Het effect van schildklieraandoeningen op vruchtbaarheid en zwangerschap

Een schildklieraandoening kan uw vruchtbaarheid beïnvloeden, evenals uw behandelplan als u eenmaal zwanger bent. Uw schildklier is cruciaal tijdens de zwangerschap omdat het de productie van de schildklierhormonen triiodothyronine (T3) en thyroxine (T4) regelt, die beide een vitale rol spelen in de ontwikkeling van de hersenen en het zenuwstelsel van uw baby.

Wanneer de diagnose schildklieraandoeningen is gesteld, moet u tijdens uw gehele zwangerschap regelmatig worden gecontroleerd. Als u symptomen heeft van een schildklieraandoening maar niet bent gediagnosticeerd, is het belangrijk om uw arts hiervan op de hoogte te stellen, zodat u goed kunt worden gevolgd en behandeld om zowel u als uw baby gezond te houden.

Potentiële vruchtbaarheidsproblemen

Een goede schildklierfunctie is essentieel voor een gezond voortplantingssysteem, evenals uw vermogen om succesvol zwanger te worden, te bloeien tijdens de zwangerschap en een gezonde baby te krijgen. De American Thyroid Association (ATA) beveelt aan dat alle vrouwen die een behandeling voor onvruchtbaarheid zoeken hun schildklierstimulerend hormoon (TSH) -niveau laten controleren om schildklieraandoeningen uit te sluiten of te diagnosticeren, omdat dit kan bijdragen aan vruchtbaarheidsproblemen. TSH is het hormoon dat wordt geproduceerd door de hypofyse en die de productie van T3 en T4 veroorzaakt.

Hier zijn enkele veelvoorkomende uitdagingen waar je tegen aan kunt lopen als je schildklieraandoening niet gediagnosticeerd, onbehandeld of onvoldoende behandeld is.

Vruchtbaarheidsuitdaging

• Uw risico om een ​​zogenaamde anovulatoire cyclus te hebben, een menstruatiecyclus waarbij uw lichaam geen ei vrijgeeft, is hoger.

Wat gebeurt er

• Hoewel je tijdens anovulatoire cycli nog steeds menstruatieperiodes kunt hebben, kun je niet zwanger worden, omdat er geen bevrijd ei is om bevrucht te worden.

Eén manier om anovulatoire cycli te identificeren is door middel van een ovulatie-voorspellingskit, die een toename meet van de specifieke hormonen die rond de ovulatie optreden. U kunt ook een handmatige of elektronische vruchtbaarheidsbewakingsmethode gebruiken, inclusief temperatuurgrafieken, om signalen te identificeren die ovulatie kunnen aangeven.

Gelukkig kan een juiste diagnose en behandeling van uw schildklieraandoening uw risico op anovulatoire cycli verminderen. Houd er rekening mee dat als u nog steeds anovulatoire cycli hebt als uw schildklierfunctie stabiel is, er andere mogelijke oorzaken zijn die u samen met uw arts moet onderzoeken, zoals borstvoeding, veranderingen in de perimenopauze, bijnaaldisfunctie, anorexia, eierstokproblemen en polycysteus ovariumsyndroom (PCOS), onder anderen.

Vruchtbaarheidsuitdaging

• U loopt een groter risico op het hebben van gebreken in de luteale fase van uw menstruatiecyclus.

Wat gebeurt er

• Als je luteale fase te kort is, wordt een bevruchte eicel uiteindelijk verdreven met menstruatiebloed voordat het tijd heeft om te implanteren.

Een korte luteale fase kan vaak worden geïdentificeerd door uw basale lichaamstemperatuur (BBT) in kaart te brengen. In sommige gevallen kan uw arts ook uw follikelstimulerend hormoon (FSH), luteïniserend hormoon (LH) en progesteron-niveau testen.

Het verwijzen naar luteale fase defecten als de oorzaak van onvruchtbaarheid en miskraam is enigszins controversieel, omdat het moeilijk is om ze te diagnosticeren. Daarom is niet voldoende bewijs gevonden om definitief te zeggen dat luteale fase defecten vruchtbaarheidsproblemen veroorzaken, hoewel uit het onderzoek tot nu toe blijkt dat het zeer waarschijnlijk is dat ze een rol spelen.

