Hoe de ziekte van Chagas wordt gediagnosticeerd

De diagnose van de ziekte van Chagas hangt af van de vraag of de infectie acuut, chronisch of aangeboren is.

Acute ziekte van Chagas

Het optimale moment om de ziekte van Chagas te diagnosticeren is tijdens de acute fase van de ziekte, wanneer de kans op het uitroeien van de Trypanosoma cruzi (T. cruzi) -infectie met antitrypanosomale geneesmiddelen het grootst is.

Helaas wordt deze kans maar al te vaak gemist. Dit komt omdat de symptomen die worden veroorzaakt door de acute ziekte van Chagas meestal mild zijn en niet bijzonder alarmerend, dus mensen met acute Chagas zoeken meestal geen medische hulp.

Mensen die in endemische gebieden leven, moeten letten op mogelijke symptomen van een acute ziekte van Chagas, vooral als ze insectenbeten hebben opgemerkt die bijzonder prominent of langdurig zijn, of als ze op de hoogte zijn van een uitbraak van de ziekte van Chagas in hun gebied. Als ze achterdochtig zijn, moeten ze een arts raadplegen.

Wat de artsen betreft, het is belangrijk dat ook zij achterdochtig blijven dat de ziekte van Chagas mogelijk aanwezig is en vervolgens de noodzakelijke diagnostische tests uitvoeren. In de praktijk komt dit meestal alleen voor tijdens erkende lokale uitbraken, wanneer een screening voor de gehele gemeenschap wordt ingesteld.

De diagnose stellen

Tijdens de acute fase van de ziekte van Chagas is het aantal T. cruzi-parasieten in de bloedbaan meestal behoorlijk hoog. Dit maakt de diagnose van Chagas mogelijk door het onderzoeken van speciaal bereide bloedmonsters onder een microscoop. Het aantal T. cruzi in de bloedbaan daalt echter snel na de eerste 90 dagen, zelfs als er geen behandeling wordt gegeven. Het microscopisch onderzoek van bloed is niet langer een betrouwbaar middel om de ziekte van Chagas na die tijd te diagnosticeren. De microscopische test is bijna nooit bruikbaar tijdens de chronische fase van Chagas.

Naast het microscopisch onderzoek kan het testen van bloed in een laboratorium ook zeer nauwkeurig zijn bij het diagnosticeren van de acute ziekte van Chagas. Dit gebeurt met een polymerasekettingreactie (PCR) -test, die het DNA van T. cruzi in het bloedmonster detecteert. Een positieve PCR-test, zoals de microscopische test, geeft aan dat T. cruzi-organismen in de bloedbaan aanwezig zijn.

De symptomen die verband houden met de acute ziekte van Chagas, zoals zwakte, koorts, keelpijn, huiduitslag en spierpijn, kunnen gemakkelijk worden verward met de symptomen van infectieuze mononucleosis of van acute HIV-infectie. Dus als een persoon die in een gebied woont dat endemisch is voor de ziekte van Chagas wordt getest op een van deze aandoeningen, is het meestal een goed idee om ook op T. cruzi-infectie te testen.

Chronische Chagas

Bij chronische ziekte van Chagas is het T. cruzi-organisme meestal niet meer in de bloedbaan aanwezig, dus microscopisch onderzoek van een bloedmonster is bijna altijd negatief, net als de PCR-test.

De diagnose van de chronische ziekte van Chagas is meestal afhankelijk van het detecteren van antilichamen die door het lichaam zijn gemaakt om de infectie te bestrijden. Er zijn een aantal tests ontwikkeld om antilichamen tegen T. cruzi te zoeken, waaronder een enzymgekoppelde immunosorbenttest (ELISA) en een immunofluorescentie antilichaamassay (IFA).

Geen van deze antilichaamtests is nauwkeurig genoeg om alleen te worden gebruikt, dus om de chronische ziekte van Chagas te diagnosticeren, worden meestal ten minste twee verschillende antilichaamtests uitgevoerd - en als de resultaten verschillen, wordt een derde test gedaan om als een tie-breaker.

Tegelijkertijd moeten er ook tests worden uitgevoerd om te kijken naar andere mogelijke oorzaken voor de soorten hart- en maagdarmproblemen die verband houden met de chronische ziekte van Chagas. De lijst met voorwaarden die dit kunnen doen is helaas vrij lang, en artsen moeten veel klinisch inzicht gebruiken om te beslissen welke tests moeten worden uitgevoerd en in welke volgorde.

Congenitale Chagas

Tot 10 procent van de baby's van moeders die besmet zijn met T. cruzi, ontwikkelen een acute ziekte van Chagas, een aandoening die de congenitale ziekte van Chagas wordt genoemd. Het is belangrijk dat een baby met een aangeboren ziekte van Chagas wordt behandeld met antitrypanosomale therapie om chronische complicaties te voorkomen.

De mogelijkheid van een congenitale ziekte van Chagas moet worden overwogen bij elke pasgeborene van wie de moeder afkomstig is uit een gebied waar de ziekte endemisch is. Prenatale tests worden vaak gedaan bij zwangere vrouwen die in dergelijke gebieden wonen, en baby's van de moeders die positief testen kunnen dan op de ziekte worden gescreend.

Screening van de baby's zelf op congenitale Chagas-ziekte wordt meestal bij de geboorte uitgevoerd met PCR-tests van het navelstrengbloed of op een bloedmonster dat gedurende de eerste paar dagen na de geboorte is verkregen. Als bekend is dat de moeder positief is voor de ziekte van Chagas en de eerste screening van de baby negatief is, moet de baby na een maand of twee opnieuw worden getest.

Hoe de ziekte van Chagas wordt behandeld Was deze pagina nuttig? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Bern C, Martin DL, Gilman RH. Acute en congenitale Chagas-ziekte. Adv Parasitol 2011; 75:19.
• Messenger LA, Gilman RH, Verastegui M, et al. Op weg naar verbetering van de vroege diagnose van de congenitale ziekte van Chagas in een endemische omgeving. Clin Infect Dis 2017; 65: 268.