Zika Virus: oorzaken en risicofactoren

De meeste mensen begrijpen dat het Zika-virus wordt overgedragen door muggenbeten en dat het virus, eenmaal gebeten, kan worden doorgegeven aan een ongeboren baby. Maar dat is niet de enige manier waarop een infectie kan worden verspreid. Er zijn nu aanwijzingen dat het mogelijk is om het virus van persoon tot persoon door onbeschermde seks door te geven en dat zelfs geïnfecteerd bloed een potentieel, zij het klein, risico kan vormen.

Door te begrijpen hoe het Zika-virus wordt doorgegeven, kunt u uzelf en anderen beter beschermen tegen schade.

Mosquito Transmission Risk

Het Zika-virus is een lid van de virusfamilie Flaviviridae en hangt nauw samen met andere door muggen overgebrachte virussen, zoals die welke dengue-koorts, gele koorts en Japanse encefalitis veroorzaken.

De primaire drager van het virus, de Aedes aegypti mug, is ongebruikelijk omdat het overdag het meest actief is. Het gedijt in subtropische en tropische klimaten en is te vinden in een groot deel van Zuid-Amerika, Midden-Amerika, Centraal- en Oost-Afrika, India, Zuidoost-Azië en Noord-Australië. In de Verenigde Staten wordt de mug meestal gevonden langs de Gulf Coast, van Florida tot Texas.

Muggenbeten komen het meest voor tijdens de lente en de zomermaanden wanneer de insecten actief fokken. Het duurt maar een hapje om een ​​infectie te krijgen. Zodra de omliggende huidcellen zijn geïnoculeerd, kan het virus snel in de bloedbaan terechtkomen en zich door het lichaam verspreiden.

Hoewel de meeste gevallen van Zika mild of asymptomatisch (zonder symptomen) zijn, kan het virus in zeldzame gevallen leiden tot een ernstige complicatie die bekend staat als het Guillain-Barré-syndroom waarbij het lichaam de eigen zenuwcellen aanvalt. Aangenomen wordt dat de aandoening wordt veroorzaakt wanneer een Zika-infectie langer dan een week aanhoudt en gepaard gaat met aanhoudende koorts.

Zwangerschap Risico

Hoewel een Zika-infectie meestal mild en rustig is, kan het tijdens de vroege stadia van de zwangerschap ernstig worden als het wordt overgedragen aan een zich ontwikkelende foetus. Hoewel wetenschappers de weg van de ziekte nog niet volledig begrijpen, lijkt het erop dat het virus in staat is om de placenta te doorbreken tijdens het eerste deel van het eerste trimester, wanneer foetale stamcellen zich net beginnen te specialiseren in de hersenen, het hart en andere vitale functies. organen.

De impact van het virus op deze cellen kan verwoestend zijn, ernstige misvormingen veroorzaken en het risico op miskraam en doodgeboorte verhogen. De meest ernstige zorg is microcefalie, een zeldzame en onomkeerbare aangeboren afwijking waarbij een baby wordt geboren met een abnormaal klein hoofd en brein.

Het risico op microcefalie lijkt beperkt te zijn tot het eerste trimester. In het tweede en derde trimester is het risico gedaald tot bijna verwaarloosbare niveaus, blijkt uit onderzoek van het Centrum voor ziektebestrijding en -preventie.

Over het algemeen ligt het risico van microcefalie bij getroffen zwangerschappen tussen de 1 en 13 procent. Er zijn nog geen andere bijdragende risicofactoren geïdentificeerd.

Seksueel transmissierisico

Hoewel het Zika-virus wordt beschouwd als een door muggen overgebrachte ziekte, onthulde een vroege surveillance van de ziekte dat bepaalde infecties hadden plaatsgevonden in klimaten waar muggenbesmetting onwaarschijnlijk was. Verder onderzoek wees uit dat veel van deze infecties werden doorgegeven tussen seksuele partners, en meestal van mannen naar vrouwen.