Luteale fase defecten

Een goede diagnose en behandeling van de schildklier kan luteale fase-afwijkingen bij sommige vrouwen oplossen, maar in andere gevallen kan onvoldoende progesteron-wat nodig is om een ​​gezonde baarmoederslijmvlies te produceren- de boosdoener zijn. In deze gevallen heeft extra progesteron sommige vrouwen geholpen om een ​​gezonde zwangerschap en een baby te krijgen.

Vruchtbaarheidsuitdaging

• U hebt een hoger risico op hyperprolactinemie-verhoogde niveaus van prolactine, het hormoon dat verantwoordelijk is voor de bevordering van de melkproductie.

Wat gebeurt er

• Hyperprolactinemie kan een aantal effecten hebben op uw vruchtbaarheid, inclusief onregelmatige ovulatie en anovulatoire cycli.

Je hypothalamus produceert thyrotropine-releasing hormone (TRH), dat op zijn beurt je hypofyse-klier triggert om TSH te produceren, het stimuleert je schildklier om meer schildklierhormoon te produceren. Wanneer uw schildklier niet goed functioneert, kunnen hoge niveaus van TRH worden geproduceerd, waardoor uw hypofyse ook meer prolactine kan afgeven.

Bij vrouwen die borstvoeding geven, helpen de hogere niveaus van prolactine die worden gegenereerd om de melkproductie te stimuleren vaak ook om zwangerschap te voorkomen, wat illustreert waarom vruchtbaarheidsproblemen kunnen optreden wanneer uw prolactinespiegels te hoog zijn en u probeert zwanger te worden.

Hyperprolactinemie begrijpen

Het in kaart brengen van uw menstruatiecyclus en tekenen van vruchtbaarheid, samen met het krijgen van een bloedtest die uw prolactineniveau meet, kan uw arts helpen bij het diagnosticeren van hyperprolactinemie. Als de juiste diagnose en behandeling van de schildklier het prolactine-probleem niet oplost, kunnen verschillende medicijnen zoals bromocriptine of cabergoline worden voorgeschreven, waardoor u uw prolactinespiegels kunt verlagen en uw cycli en ovulatie weer normaal kunt maken.

Vruchtbaarheidsuitdaging

• Schildklieraandoeningen kunnen leiden tot een eerder begin van de perimenopauze en de menopauze.

Wat gebeurt er

• De menopauze kan optreden voordat u 40 bent of begin 40, waardoor uw vruchtbare leeftijd wordt verkort en de vruchtbaarheid op jonge leeftijd wordt verminderd.

Perimenopauze, het tijdsverschil vóór de menopauze wanneer uw hormonale niveaus afnemen, kan wel 10 jaar duren. En in de Verenigde Staten is de gemiddelde leeftijd van de menopauze, wanneer u stopt met uw menstruatieperiode, 51 jaar. Dat betekent dat als je een schildklieraandoening hebt, het aannemelijk is dat je symptomen kunt krijgen als je rond de dertig bent.

Als u perimenopausale veranderingen doormaakt, kan een volledige vruchtbaarheidsevaluatie, inclusief evaluatie van ovariële reserve, FSH, LH en andere hormonen, door uw arts worden uitgevoerd om uw vruchtbaarheidsstatus te beoordelen. Op basis van de bevindingen kan uw arts aanbevelingen doen met betrekking tot de vraag of u een kandidaat bent voor een natuurlijke conceptie of dat u hulp bij voortplanting nodig hebt.

Zorg voor uw zorg

Ga er niet vanuit dat uw vruchtbaarheidsdokter bovenop uw schildklierproblemen komt. Verrassend genoeg besteden sommige vruchtbaarheidsdokters en klinieken niet veel aandacht aan schildkliertests of het beheer van schildklieraandoeningen tijdens preconceptie, geassisteerde voortplanting (ART) of vroege zwangerschap. Kies een vruchtbaarheidsdokter die verstand van de schildklier is en ontwikkel een plan om te zorgen dat uw schildklieraandoening geen gezonde zwangerschap belemmert.

