6 Veel voorkomende vormen van cyberpesten

Tieners zijn nu meer dan ooit online. Elke dag gebruiken ze hun smartphones, tablets en computers niet alleen om materiaal voor school te onderzoeken, maar ook om te socialiseren met vrienden en familieleden. In feite is sms'en en gebruik van sociale media een van de beste manieren waarop kinderen met anderen communiceren. Maar net als bij elke andere sociale activiteit bestaat de kans op pesten.

Wat is cyberpesten?

Wanneer een jongere internet of technologie gebruikt om iemand anders lastig te vallen, te bedreigen, in verlegenheid te brengen of te richten, wordt deze persoon een cyberbully genoemd. Cyberpesten omvat meestal tweens en tieners. Maar het is niet ongewoon dat volwassenen ook cyberpesten en publieke schaamte ervaren.

Welke methoden gebruiken kinderen bij Cyberbully?

Hoewel er een aantal verschillende manieren zijn waarop kinderen online anderen pesten, valt de meerderheid van online pesterijen in een van de zes categorieën. Hier zijn zes van de meest voorkomende methoden van cyberpesten.

Iemand lastig vallen

• Tekstberichten, instant messaging en e-mail gebruiken om het doelwit lastig te vallen, te bedreigen of in verlegenheid te brengen.
• Geruchten, bedreigingen of gênante informatie posten op sociale netwerksites zoals Facebook, Twitter en Instagram.
• Betrokken zijn bij "waarschuwingsoorlogen." (Veel internetproviders en sociale-mediasites bieden een manier om een ​​gebruiker te melden die iets ongepasts zegt. Kinderen gebruiken deze meldknoppen als een manier om het slachtoffer in de problemen te brengen of offline te schoppen.)
• Deelnemen aan tekstoorlogen of tekstaanvallen, die optreden wanneer pestkoppen het slachtoffer aanvallen en duizenden teksten sturen. Deze aanvallen veroorzaken niet alleen emotionele stress, maar creëren ook een grote mobiele telefoonrekening.

Iemand nadoen

• Het ontwikkelen van een schermnaam die lijkt op de schermnaam van het slachtoffer en vervolgens onbeleefde of kwetsende opmerkingen plaatst terwijl hij zich als slachtoffer voordoet.
• Het wachtwoord van het slachtoffer stelen en met andere mensen chatten terwijl ze zich voordoen als slachtoffer. De pester zal gemeene dingen zeggen die de vrienden of kennissen van het slachtoffer beledigen en woedend maken.
• Het online profiel van het doel wijzigen om seksuele, racistische of andere ongepaste dingen op te nemen.
• Een account opzetten op een sociale netwerksite en posten als slachtoffer terwijl je gemene, kwetsende of aanstootgevende dingen online zegt. Feitelijke foto's van het slachtoffer kunnen worden gebruikt om het account authentiek te laten lijken.
• Poseren als slachtoffer en posten in chatrooms van bekende kinderverkrachters, haatgroepen of datingsites. De pester kan zelfs de persoonlijke informatie van het slachtoffer verstrekken om diegenen in de groepen aan te sporen contact op te nemen met het slachtoffer.
• Zich voordoen als iemand anders om een ​​nietsvermoedende persoon in een valse relatie te lokken. Dit soort activiteit wordt vaak catfishing genoemd.

Foto's gebruiken

• Naakt of vernederende afbeeldingen van het slachtoffer in een kleedkamer, een badkamer of een kleedkamer zonder zijn of haar toestemming.
• Bedreigend om gênante foto's te delen als een manier om het slachtoffer te controleren of te chanteren.
• Massale e-mails of sms-berichten verzenden die naakt of vernederende foto's van het slachtoffer bevatten. Dit gedrag wordt vaak 'sexting' genoemd en als de foto's eenmaal zijn verzonden, is er geen manier om het te besturen. De foto's kunnen binnen een paar uur aan honderden mensen worden verspreid.
• Het plaatsen van naaktfoto's op sites voor het delen van foto's voor iedereen op internet om deze te bekijken en te downloaden.
• Foto's gebruiken om iemand online te schamen. Een veelgebruikt tactiekgebruik door tieners is zich bezighouden met sletschamen. Dit gedrag houdt in dat iemand, meestal een meisje, wordt beschaamd vanwege de manier waarop ze zich kleedt, handelt of het aantal mensen dat ze heeft gedateerd.

Websites, blogs, enquêtes en meer maken

• Een website ontwikkelen met informatie die vernederend, beschamend of beledigend is voor het slachtoffer.
• Verspreiding van geruchten, leugens of roddels over het slachtoffer online via websites of blogs.
• De persoonlijke informatie en foto's van het slachtoffer op een website plaatsen, waardoor het slachtoffer gevaar loopt gecontacteerd te worden door roofdieren.
• Een blog maken over het slachtoffer dat beschamend, beledigend of vernederend is.
• De informatie gebruiken die in vertrouwen is gedeeld en openbaar is gemaakt.
• Het uitvoeren van een internet-poll over het slachtoffer. Vragen in de peiling kunnen variëren, inclusief alles van wie lelijk is en wie ruikt naar wie stom is en wie dik is.
• Het plaatsen van grove, gemene of beledigende opmerkingen over het slachtoffer via de chatoptie van online gaming sites.
• Het verzenden van virussen, spyware of hacken van programma's naar het slachtoffer om het slachtoffer te bespioneren of zijn of haar computer op afstand te besturen.

Deelnemen aan Video Shaming

• Een cameratelefoon gebruiken om video's te maken en later een pestincident te delen, waaronder een of meer kinderen die het slachtoffer slaan, slaan, schoppen of slaan.
• Downloaden van een video van iets vernederends en het plaatsen ervan op YouTube om een ​​groter publiek toe te laten het incident te bekijken.
• Een video delen via massale e-mail of sms-berichten om het slachtoffer te vernederen en in verlegenheid te brengen.
• Een incident creëren dat ervoor zorgt dat een ander boos of emotioneel wordt en het incident vervolgens vastlegt. Dit type activiteit wordt vaak cyberbaiting genoemd. Leraren zijn een gemeenschappelijk doelwit voor cyberbaiting-incidenten.

Deelnemen aan Subtweeting of Vaguebooking

• Het plaatsen van tweets of Facebook-berichten die nooit de naam van het slachtoffer vermelden. Toch weten het slachtoffer, de bullebak en vaak een groter publiek naar wie de berichten verwijzen.
• Subtiele berichten en tweets gebruiken om de geruchtenmolen van brandstof te voorzien terwijl detectie door docenten, beheerders en ouders wordt vermeden.

Een woord van heel goed

Denk eraan cyberpesten betekent het gebruik van sociale media, smartphones, sms-berichten en online-apps als hulpmiddelen en wapens. Maar ze zijn niet het probleem. Cyberpesten vindt plaats vanwege de keuzes die kinderen maken. Het beperken van de digitale toegang van uw kind zal niet voorkomen dat zij cyberbullied worden. In feite kunnen kinderen nog steeds een nepprofiel maken en zich online als kind voordoen. In plaats van de online toegang van uw kind te controleren, richt u zich dan op het informeren van uw kind over de risico's van cyberpesten. Praat met haar over hoe je online slimme keuzes kunt maken en hoe je cyberpesten kunt melden als dit voorkomt. Een open dialoog houden met je kinderen over cyberpesten is de meest effectieve manier om met het probleem om te gaan.