Moeten grootouders gaan voor de voogdij over een kleinkind?

Het is triest maar waar. Er zijn momenten waarop ouderlijke zorg niet in het belang van kinderen is. Op zulke momenten voelen grootouders dat vaak van nature, zij zijn degenen die moeten instappen. Soms is het rechtssysteem het eens, maar vaker wel dan niet is de weg naar het verkrijgen van de voogdij over een lange en bochtige weg. Hoewel er specifieke wetten zijn over het bezoek van grootouders, wordt een pakje bewaring door grootouders gewoon beschouwd als een bewaringspak van een derde partij. Met andere woorden, de rechtbank is niet verplicht om een ​​speciale overweging van een grootouder te geven.

Ouderlijke rechten zijn sterk

Als grootouder ben je het misschien niet eens met hoe je kleinkinderen worden opgevoed. Ouders hebben echter het recht hun kinderen naar hun beste vermogen op te voeden zolang ze niet worden misbruikt of verwaarloosd. Zelfs als kinderen worden opgevoed in zeer slechte levensomstandigheden, heeft niemand het recht om de kinderen van hun ouders weg te nemen, tenzij de situatie aan de criteria van misbruik of verwaarlozing voldoet. Een aantal staten specificeert zelfs in hun statuten dat financieel onvermogen om voor een kind te zorgen geen misbruik vormt.

Wat betekent misbruik? Wetten variëren van staat tot staat, maar omvatten meestal het volgende:

• Fysiek misbruik
• Verwaarlozing
• Seksueel misbruik of uitbuiting
• Emotionele mishandeling
• verlatenheid

In een aantal staten kan drugsmisbruik door een ouder ook als kindermishandeling worden beschouwd, maar in het algemeen alleen wanneer aan specifieke criteria is voldaan.Drugsgebruik door ouders op zichzelf wordt niet beschouwd als kindermishandeling; als een kind echter drugs krijgt of aanwezig is waar drugs worden vervaardigd of opgeslagen, kan aan de definitie van misbruik worden voldaan. In een aantal staten kan een vrouw die tijdens de zwangerschap drugs gebruikt, worden beschouwd als schuldig aan misbruik van het ongeboren kind. Een paar staten geven aan dat misbruik van middelen dat het ouderlijk vermogen om voor een kind te zorgen schaadt, misbruik is. De Child Welfare Information Gateway, een service van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services, heeft specifieke informatie over kindermishandelingstatuten in elke staat.

Wanneer ouders de zorg voor kinderen opgeven

De meest voorkomende manier waarop kinderen in de zorg van hun grootouders terechtkomen, is door ouders die het laten gebeuren. Soms gebeurt het plotseling. Ouders brengen kinderen af ​​en komen eenvoudigweg niet terug om ze op te halen. Soms is het een geleidelijk proces waarbij de kinderen langer en langer worden verlaten totdat de grootouders merken dat ze al het ouderschap uitvoeren. Soms leven ouders, grootouders en kinderen samen, en ouders verplaatsen hun hoofdverblijfplaats en laten de kinderen achter. Minder vaak vragen ouders aan grootouders om hun ouderschapstaken over te nemen terwijl ze een probleem hebben. In bijna al dergelijke gevallen is er een onderliggende veronderstelling van de kant van de ouders dat de situatie tijdelijk is.

Grootouders die zich in een van de hierboven beschreven situaties bevinden, moeten zich bewust zijn van de verschillende vormen van grootouderhechtenis. In de meeste gevallen hebben ze een soort wettelijke toestemming nodig om op de juiste manier voor hun kleinkinderen te zorgen. Op zijn minst zullen de grootouders formulieren nodig hebben die hen in staat stellen om medische en educatieve beslissingen te nemen over hun kleinkinderen.

Naarmate de tijd verstrijkt, moeten grootouders de situatie opnieuw beoordelen en beslissen of ze een meer formele regeling willen proberen. Wanneer grootouders uiteindelijk kleinkinderen opvoeden, zijn er dwingende redenen om een ​​vorm van hechtenis te zoeken.

Wanneer kinderen worden weggenomen

Een andere manier waarop grootouders kleinkinderen kunnen zijn, is wanneer kinderen door sociale voorzieningen of rechtshandhaving uit een huis worden verwijderd. In de Verenigde Staten vereist een federale wet die in 2008 werd aangenomen dat er contact moet worden opgenomen met volwassen familieleden van de kinderen en dat een gelegenheid moet worden geboden om deel te nemen aan beslissingen over de zorg voor de kinderen. Wat dit betekent is dat grootouders de kans krijgen om voor de kinderen te zorgen, hetzij via of onafhankelijk van het pleegzorgsysteem.