De relatie tussen uw schildklier en onvruchtbaarheid

Screening tijdens de zwangerschap

Over het algemeen wordt universele schildklierscreening bij zwangere vrouwen niet als gerechtvaardigd beschouwd, volgens de richtlijnen van de ATA voor het behandelen van schildklieraandoeningen tijdens de zwangerschap. De ATA raadt zwangere vrouwen echter aan het TSH-niveau te controleren als ze een van de volgende risicofactoren hebben:

• Een persoonlijke geschiedenis van schildklierdisfunctie
• Huidige tekenen of symptomen van schildklierziekte
• Een familiegeschiedenis van schildklieraandoeningen
• Een struma (zwelling in de schildklier)
• Een positieve test voor verhoogde schildklierantistoffen
• Een geschiedenis van de schildklieroperatie of nek- of hoofdstraling
• Type 1 diabetes
• Een geschiedenis van onvruchtbaarheid, miskraam of vroegtijdige bevalling
• Andere auto-immuunziekten die vaak verband houden met auto-immuunziekten van de schildklier zoals vitiligo, bijnierinsufficiëntie, hypoparathyreoïdie, atrofische gastritis, pernicieuze anemie, systemische sclerose, systemische lupus erythematosus en het syndroom van Sjögren
• Morbide obesitas, gedefinieerd als een body mass index (BMI) van meer dan 40
• Leeftijd meer dan 30 jaar
• Een geschiedenis van de behandeling met Cordarone (amiodaron) voor onregelmatigheden in het hartritme
• Een geschiedenis van behandeling met lithium
• Recente blootstelling aan jodium als contrastmiddel in een medische test
• Wonen in een gebied dat als onvoldoende jodium wordt beschouwd

Schildklierhormoon verandert

Schildklierhormonen zijn cruciaal voor de ontwikkeling van neurologische en hersenontwikkeling van een baby. Zelfs bij vrouwen zonder schildklieraandoeningen leggen zwangerschapsplekken de schildklier onder druk, waardoor de productie van de schildklierhormonen T3 en T4 met bijna 50 procent toeneemt. De reden hiervoor is dat uw baby tijdens het eerste trimester nog steeds een schildklier ontwikkelt die in staat is om zijn eigen hormonen te produceren, dus hij of zij is volledig afhankelijk van uw voorraad, die wordt geleverd via de placenta.

Na ongeveer 12 tot 13 weken is de schildklier van uw baby ontwikkeld en zal hij of zij wat schildklierhormoon produceren, evenals u via de placenta schildklierhormoon van u blijven geven. Wanneer u zwanger bent, gaat de verhoogde vraag naar schildklierhormonen door totdat uw baby is geboren.

Door de extra productie van schildklierhormonen groeit uw schildklier vaak met ongeveer 10 procent, hoewel dit meestal niet merkbaar is. In sommige gevallen kan uw arts deze zwelling in uw schildklier (struma) echter zien of voelen.

Een overzicht van Goiters

Omdat de normale schildklierfunctie anders is tijdens de zwangerschap, zullen uw TSH-waarden waarschijnlijk veranderen als u van het eerste naar het derde trimester gaat, wat uw arts controleert met bloedonderzoek.De belangrijkste onder hen is de TSH-test, die het niveau van schildklierstimulerend hormoon in uw bloed meet.

In het ideale geval moet de schildklieraandoening vóór de conceptie worden gediagnosticeerd en op de juiste wijze worden behandeld. En als u wordt behandeld voor hypothyreoïdie en van plan bent zwanger te worden, moeten u en uw arts, voordat u zwanger wordt, een plan hebben om uw zwangerschap zo snel mogelijk te bevestigen en om uw dosering van schildklierhormoonvervanging te verhogen zodra uw zwangerschap optreedt. bevestigd.

