Hoe werkt een CPAP-machine om slaapapneu te behandelen?

Als u is verteld dat u een CPAP-machine (continuous positive airway pressure) moet gebruiken om uw slaapapneu te behandelen, kunt u zich afvragen hoe een CPAP-machine werkt.

Hier leer je hoe deze apparaten snurken en slaapapneu verlichten met perslucht en welke speciale overwegingen nodig kunnen zijn als je centrale slaapapneu hebt.

Uitvinding

CPAP-machines worden sinds 1981 gebruikt voor de behandeling van slaapapneu. Dr. Colin Sullivan zag voor het eerst het potentiële voordeel van een constante, onder druk staande luchtstroom gecreëerd met de motor van de stofzuiger van zijn moeder. Slaapapneu had eerder een tracheostomie vereist om op te lossen, waarbij de ineenstorting van de keel werd omzeild.

Nu, met een uitgerust masker, slangen en een machine die luchtdruk kon genereren, loste de stoornis op. Het was een opmerkelijke ontdekking - en er was een eerste scepticisme. Het zou 5 jaar duren voordat de apparaten commercieel meer op de markt kwamen.

Hoe CPAP werkt

Moderne CPAP-machines werken op dezelfde principes als de initiële apparaten die zijn ontwikkeld door Dr. Sullivan. De drukken worden nu gegenereerd met kleinere, stillere motoren. Desondanks wordt kamerlucht (geen zuurstof) via een filter opgenomen en onder druk gezet volgens de door uw slaapspecialist voorgeschreven instellingen.Machines zijn ingesteld om een ​​druk te leveren van 4 centimeter waterdruk (CWP) tot een maximum van 25 CWP. Deze lucht wordt vaak door een verwarmde luchtbevochtiger gevoerd en via slang naar de maskerinterface afgeleverd.

De constante stroom van perslucht creëert een kussen langs de bovenste luchtweg. Sommigen hebben het beschreven als een pneumatische (lucht) spalk die voorkomt dat de keel bezwijkt. Dit voorkomt dat het zachte gehemelte, de huig en de tong in de luchtwegen verschuiven. Het vermindert de vibratie die het geluid van snurken veroorzaakt. Het kan zwelling in de neus verlichten en slijm uit de luchtwegen verwijderen. Door de luchtweg te ondersteunen, normaliseert de ademhaling en verbetert de slaapkwaliteit naarmate de gefragmenteerde slaap verdwijnt. Zuurstofniveaus kunnen worden gehandhaafd. De ernstige gevolgen van slaapapneu kunnen worden voorkomen.

AutoCPAP-machines verschillen enigszins doordat ze een instorting van de luchtweg kunnen detecteren door weerstand te meten en te reageren door de druk tijdens de nacht te verhogen om de slaapapneu verder op te lossen. Deze apparaten zullen ook lagere drukken testen en indien mogelijk naar beneden bijstellen.

Symptomen en risico's

Sommigen maken zich onvermijdelijk zorgen over de gevolgen van ogenschijnlijk kunstmatige of "onnatuurlijke" CPAP-therapie. Gelukkig zijn er verrassend weinig bijwerkingen.

De meest voorkomende problemen in verband met CPAP-gebruik zijn droge mond- en luchtinslikken (aerofagie). De longen kunnen niet uitblazen (de gebruikte drukken zijn te laag). Het verergert geen astma of COPD. In plaats van een beroerte te veroorzaken, vermindert de therapie het risico om een ​​beroerte te krijgen. De neusbijholten en de binnenoren worden meestal niet beïnvloed door de behandeling hoewel uit casuïstiek blijkt dat het mogelijk is dat kleine hoeveelheden druk over de weefsels van het gezicht worden getransduceerd. Er zijn aanwijzingen dat een te strak of beperkend masker de groei van het middenvlak bij kinderen zou kunnen beïnvloeden, maar dit kan worden gecontroleerd om deze effecten te voorkomen. Gezien de voordelen van de therapie zijn de bijwerkingen minimaal en gemakkelijk te overwinnen.

Overwegingen bij de behandeling van centrale slaapapneu

Het is belangrijk om het speciale geval van een gerelateerde aandoening te herzien. Centrale slaapapneu wordt gedefinieerd door pauzes in de ademhaling die worden gekenmerkt door een gebrek aan inspanning om te ademen, in plaats van een ineenstorting van de luchtweg. Het komt het vaakst voor als gevolg van een beroerte, congestief hartfalen (CHF) en gebruik van narcotische of opioïde medicatie. Het kan ook optreden als reactie op CPAP-therapie zelf, in een aandoening die complexe slaapapneu wordt genoemd.

Bij centrale slaapapneu is het soms nodig om andere therapiemodaliteiten te overwegen. In het bijzonder is bilevel-therapie soms noodzakelijk. Bilevel levert twee drukken, één om in te ademen en een lagere druk om uit te ademen. Bilevel ST kan daadwerkelijk getimede ademhalingen uitvoeren om de adempauzes te compenseren. Deze getimede modus kan de longen opblazen om een ​​minimaal aantal ademhalingen te waarborgen. Bovendien kan een meer geavanceerd behandelingsniveau worden gebruikt dat adaptieve (of auto) servoventilatie (ASV) wordt genoemd. Dit maakt controle mogelijk van de ademhalingsfrequentie, het volume, de timing van de geleverde luchtstroom en andere variabelen bij mensen met een aanzienlijk verminderde ademhaling.

Gelukkig hoeft u niet veel te weten over hoe uw machine werkt. Een goed gekwalificeerde, board-gecertificeerde slaapspecialist kan uw gezondheid beoordelen, uw slaapstudie beoordelen en de optimale therapie selecteren om uw conditie te verbeteren.