Onderzoek naar de MEND-aanpak van het omkeren van de ziekte van Alzheimer

Sommige onderzoeken noemen de MEND-aanpak als een mogelijke manier om de symptomen van de ziekte van Alzheimer te behandelen en zelfs om te keren.

De ziekte van Alzheimer is een progressieve aandoening die ongeveer 5,3 miljoen Amerikanen treft. De symptomen zijn geheugenverlies, verwarring, desoriëntatie en communicatieproblemen. Niet gecontroleerd, de ziekte van Alzheimer leidt tot volledige achteruitgang van zowel de hersenen als het lichaam, evenals de uiteindelijke dood.

Helaas zijn verschillende nieuwe geneesmiddelen voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer de afgelopen tien jaar getest en tot dusverre zijn ze er over het algemeen niet in geslaagd een groot verschil te maken in hun klinische onderzoeken. In feite beschrijft de Alzheimer's Association de ziekte van Alzheimer als de enige van de top tien doodsoorzaken zonder een effectieve remedie of behandeling. Slechts een handvol medicijnen zijn goedgekeurd door de Food and Drug Administration (FDA) voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer, en hun effectiviteit is vrij beperkt.

In een onderzoek dat in juni 2016 is gepubliceerd, meldt een team van onderzoekers dat dit mogelijk aan het veranderen is. De studie rapporteert een significante verbetering - tot het punt dat de auteurs het een "omkering" van de symptomen noemden - bij personen die eerder gediagnosticeerd waren met de ziekte van Alzheimer of milde cognitieve stoornissen. (Milde cognitieve stoornissen zijn een aandoening waarbij enige achteruitgang in denken en geheugen is gedetecteerd, het verhoogt het risico dat Alzheimer zich zal ontwikkelen.) Bovendien rapporteerden de onderzoekers dat deze cognitieve verbeteringen stabiel zijn gebleven terwijl de deelnemers aan het onderzoek de MEND-aanpak.

Wat is MEND? Waarom zou het kunnen werken?

MEND is een afkorting die staat voor metabole verbetering voor neurodegeneratie. Het doel van de MEND-benadering is om naar veel facetten van de gezondheid van een persoon te kijken in plaats van een wondermiddel te zoeken dat zich op slechts één bepaald gebied richt, zoals het amyloïde bètaproteïne dat plaques opbouwt en ontwikkelt in de hersenen van mensen met de ziekte van Alzheimer.

De onderzoekers achter MEND vergelijken hun benadering met die van andere chronische ziekten zoals kanker, HIV / AIDS en hart- en vaatziekten. Succesvolle behandeling van deze aandoeningen houdt vaak de ontwikkeling in van een cocktail-achtige aanpak bestaande uit een combinatie van medicijnen en niet-medicamenteuze interventies die geïndividualiseerd is op basis van de specifieke omstandigheden van elke persoon.

Evenzo, als we kijken naar de oorzaak van de ziekte van Alzheimer, denken veel onderzoekers dat het onwaarschijnlijk is dat er één enkele factor verantwoordelijk is. Waarschijnlijker dragen meerdere factoren bij tot de ontwikkeling van Alzheimer en andere vormen van dementie.

Het combineren van meerdere factoren lijkt ook zinvol te zijn wanneer we kijken naar hoe verschillende benaderingen (zoals dieet, lichaamsbeweging en mentale oefeningen) enig beperkt succes hebben getoond bij het verbeteren van cognitief functioneren. Als de verschillende benaderingen worden gecombineerd, is het mogelijk dat een hoger niveau van succes bij de behandeling van de ziekte van Alzheimer wordt bereikt, aangezien elke benadering een ander aspect kan benaderen van wat triggert of bijdraagt ​​aan cognitieve achteruitgang.