Problemen tijdens de zwangerschap

Verschillende soorten schildklieraandoeningen hebben verschillende problemen als het erom gaat ze tijdens de zwangerschap te behandelen.

hypothyreoïdie

Als uw schildklier het tijdens de zwangerschap niet bij kan houden, daalt uw TSH-niveau, wat wijst op een hypothyreoïde (niet-actieve) toestand. Als het onbehandeld blijft of onvoldoende wordt behandeld, kan uw hypothyreoïdie een miskraam, doodgeboorte, vroegtijdige bevalling en ontwikkelings- en motorische problemen bij uw kind veroorzaken. De ATA-aanbeveling is dat, voordat u zwanger wordt, uw arts uw dosering van vervangende medicatie voor schildklierhormoon moet aanpassen, zodat uw TSH onder 2,5 mIU / L ligt om uw risico op verhoogde TSH in het eerste trimester te verlagen.

Het kan zijn dat je tijdens je zwangerschap de dosering van je schildkliermedicatie met 40 tot 50 procent moet verhogen. In feite zegt de ATA dat 50 tot 85 procent van de hypothyroïde zwangere vrouwen hun dosis moeten verhogen, en dit is waarschijnlijker als u een behandeling met radioactief jodium of een schildklieroperatie heeft gehad.

Het gebruik van Synthroid (levothyroxine) tijdens de zwangerschap is veilig voor uw baby, omdat het medicijn het natuurlijke thyroxine (T4) -hormoon van uw schildklier imiteert.

Volgens de ATA-richtlijnen zou de verhoging van het schildklierhormoonvervangende middel thuis moeten beginnen zodra u denkt dat u zwanger bent (vraag uw arts om instructies hierover) en door tot ongeveer 16 tot 20 weken, waarna uw schildklierhormoonspiegels typisch zullen zijn. plateau tot levering.

Je hebt schildkliertesten nodig om de vier weken tijdens de eerste helft van de zwangerschap en dan opnieuw tussen de weken 26 en 32 om je TSH op een goed niveau te houden. Na de bevalling moeten uw medicatiedoses worden verlaagd tot het niveau van vóór de zwangerschap, met follow-upmonitoring zes weken na de bevallingsdatum.

Hashimoto's ziekte

De ziekte van Hashimoto, ook bekend als de thyroïditis van Hashimoto, is een auto-immuunziekte die uw schildklier aanvalt en geleidelijk vernietigt. Hypothyreoïdie is een veel voorkomende uitkomst van Hashimoto's, dus als u hypothyreoïd bent, heeft u hetzelfde behandelingsplan als hierboven genoemd nodig.

Dat gezegd hebbende, moet extra aandacht worden besteed aan het houden van uw TSH-niveau onder 2,5 mlU / L, vooral als u schildklierantistoffen heeft, die vaak aanwezig zijn in de ziekte van Hashimoto. Hoe hoger je TSH-niveau, hoe groter het risico op miskraam. Wanneer u ook antilichamen tegen schildklier heeft, toont onderzoek aan dat het risico op een miskraam nog sterker toeneemt als uw TSH-niveau hoger wordt dan 2,5 mIU / L.

Hoe de ziekte van Hashimoto te behandelen

hyperthyreoïdie

Als u tijdens de zwangerschap TSH-waarden hebt die lager zijn dan normaal, wordt hiermee aangetoond dat uw schildklier overactief is, dus uw arts zou u moeten testen om de oorzaak van uw hyperthyreoïdie te bepalen. Het kan een tijdelijk geval zijn dat geassocieerd is met hyperemesis gravidarum (een toestand van zwangerschap die ernstige ochtendmisselijkheid veroorzaakt), de ziekte van Graves (een auto-immuunziekte van de schildklier die de meest voorkomende oorzaak is van hyperthyreoïdie) of een schildkliernodus.

Hoe hyperhygiëne wordt vastgesteld

Tijdens de zwangerschap wordt hyperthyreoïdie meestal veroorzaakt door de ziekte van Graves of door tijdelijke zwangerschapshyperthyreoïdie, dus uw arts zal een onderscheid moeten maken tussen deze twee. Dit kan een beetje lastig zijn, omdat je geen radioactieve jodiumopname van je schildklier kunt krijgen terwijl je zwanger bent vanwege het risico dat het vormt voor je baby. Uw arts zal moeten vertrouwen op uw medische geschiedenis, een fysiek onderzoek, klinische symptomen en bloedtesten om de oorzaak van uw hyperthyreoïdie te bepalen.