Ondanks de wet ontstaan ​​er moeilijkheden wanneer familieleden moeilijk op te sporen zijn. Dat is een krachtig argument om in contact te blijven met volwassen kinderen, zelfs in de meest veeleisende omstandigheden. Idealiter zouden grootouders ook bekend moeten zijn bij de buren en vrienden van hun volwassen kinderen. Daarnaast moeten kleinkinderen die oud genoeg zijn, de volledige namen en contactgegevens van hun grootouders leren. Als grootouders de meeste kans willen maken om de voogdij te krijgen, moeten ze onmiddellijk leren wanneer hun kleinkinderen uit hun huis worden verwijderd.

Als de grootouders succesvol zijn in het verkrijgen van voorlopige hechtenis, zullen ze moeten overwegen of ze willen proberen officiële pleegouders voor hun kleinkinderen te worden. Werken via het pleegzorgsysteem kan extra steun betekenen, vooral financiële steun, die vaak hard nodig is. Soms moeten grootouders een opleiding volgen of aan andere vereisten voldoen om zich als pleegouders te kwalificeren. Soms zullen sociale instanties grootouders speciale aandacht geven in het licht van hun speciale relatie met hun kleinkinderen.

Suing voor Custody

Soms zijn sociale diensten er niet bij betrokken, maar grootouders hebben redenen om te geloven dat hun kleinkinderen uit de voogdij van hun ouders moeten worden verwijderd. Grootouders die de voogdij over kleinkinderen willen krijgen via het rechtssysteem hebben grote hindernissen op hun weg. De eerste is de kwestie van de positie, wat in de eerste plaats het recht is om gerechtelijke stappen te ondernemen. Grootouders hebben misschien een vaste positie als ze voor langere tijd verantwoordelijk zijn geweest voor de verzorging van kleinkinderen, vooral als de ouders er niet in slagen betrokken te blijven bij hun kinderen of om hen financieel te steunen. De andere manier waarop grootouders kunnen staan, is door misbruik of de ongeschiktheid van de ouder of ouders te bewijzen. Bedenk dat misbruik moet passen in de wettelijke definitie en dat het aantonen van ouders ongeschikt is, veel meer inhoudt dan oneens te zijn met de manier waarop kleinkinderen worden opgevoed.

Als grootouders de eerste hindernis overschrijden, moeten ze dan bewijzen dat de voogdij van grootouders in het belang van het kind is. Dit is moeilijk omdat de onderliggende veronderstelling is dat kinderen het beste worden gediend wanneer ze door de ouders worden opgevoed, of op zijn minst door het onderhouden van relaties met ouders. Grootouders die bitter of wraakzuchtig lijken jegens de ouders van hun kleinkinderen, krijgen waarschijnlijk geen voogdij omdat de rechtbank ervan uitgaat dat ze vijandig staan ​​tegenover de relaties tussen ouders en kinderen.

De voorkeuren van de kinderen kunnen door de rechtbank worden overwogen als ze oud genoeg zijn om een ​​voorkeur te uiten. Als de grootouders rijker zijn en de kleinkinderen voordelen kunnen bieden, lijkt het erop dat de grootouders een voorsprong hebben in de rechtbank. In werkelijkheid zou het geven van speciale aandacht aan één partij vanwege financiële of sociale status in strijd zijn met het beginsel van gelijke behandeling volgens de wet.

Bewaaropdrachten kunnen worden gewijzigd

Een ander belangrijk principe voor grootouders die voogdij willen herinneren, is dat voogdijbevelen kunnen worden gewijzigd.Het geven van voogdij aan grootouders beëindigt de ouderlijke rechten niet. Alleen adoptie doet dat. Als de omstandigheden van de ouders veranderen, kunnen ze de voogdij krijgen. Grootouders vragen zich misschien af ​​waarom ze de voogdij zouden moeten zoeken als de bestellingen kunnen worden gewijzigd. Er zijn twee redenen. Ten eerste zullen gepaste juridische status grootouders in staat stellen de beste beslissingen te nemen voor hun kleinkinderen. Ten tweede, grootouders die een soort van wettelijke voogdij hebben gehad, bevinden zich in een sterkere positie als ouders de voogdij krijgen en beslissen om de toegang van grootouders tot hun kleinkinderen af ​​te snijden, wat veel te vaak gebeurt.

Opsommen

Grootouders die vrijwillig de voogdij over kleinkinderen krijgen van de kleinkinderen, wensen het akkoord mogelijk te formaliseren. Wanneer kleinkinderen uit huis worden gehaald, moeten grootouders op de hoogte worden gebracht en de kans krijgen om deel te nemen aan zorgbeslissingen. Grootouders die naar de rechtbank gaan om kleinkinderen weg te halen bij hun ouders, staan ​​voor een ontmoedigende taak omdat er een veronderstelling is dat kinderen bij hun ouders moeten zijn. De balk om te bewijzen dat een ouder ongeschikt is, is vrij hoog. Zelfs als grootouders de voogdij voor de rechtbank winnen, zijn ze kwetsbaar om het te verliezen, tenzij ze hun kleinkinderen adopteren.