Volgens bewijs gepubliceerd in de New England Journal of Medicine, het Zika-virus kan nog langer in sperma blijven dan het kan in muggen, waardoor het potentieel voor overdracht van man naar vrouw toeneemt. Het virus kan daarentegen niet gedijen in speeksel of vaginale afscheiding, waardoor het minder waarschijnlijk is dat infecties van vrouwen naar mannen worden overgedragen.

Op basis van het huidige bewijs kan het Zika-virus worden overgedragen van een onlangs geïnfecteerde partner via orale, vaginale of anale seks, of er symptomen zijn of niet. Het delen van seksspeeltjes kan ook een risico vormen.

Bloedtransfusierisico

Het risico dat het Zika-virus vormt voor de bloedtoevoer is onduidelijk. Hoewel er in Brazilië verschillende geloofwaardige gevallen zijn geweest die verband hielden met bloedplaatjestransfusies (die gewoonlijk worden gebruikt voor de behandeling van hemofiliepatiënten of personen die chemotherapie tegen kanker ondergaan), zijn er elders geen vergelijkbare gevallen geweest.

Op 26 augustus 2016 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration nieuwe richtlijnen uitgegeven voor het screenen van bloeddonaties in de VS. Vandaag zal elke donatie die positief test op het Zika-virus uit de bloedtoevoer worden verwijderd.

Regionaal risico

Volgens een rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) hadden in totaal 61 landen een Zika-uitbraak meegemaakt tussen 2007 en 2016. Dit omvat drie gebieden in de VS getroffen door de uitbraak van 2016: Brownsville, Texas, Miami-Dade County in Florida en Palm Beach County in Florida.

De WHO meldde verder aan Zika gerelateerde ziektecomplicaties in de volgende gebieden:

• Zika-geassocieerde microcefalie werd gerapporteerd in 12 landen of gebieden: Brazilië, Cabo Verde, Colombia, El Salvador, Frans-Polynesië, de Marshalleilanden, Martinique, Panama, Puerto Rico, Slovenië, Spanje, Venezuela en de Verenigde Staten. Brazilië vertegenwoordigde de overgrote meerderheid van deze gevallen. Daarentegen hebben de Verenigde Staten er drie gemeld.
• Zika-geassocieerd Guillan-Barré-syndroom was beperkt tot 13 landen: Brazilië, Colombia, de Dominicaanse Republiek, El Salvador, Frans-Guyana, Frans-Polynesië, Haïti, Honduras, Martinique, Panama, Puerto Rico, Suriname en Venezuela.

Ondertussen, niet door muggen overgedragen infecties (vermoedelijk seksueel overdraagbaar) werden gemeld in 10 landen: Argentinië, Canada, Chili, Frankrijk, Duitsland, Italië, Nieuw-Zeeland, Peru, Portugal en de Verenigde Staten.

Moet ik worden getest voor het Zika-virus?

• Delen
• Omdraaien
• E-mail

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• D'Ortenzio, E.; Matheron, S.; Yazdanpanah, Y. et al. "Bewijs van seksuele overdracht van het Zika-virus." N Engl J Med. 2016; 374 (22): 2195-8. DOI: 10.1056 / NEJMc1604449.
• Johansson M.; Mier-Y-Teran-Romero, L.; Reefhuis, J. et al. "Zika en het risico van microcefalie." N Engl J Med. 2016; 375: 1-4. DOI: 10,1056 / NEJMp1605367.
• Oster, A.; Brooks, J.; Stryker, J. et al. "Tussentijdse richtlijnen voor de preventie van seksuele overdracht van Zika-virus-Verenigde Staten, 2016." MMWR. 2016; 65 (5): 120-1. DOI: 10.15585 / mmwr.mm6505e1.
• Paz-Bailey, G.; Rosenberg, E.; Doyle, K. et al. "Persistentie van Zika-virus in lichaamsvloeistoffen - voorlopig rapport." N Eng J M. DOI: 10.1056 / NEJMoa1613108.
• Wereldgezondheidsorganisatie. "Situatierapport: Zika Virus, Microcephaly, Guillan-Barré-syndroom." Geneve, Zwitserland; 23 juni 2016.