Als u heeft overgegeven, geen voorgeschiedenis heeft van schildklieraandoeningen, zijn uw symptomen van hyperthyreoïdie over het algemeen mild en er is geen bewijs van zwelling in uw schildklier of de uitpuilende ogen die de ziekte van Graves kunnen vergezellen, uw arts zal waarschijnlijk uw hyperthyreoïdie opschrijven tijdelijke zwangerschapshyperthyreoïdie. Een bloedtest om te controleren op verhoogde niveaus van het zwangerschapshormoon humaan choriongonadotrofine (hCG) kan deze diagnose ook bevestigen, omdat extreem hoge hCG-spiegels vaak worden gevonden met hyperemesis gravidarum en tijdelijke hyperthyreoïdie kunnen veroorzaken.

In gevallen die niet zo duidelijk zijn, kan uw totale thyroxine (TT4), vrije thyroxine (FT4), totale triiodothyronine (TT3) en / of TSH-receptorantistof (TRAb) spiegels worden gecontroleerd, afhankelijk van wat uw arts zoekt voor. Deze bloedonderzoeken kunnen meestal de oorzaak van uw hyperthyreoïdie bepalen, zodat uw arts het op de juiste manier kan behandelen.

Het belang van behandeling

U moet meteen met de behandeling beginnen wanneer u zwanger bent en u hyperthyroïd wordt door de ziekte van Graves of door knobbeltjes van de schildklier. Hyperthyreoïdie onbehandeld laten, kan leiden tot hoge bloeddruk, schildklierstorm, congestief hartfalen, miskraam, vroeggeboorte, laag geboortegewicht of zelfs doodgeboorte. Voor zwangere en niet-zwangere patiënten begint de behandeling meestal met het gebruik van antithyroid-medicatie.

Hoe hyperthyreoïdie wordt behandeld

In gevallen waarin u al wordt behandeld met een lage dosis antithyroid-medicatie en uw schildklierfunctie normaal is, kan uw arts u van uw medicatie afbrengen, ten minste tijdens uw eerste trimester wanneer uw baby het meest vatbaar is.U moet nauwlettend worden gevolgd, uw TSH en FT4 of TT4 moeten elke één tot twee weken worden gecontroleerd tijdens het eerste trimester en elke twee tot vier weken tijdens het tweede en derde trimester, zolang uw schildklierfunctie normaal blijft.

Anders, als u onlangs bent gediagnosticeerd, heeft u al heel lang geen thyreostatica ingenomen of loopt u een hoog risico om thyrotoxicose (een aandoening die optreedt als u te veel schildklierhormoon in uw systeem heeft), uw dosering zal waarschijnlijk worden aangepast, zodat u de laagst mogelijke dosis antithyroid-medicatie gebruikt terwijl u uw gratis T4 aan de bovenkant van het normale bereik houdt of net erboven. Dit beschermt je baby tegen overbelichting, omdat deze medicijnen krachtiger zijn voor hem of haar dan voor jou.

Het antithyroid-medicijn van keuze tijdens de eerste 16 weken van de zwangerschap is propylthiouracil (PTU) omdat methimazol (MMI) een hoger (hoewel klein) risico heeft op het veroorzaken van aangeboren afwijkingen bij uw baby.

Als u zich momenteel op MMI bevindt, zal uw arts u mogelijk naar PTU overschakelen. Het is onduidelijk welke behandeling na 16 weken het beste is, dus uw arts zal waarschijnlijk een beslissing nemen als u op dit moment nog steeds een schildkliermedicijn nodig heeft.

In gevallen waar u een allergische of ernstige reactie hebt op beide soorten antithyroid-geneesmiddelen, heeft u zeer hoge doses nodig om uw hyperthyreoïdie onder controle te houden, of uw hyperthyreoïdie is ongecontroleerd ondanks de behandeling; een thyreoïdectomie (schildklieroperatie) kan worden aanbevolen. De beste tijd voor een thyreoïdectomie is tijdens uw tweede trimester wanneer uw baby het minst wordt bedreigd.

