Mannelijke diagnose en behandelingen van onvruchtbaarheid

Mannelijke onvruchtbaarheid is niet iets waar je veel over hoort op het nieuws, dus je zult verbaasd zijn om te weten dat mannelijke onvruchtbaarheid bijna net zo waarschijnlijk is als vrouwelijke onvruchtbaarheid om betrokken te zijn bij het onvermogen van een paar om zwangerschap te bereiken.

Het goede nieuws is dat de meeste gevallen van mannelijke onvruchtbaarheid kunnen worden opgelost door het probleem te behandelen of vruchtbaarheidsbehandelingen te gebruiken. Wanneer dit niet het geval is, kan een echtpaar met mannelijke onvruchtbaarheid een spermadonor of adoptie inschakelen om hun familie te helpen opbouwen.

Hoe vaak komt mannelijke onvruchtbaarheid voor?

Ongeveer 10% tot 15% van de paren kan geen zwangerschap bereiken na een jaar onbeschermde geslachtsgemeenschap. Van deze groep zijn de volgende statistieken over de oorzaak van onvruchtbaarheid in het algemeen van toepassing:

• Een derde van de paren zal alleen bij de man vruchtbaarheidsproblemen ontdekken.
• Een derde van de paren zal vruchtbaarheidsproblemen bij beide partners ontdekken of hun onvruchtbaarheid onverklaard laten.
• Een derde van de paren zal alleen bij de vrouw vruchtbaarheidsproblemen ontdekken.

Diagnose

Mannelijke onvruchtbaarheid wordt meestal gediagnosticeerd door een sperma-analyse. Deze relatief eenvoudige test houdt in dat de man een spermastaal verstrekt voor een laboratorium om te evalueren. Het laboratorium gebruikt dit monster om de hoeveelheid sperma en het aantal zaadcellen te meten en om de vorm en beweging van het sperma te evalueren.

Idealiter moet de test minstens tweemaal worden uitgevoerd om de resultaten te bevestigen.

Meestal is basale sperma-analyse alles wat nodig is om mannelijke onvruchtbaarheid te diagnosticeren. Verdere testen kunnen echter zijn:

• Een algemeen lichamelijk onderzoek door een uroloog.
• Gespecialiseerde sperma-analyse, inclusief genetische testen van het sperma (op zoek naar de aanwezigheid van antilichamen) en evaluatie van onbeweeglijk sperma (om te zien of ze dood of levend zijn).
• Bloed werkt om de hormoonspiegels te controleren, meestal van FSH en testosteron, maar soms ook van LH, estradiol of prolactine.
• Genetische karyotypering, als een terugkerende miskraam een ​​probleem is.
• Ultrasound.
• Urine-analyse na de ejaculatie (urinetest), om na te gaan of er sprake is van retrograde ejaculatie.
• Testiculaire biopsie.
• Vasography.

symptomen

Als een paar na een jaar van onbeschermde geslachtsgemeenschap niet zwanger raakt, moeten zowel de man als de vrouw worden geëvalueerd.

In tegenstelling tot vrouwelijke onvruchtbaarheid (waar onregelmatige menstruaties kunnen wijzen op een probleem), zijn duidelijke symptomen niet gebruikelijk bij mannelijke onvruchtbaarheid.

In sommige gevallen kunnen hormonale problemen worden vermoed als een man abnormale haargroei, een laag libido of andere indicaties van seksuele disfunctie heeft.

Risicofactoren voor mannelijke onvruchtbaarheid zijn obesitas, leeftijd (meer dan 40 - ja, mannen hebben ook biologische klokken), huidige of eerdere infectie van een SOA, roken of overmatig drinken. Sommige medicijnen kunnen ook de vruchtbaarheid schaden.

Oorzaken

Mogelijke oorzaken van mannelijke onvruchtbaarheid zijn:

• De volledige afwezigheid van sperma (azoöspermie)
• Laag aantal zaadcellen (oligospermie)
• Abnormale spermavorm (teratozoospermie)
• Problemen met spermabewegingen (asthenozoospermie)
• Sperma dat volledig immobiel is (necrozoospermie); het sperma kan levend zijn en niet bewegen, of ze kunnen dood zijn
• Problemen met sperma-afgifte, vanwege seksuele disfunctie, een obstructie, eerdere vasectomie of retrograde ejaculatie
• Problemen met erecties of andere seksuele problemen

Er zijn verschillende omstandigheden die kunnen leiden tot mannelijke onvruchtbaarheid. De meest voorkomende oorzaak van mannelijke onvruchtbaarheid is varicoceles. Een varicocele is een spatader die in het scrotum wordt gevonden. De extra warmte die door de ader wordt veroorzaakt, kan leiden tot een laag aantal zaadcellen en een verminderde spermabeweging.

Opties voor mannelijke onvruchtbaarheidsbehandeling

Sommige oorzaken van mannelijke onvruchtbaarheid zijn behandelbaar of corrigeerbaar. Opties voor behandeling kunnen zijn:

• Behandeling met antibiotica, in geval van infectie
• Chirurgische correctie, om een ​​varicocele te verwijderen, om een ​​vasectomie om te keren, of om een ​​kanaalobstructie te repareren
• Medicijnen of vruchtbaarheidsmiddelen om de spermaproductie te verbeteren

In gevallen waarin de bovengenoemde behandelingen niet succesvol zijn of wanneer de oorzaak van mannelijke onvruchtbaarheid onbekend of onbehandelbaar is, kan IUI-behandeling of een IVF-behandeling worden voorgesteld.

IUI-behandeling, waarbij het sperma via de baarmoederhals naar de baarmoeder wordt overgebracht, wordt vaak gebruikt in gevallen van lage spermacellen of kwaliteit. IVF-behandeling kan worden voorgesteld als IUI niet succesvol of geschikt is, of als vrouwelijke onvruchtbaarheid een bijdragend probleem is.

In sommige gevallen kan uw arts een procedure aanbevelen die bekend staat als intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI). Gedaan als onderdeel van een IVF-behandeling, omvat ICSI het injecteren van een enkel sperma in een ei.

Als er geen sperma in het ejaculaat verschijnt, maar ze worden geproduceerd, kan de arts sperma rechtstreeks uit de testikels of uit de blaas nemen (in geval van retrograde ejaculatie) en dat sperma gebruiken om een ​​ei in de eicel te bevruchten. laboratorium. Dit zou gedaan worden als onderdeel van een IVF-behandeling.

Als geen van deze opties beschikbaar is of als deze niet succesvol zijn, kan uw arts u vertellen over het gebruik van een spermadonor of over adoptie nadenken om uw gezin te helpen opbouwen.