Sommige van de gebieden die MEND evalueert en doelen zijn:

• Homocysteïne niveaus
• Vitamine B12-niveaus
• Slaap
• Dieet
• Bloedsuikerspiegel
• Lichaamsbeweging
• Identificatie en behandeling van slaapapneu
• Spanning

De onderzoekstudie

Tien deelnemers waren betrokken bij dit onderzoek. Aan het begin van de studie had elk van hen een diagnose van Alzheimer of milde cognitieve stoornissen.De diagnoses werden onderbouwd door een verscheidenheid aan tests, waaronder het hippocampale hersenvolume, MRI's, PET-scans, Stroop-tests, homocysteïne niveaus, digit span test, auditory memory test, MMSE, meldingen van subjectieve geheugenverlies en problemen met het vinden van woorden. De deelnemers werden ook getest om te bepalen of ze APOE4-gendragers waren. Het APOE4-gen verhoogt de kans dat een persoon de ziekte van Alzheimer zal ontwikkelen, maar het maakt het nog geen zekerheid.

Elk van de tien personen die bij deze studie betrokken waren, nam deel aan een persoonlijk behandelplan waarbij meerdere componenten betrokken waren op basis van hun testresultaten. Sommige van hun richtlijnen omvatten het verhogen van hun hoeveelheid slaap per nacht, het nemen van melatonine (een natuurlijk supplement) om de slaap te verbeteren, het verbeteren van hun dieet om suiker, gluten, vlees en eenvoudige granen te verminderen en om fruit, groenten, bosbessen en niet-gekweekte vruchten te verhogen. vissen, vasten voorafgaand aan het slapen 's nachts gedurende ten minste 3 uur en in totaal 12 uur' s nachts, dagelijkse supplementen van vitamine D3, C en / of E, dagelijkse doses citicoline, verbeterde mondhygiëne, dagelijkse doses kokosolie en curcumine (tumeric), hormoontherapie, stressmanagement zoals yoga, regelmatige lichaamsbeweging en regelmatige mentale oefeningen.

De resultaten

Elk van de tien personen die betrokken waren bij deze studie ondervonden aanzienlijke verbeteringen in hun cognitie, zowel op basis van hun eigen rapporten als die van hun geliefden, evenals op basis van de resultaten van cognitieve tests. Deze verbeteringen waren zodanig dat aan het einde van het onderzoek de meeste deelnemers niet voldeden aan de criteria voor een diagnose van Alzheimer of milde cognitieve stoornissen. Bovendien is hun cognitief functioneren nu maximaal vier jaar stabiel, wat de langste tijd is dat een van de personen dit protocol heeft gevolgd. Deze aanhoudende verbetering is in wezen ongehoord bij het bespreken van de behandeling van de ziekte van Alzheimer.

Enkele voorbeelden van de opmerkelijke verbeteringen in deze studie zijn een Mini Mental State Exam (MMSE) -score van 23 (wat duidt op milde ziekte van Alzheimer) die verbeterde tot een 30 (een perfecte score), een MMSE-score van 22 die verbeterde tot 29 en een significante toename van de grootte van de hippocampus in de hersenen van een andere deelnemer. De studie meldde dat het hippocampusvolume van deze persoon begon aan het 17e percentiel en toenam tot het 75-percentiel. Dit is opmerkelijk omdat de hippocampus een gebied in de hersenen is dat meestal wordt geassocieerd met het vermogen om informatie te onthouden, en kleinere afmetingen zijn gecorreleerd aan een verminderd geheugen.

Tot slot, voorafgaand aan deelname aan deze studie, hadden verscheidene deelnemers problemen op het werk of thuis met betrekking tot hun cognitief functioneren. Bij de conclusie van de studie hadden verschillende ervaren verbeteringen in hun vermogen om goed te functioneren op het werk en thuis.

Een vergelijkbaar onderzoek

In 2014 werd een vergelijkbaar onderzoek uitgevoerd door Dale E. Bredesen en gepubliceerd in het tijdschrift Veroudering. (Bredesen was ook een van de auteurs van de studie die in 2016 werd gepubliceerd.) In de studie van 2014 waren ook 10 deelnemers betrokken met Alzheimer, mild-cognitieve stoornissen of subjectieve cognitieve stoornissen. Het MEND-protocol werd toegepast op elk van deze personen, en op één na ervaren de cognitie. De tiende persoon, een heer met de ziekte van Alzheimer in een laat stadium, bleef ondanks het MEND-protocol achteruitgaan.