Waarom u schildklieroperaties nodig zou kunnen hebben

U mag nooit een behandeling met radioactief jodium (RAI) krijgen als u zwanger bent of zou kunnen zijn vanwege de risico's voor uw baby. En als u RAI heeft gehad, moet u de zwangerschap minimaal zes maanden na de behandeling stopzetten.

Ziekte van Graves

Of u nu een actieve ziekte van Graves heeft of in het verleden heeft gehad, uw baby heeft een hoger risico op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie, zowel in de baarmoeder (foetus) als na de geboorte (neonataal). De factoren die van invloed kunnen zijn op deze risico's zijn:

• Slecht gereguleerde hyperthyreoïdie tijdens uw zwangerschap, die een voorbijgaande centrale hypothyreoïdie bij uw baby kan veroorzaken
• Het gebruik van hoge doses antithyroid-geneesmiddelen, die kunnen leiden tot foetale en neonatale hypothyreoïdie
• Hoge TSH-receptorantistoffen (TRAb) in de tweede helft van uw zwangerschap hebben, wat foetale of neonatale hyperthyreoïdie kan veroorzaken

De ATA beveelt aan om TRAb-waarden bij zwangere vrouwen te testen in deze scenario's:

• U hebt een behandeling gehad met radioactief jodium of een operatie voor de ziekte van Graves
• U gebruikte antithyroid-medicatie toen u erachter kwam dat u zwanger was
• U moet tijdens uw zwangerschap thyreostatica gebruiken, in welk geval uw TRAb-niveau periodiek moet worden gecontroleerd

Wanneer u TRAb heeft, zoals 95 procent van de patiënten met actieve hyperthyreoïdie van Graves, kunnen deze antistoffen de placenta passeren en de schildklier van uw baby treffen als uw spiegels te hoog worden. Een TRAb-waarde die meer dan drie keer boven de bovengrens van normaal ligt, wordt beschouwd als een markering voor de follow-up van uw baby, idealiter met een arts die gespecialiseerd is in maternale-foetale geneeskunde.

Tijdens uw eerste trimester, als uw TRAb-spiegels verhoogd zijn, moet uw arts ze tijdens uw zwangerschap nauwlettend in de gaten houden, zodat uw behandeling kan worden afgestemd op het minimaliseren van het risico voor u en uw baby.

In gevallen waar uw TRAb-niveau hoog blijft en / of uw hyperthyreoïdie niet goed onder controle is, kunt u meerdere echografieën laten uitvoeren. Deze moeten op zoek gaan naar bewijs van schildklierstoornissen in uw ontwikkelende baby, zoals trage groei, snelle hartslag, symptomen van congestief hartfalen en een vergrote schildklier.

Als u een nieuwe moeder bent met de ziekte van Graves, moet uw pasgeborene worden geëvalueerd op neonatale / congenitale hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie, wat ernstige gevolgen heeft voor pasgeborenen. In feite beveelt de ATA aan dat alle pasgeborenen worden gescreend op schildklierdisfunctie twee tot vijf dagen na de geboorte.

Congenitale hypothyreoïdie bij zuigelingen

Schildklierknobbels

Gelukkig is de overgrote meerderheid van de schildklierknobbeltjes niet kanker. De ATA adviseert zwangere vrouwen met schildklierknobbeltjes om hun TSH-niveau te laten meten en om een ​​echografie te krijgen om de kenmerken van de nodus te bepalen en om eventuele groei te bewaken.

Als u een familiegeschiedenis van medullair schildkliercarcinoom of meerdere endocriene neoplasie (MEN) 2 heeft, kan uw arts ook naar uw calcitoninespiegel kijken, hoewel de jury er nog steeds niet uit is hoe nuttig deze meting werkelijk is.

