte therapieën, behandelingen die gericht zijn op specifieke genetische abnormaliteiten in kankercellen of de groeiroute van kankercellen. PARP-remmers zijn medicijnen die zijn geëvalueerd voor mensen met borstkanker en kunnen nuttig zijn voor mannen met prostaatkanker die BRCA-genmutaties hebben.

Behandeling van metastasen

Prostaatkanker kan zich uitbreiden naar botten en andere delen van het lichaam. Algemene behandelingen voor prostaatkanker kunnen ook metastasen behandelen, maar specifieke behandelingen worden soms ook gebruikt.

Botmetastasen kunnen op verschillende manieren worden behandeld. Behandeling kan pijn verminderen en ook het risico op complicaties van botmetastasen verminderen, zoals fracturen en compressie van het ruggenmerg. Opties zijn onder meer:

• Bestralingstherapie
• Radiofarmaca: Metastron (strontium-89), Quadramet (samarium-153), en radium-223 kunnen worden geïnjecteerd en levert rechtstreeks straling op de botten. Deze behandelingen zijn bijzonder nuttig als botmetastasen wijdverspreid zijn of aanwezig zijn in verschillende delen van het lichaam.
• Bone-modifying drugs: Bone-modifying drugs werken door de micro-omgeving van botten te veranderen en kunnen zowel botmetastasen behandelen als voorkomen. Tot de middelen behoren het bisfosfonaat-medicijn Zometa (zoledroninezuur) en Xgeva of Prolia (denosumab).

Leveruitzaaiingen kunnen soms ook specifiek worden behandeld. Leveruitzaaiingen kunnen zeer ernstig zijn bij prostaatkanker en worden meestal behandeld met algemene behandelingen voor gemetastaseerde kanker.Voor sommige mannen is het echter mogelijk dat SIR-Spheres levermetastasen kan behandelen wanneer andere behandelingen de ziekte in de lever niet beheersen.

Aanvullende behandelingen

Op dit moment zijn er geen alternatieve behandelingen die prostaatkanker kunnen genezen of de levensduur verlengen, maar studies die kijken naar onderwerpen variërend van voeding tot medicijnen die niet traditioneel worden gebruikt voor prostaatkanker, geven aan dat dergelijke opties in de toekomst een aanvullende rol kunnen spelen.

Dieet

Een gezond, uitgebalanceerd dieet is noodzakelijk voor genezing van de behandelingen die worden gebruikt voor prostaatkanker. Een onderzoek uit 2016 suggereerde dat voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan lycopeen, zoals tomatensausen, enig voordeel kunnen hebben voor mannen met een hoog risico op prostaatkanker. Er is gedacht dat een dieet met veel vlees en dierlijk vet schadelijk kan zijn, maar dit is op dit moment niet goed begrepen.

vitaminen

Er zijn aanwijzingen dat vitamines, zoals het innemen van een multivitamine, zink of calcium, de mortaliteit van prostaatkanker kunnen verhogen. Hoewel het te vroeg is om het belang van vitaminen met prostaatkanker te kennen, kunnen sommige vitamines en minerale supplementen de behandeling verstoren. Het is belangrijk om met uw arts te praten, niet alleen over uw voorgeschreven medicijnen, maar ook over vrij verkrijgbare medicijnen, vitamines of voedingssupplementen die u wenst te nemen.

metformine

Het lijkt erop dat mannen met diabetes en prostaatkanker langer leven wanneer ze worden behandeld met metformine dan met andere diabetesmedicijnen, maar het medicijn wordt ook bestudeerd vanwege de mogelijke rol ervan bij de behandeling van sommige vormen van kanker. Zijn rol in de behandeling van prostaatkanker is echter nog steeds onzeker.

statines

Statines zijn de categorie van cholesterolverlagende medicijnen, zoals Lipitor (atorvastatine), waar veel mensen bekend mee zijn. In studies tot nu toe lijkt het erop dat mannen die worden behandeld met statines een verlaagd risico op overlijden en een hoger genezingspercentage van prostaatkanker hebben.