Het rapport van de studie identificeerde een belangrijke en opmerkelijke verandering nadat het MEND-protocol werd gebruikt: het vermogen om succesvol te werken op een baan. Het wees erop dat zes van de tien mensen ofwel hun baan hadden moeten opgeven of vanwege hun cognitieve problemen aanzienlijke problemen ondervonden in hun werk. Na hun betrokkenheid bij de MEND-aanpak konden ze alle zes weer aan het werk gaan of een opmerkelijk verbeterd cognitief functioneren ervaren in hun werk.

De voors

Het is duidelijk dat het succes van dit onderzoek (en dat van het eerdere ook) bij het omkeren van de progressie van de ziekte van Alzheimer bij zijn deelnemers opwindend is en mogelijk een grote stap voorwaarts is in onze inspanningen om de ziekte van Alzheimer te behandelen, genezen en voorkomen. Bovendien lijkt het idee achter de studie van het kunnen combineren van de verschillende aspecten van wat we al weten over de gezondheid van de hersenen zinvol, vooral gezien het gebrek aan succes van andere klinische onderzoeken naar mogelijke behandelingen.

De nadelen

Hoewel de resultaten zeer bemoedigend zijn, zijn er enkele in de wetenschappelijke gemeenschap die deze studie als onduidelijk en bevooroordeeld beschouwen, omdat het geen dubbelblind onderzoek is. Een dubbelblind onderzoek is waar noch de onderzoekers, noch de deelnemers weten wie de behandeling krijgt. Het voorkomt de mogelijkheid dat de resultaten van de studie worden beïnvloed door de vooroordelen van de onderzoekers, evenals de mogelijkheid dat de deelnemers worden beïnvloed door het placebo-effect (waar ze verwachten te verbeteren en daarom doen ze dat).

Sommigen bekritiseren het onderzoek ook omdat het niet uitlegt hoe de proefpersonen voor de studie werden gekozen, en de steekproefomvang is erg klein op slechts 10. En, wanneer dezelfde cognitieve tests worden herhaald, is er de neiging voor de test- om hun prestaties te verbeteren.

Er is ook een bezorgdheid dat de onderzoekers willen profiteren van de resultaten van de studie, aangezien het MEND-protocol door Muses Labs is gedeponeerd en op de markt gebracht als een benadering voor medische leveranciers waarin zij hun certificering kunnen behalen en vervolgens het protocol kunnen aanbieden aan hun patiënten.

De onderzoekers die betrokken zijn bij deze studie waarschuwen ook dat het protocol complex is en moeilijk te volgen.Sterker nog, ze wijzen in de beschrijving van de studie erop dat geen van de deelnemers alle richtlijnen voor het MEND-protocol volledig heeft opgevolgd.

Ten slotte is het interessant om op te merken dat de meeste deelnemers aan beide onderzoeken jonger waren dan velen die Alzheimer en andere vormen van dementie ervaren. Dat zou ook de vraag kunnen oproepen of het MEND-protocol effectief zou kunnen zijn wanneer het wordt toegepast op personen die op oudere leeftijd zijn, of dat de jongere leeftijden van de deelnemers een rol hebben gespeeld in het succes van de MEND-aanpak.

Wat is het volgende?

Ondanks deze vragen en kritieken, zijn de resultaten van deze studie bemoedigend. Ze benadrukken de noodzaak om onze aanpak voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer opnieuw te evalueren en ze bieden ook hoop op een gebied waar het succes zeer beperkt is geweest.

Voortgezet onderzoek op dit gebied met een grotere groep deelnemers via een gecontroleerde klinische studie is een cruciale volgende stap om de werkelijke effectiviteit van deze aanpak van de ziekte van Alzheimer te bepalen.