U kunt ook een fijne naald-aspiratie (FNA) biopsie van de knobbel (len) hebben, vooral als uw TSH-niveau niet lager is dan normaal. In gevallen waar u een nodus heeft en uw TSH onder normaal is, kan uw arts de FNA uitzetten tot nadat u uw baby heeft gekregen, maar omdat het als veilig wordt beschouwd tijdens de zwangerschap, kunt u op elk moment een FNA laten doen.

Wanneer uw schildkliernodul (len) hyperthyreoïdie veroorzaken, is het mogelijk dat u een behandeling met antithyroid-medicatie nodig heeft. Dit zal op dezelfde manier verlopen als iedereen met hyperthyreoïdie: uw arts zal u op de laagst mogelijke dosis zetten om uw FT4 of TT4 aan het hoge eind enigszins boven het normale bereik te houden om risico's voor uw baby te minimaliseren.

Schildklierkanker

Wanneer kankerachtige schildklierknobbeltjes worden ontdekt tijdens het eerste of tweede trimester - met name als het gaat om papillaire schildklierkanker, het meest voorkomende type - zal uw arts de kanker nauwgezet willen volgen met behulp van echografie om te zien hoe en of het groeit.Als er vóór de 24e tot 26e zwangerschapsweek behoorlijk veel groei is, moet u mogelijk een operatie ondergaan om het te verwijderen.

Als de kanker stabiel blijft of wordt ontdekt tijdens de tweede helft van uw zwangerschap, zal uw arts u waarschijnlijk aanraden te wachten tot uw baby is geboren voor een operatie.

In het geval van anaplastische of medullaire schildklierkanker, beveelt de ATA aan dat een onmiddellijke operatie serieus wordt overwogen.

Bij elke vorm van schildklierkanker, zal uw arts u een vervangende medicatie voor schildklierhormoon geven, als u dit nog niet doet, en u nauwlettend controleren om uw TSH binnen hetzelfde doelbereik te houden als voordat u zwanger was.

Schildklierkanker: symptomen, oorzaken, diagnose, behandeling en coping

De noodzaak voor jodium

Dieetjodium is de belangrijkste bouwsteen voor de productie van schildklierhormoon door uw lichaam. Zoals eerder besproken, neemt je schildklier, als je zwanger bent, in omvang toe en begint meer schildklierhormonen te maken om aan de behoeften van zowel moeder als baby te voldoen. Onderzoek toont aan dat je ook dagelijks 50 procent meer jodium nodig hebt als je zwanger bent om de productie van schildklierhormoon te kunnen verhogen.

Zwangere vrouwen zouden elke dag rond de 250 mcg jodium moeten krijgen. Hoewel de meeste vrouwen in de vruchtbare leeftijd in de Verenigde Staten geen jodiumtekort hebben, is dit ook de groep die het meest waarschijnlijk een milde tot matige jodiumtekort heeft.

Omdat het moeilijk is vast te stellen wie mogelijk een tekort aan jodium heeft, bevelen de ATA, de Endocrine Society, de Teratology Society en de American Academy of Pediatrics allemaal aan dat zwangere vrouwen elke dag 150 mg kaliumjodidesupplementen nemen. Idealiter zou dit drie maanden vóór de conceptie en de laatste door de borstvoeding moeten beginnen.

De uitzondering: als u levothyroxine gebruikt voor hypothyreoïdie, heeft u geen jodiumsupplementen nodig.

Onverklaarbaar bevat een groot aantal receptvrije en vrij verkrijgbare prenatale vitaminen geen jodium, dus zorg ervoor dat u de etiketten zorgvuldig controleert. Bij degenen die dat doen, is het jodium meestal van kelp of kaliumjodide. Omdat de hoeveelheid jodium in kelp zo sterk kan variëren, kies je supplementen gemaakt met kaliumjodide.

Jodiumtekort en uw schildkliergezondheid

Een woord van heel goed

Hoewel een schildklieraandoening uw vermogen om zwanger te worden en uw zwangerschap zelf kan beïnvloeden, kan het hebben van een kind ook aanleiding geven tot postpartum thyroiditis. Het is belangrijk dat u uw schildklier nauwlettend blijft volgen na de zwangerschap om er zeker van te zijn dat u goed wordt behandeld.

Een overzicht van postpartum thyroiditis