Aspirine

Studies hebben gekeken naar de rol die aspirine kan hebben in de overleving door vele kankers. Een groot 2014 studie gepubliceerd in de Journal of Clinical Oncology ontdekte dat een lage dosis aspirine geassocieerd was met een lager risico op overlijden aan prostaatkanker, maar alleen voor mensen met hoogrisicotumoren. De voordelen van de behandeling moeten worden afgewogen tegen de mogelijke risico's (zoals bloedende ulcera) en het is belangrijk om uw arts te raadplegen als u overweegt aspirine te gebruiken.

Voorgaande behandeling

Er zijn mensen die ervoor kiezen om van de behandeling af te zien, zelfs als ze er een kandidaat voor zijn. Voor sommige mannen kan een korte levensverwachting of andere ernstige medische problemen tot deze keuze leiden. In dit geval kan een man van mening zijn dat de risico's of bijwerkingen van behandelingen opwegen tegen de mogelijke voordelen ervan.

Omdat wat er gebeurt als prostaatkanker onbehandeld blijft, afhankelijk is van vele factoren, is het belangrijk om uw arts duidelijk te vragen naar uw geval. Als u de mogelijke loop van uw kanker begrijpt en weet hoe groot de kans op progressie is, kunt u een weloverwogen beslissing nemen over uw zorg. Kiezen om van de behandeling af te zien is zeker redelijk in de juiste omstandigheden, maar vereist een zorgvuldige en doordachte discussie met uw arts en familie.

Beslissingen nemen

Er zijn een aantal verschillende artsen die prostaatkanker behandelen, waaronder urologen, radiotherapeuten, medische oncologen en huisartsen, zoals internisten en huisartsen. U kunt verschillende meningen krijgen over de beste behandeling voor u, afhankelijk van de klinische focus van een arts. Door meer over uw ziekte te leren en meer dan één arts te raadplegen, kunt u de verschillende opties voor uzelf wegen en een actieve stem in uw zorg worden.

Veel mensen vinden het nuttig om een ​​second opinion te krijgen bij een van de door het National Cancer Institute aangewezen kankercentra. Deze centra staan ​​niet alleen bekend om hun topspecialisten op het gebied van kanker, maar bieden vaak meer klinische proeven aan dan gemeenschapsziekenhuizen. Sommige specialisten kunnen een behandelplan opstellen dat vervolgens door uw plaatselijke arts kan worden uitgevoerd.

Hoe kun je omgaan met prostaatkanker? Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• American Society of Clinical Oncology. Prostaatkanker: behandelingsopties. Bijgewerkt op 03/2018.

• Arimura, T., Kondo, N., Matsukawa, K. et al. Proton Beam-therapie alleen voor intermediair of hoog-risico prostaatkanker: een institutionele prospectieve cohortstudie. Journal of Clinical Oncology. 2018. 10(14):116.

• Chin, J., Rumble, R., Kollmeier, M. et al. Brachytherapie voor patiënten met prostaatkanker: Amerikaanse gemeenschap van klinische oncologie / Cancer Care Ontario Gezamenlijke richtlijnen. Journal of Clinical Oncology. 2017. 35(15):1737-1743.

• Cooperberg, M. Langdurige actieve surveillance voor prostaatkanker: antwoorden en vragen. Journal of Clinical Oncology. 2015. 33(3):238-240.

• Frank, S., Pugh, T., Blanchard, P. et al. Prospectieve fase 2-studie van permanente zaadimplantatie Prostaat-brachytherapie voor tussenliggende risico's Gelokaliseerde prostaatkanker: werkzaamheid, toxiciteit en kwaliteit van de levensresultaten. International Journal of Radiation Oncology, Biology and Physics. 2018. 100(2):374-382.

• Jacobs, E., Newton, C., Stevens, V. et al. Dagelijkse aspirine gebruik en prostaatkanker-specifieke mortaliteit in een groot cohort van mannen met niet-metastatische prostaatkanker. Journal of Clinical Oncology. 2014. 32(33):3716-22.

• Sweeney, C., Chen, Y., Carducci, M. et al. Chemothormonale therapie bij gemetastaseerde hormoongevoelige prostaatkanker. The New England Journal of Medicine. 2015. 373:737-746.

• Wang, Y., Jacobs, E., Newton, C. en M. McCullough. Lycopeen, tomatenproducten en prostaatkanker-specifieke mortaliteit bij mannen gediagnosticeerd met niet-metastatische prostaatkanker in het onderzoek naar kankerpreventie II Voedingscohort. International Journal of Cancer. 2016. 138(12):2846-55.