Wanneer is een "Do not Resuscitate" -bestelling de juiste keuze?

Wil je gereanimeerd worden als je hart stopt of je stopt met ademen? Dit is een veel voorkomende vraag van chronisch zieken en ouderen in de gezondheidszorg. Het wordt meestal gepresenteerd op het moment van toelating tot het ziekenhuis, verpleeghuis, thuisgezondheid of hospice-programma. Wanneer ik patiënten binnenbreng in het hospice-programma waar ik voor werk, ben ik er vaak van verzekerd dat de patiënt en zijn geliefden ertegen hebben besloten en al een DoNruscitate (DNR) -formulier hebben ondertekend. Soms word ik echter met een blik van schrik en snel beantwoord "natuurlijk!"

Televisie heeft uitstekend werk verricht door ware geneeskunde te vervormen, inclusief het reanimeren van stervende patiënten. In de medische shows kan een man worden afgebeeld die een hartstilstand heeft en reanimatie krijgt en wakker wordt in het midden van de borstcompressie. Veel van de patiënten die op tv op de afdeling spoedeisende hulp worden getoond, worden in no-time weer tot leven gebracht en terugkeren naar hun oude ik. Is het echt zo eenvoudig?

Waarom een ​​reanimatie niet kan de juiste keuze zijn

Onlangs sprak ik met een patiënt van mij over de vraag of hij een DNR wilde ondertekenen. Zijn eerste antwoord was dat hij er een wilde tekenen. Hij wilde niet gereanimeerd worden, omdat hij niet zou willen leven met enige vorm van hersenschade of hartbeschadiging. Zijn dochter kwam toen tussenbeide en verzekerde hem dat mensen de hele tijd hartaanvallen krijgen, en dat is goed - geen hersenschade of hartbeschadiging. Dat was genoeg om van gedachten te veranderen.

Hij had eerder gevorderde richtlijnen voltooid waarin hij zijn wens uitsprak om niet levend te worden gehouden op levensondersteuning. Ik herinnerde hem hieraan, en zowel hij als zijn dochter antwoordden dat de ambulancebroeders hem opnieuw moesten laten ademen en naar het ziekenhuis, en dan konden de artsen beslissen wat ze moesten doen. Deze man had terminale longkanker die zich had verspreid naar zijn hersenen.

Ik haatte het om slecht nieuws te brengen, maar ik moest hem vertellen waar hij voor stond. Reanimatie is niet zo schoon en zachtaardig als op televisie. De kist moet hard en diep genoeg worden samengeperst om het bloed uit het hart te pompen. Dit kan leiden tot gebroken ribben, longen en mogelijk een beschadigd hart. Paramedici gaan verder dan de zachte mond-op-mond-ademhaling en steken een ademhalingsslang in de keel van de patiënt. Er moeten mogelijk elektrische schokken worden toegediend om te proberen het hart terug in een normaal ritme te shockeren. Een intraveneuze lijn (IV) zou worden gestart, dus krachtige medicijnen zouden daardoor kunnen worden toegediend. De patiënt wordt naar het ziekenhuis vervoerd en als ze niet al dood zijn verklaard, kunnen ze onmiddellijk worden aangesloten op machines voor levensondersteuning, zonder overleg met familie.

Hoe groot is de kans dat dit allemaal werkt? Hoewel de statistieken niet erg nauwkeurig zijn vanwege verschillen in rapportagemethoden, blijkt dat overleving na reanimatie 6 tot 15% is voor patiënten die al in een ziekenhuis zijn, 1 tot 2% voor patiënten in verpleeghuizen en tussen 4 tot 38% voor patiënten die gereanimeerd in niet-gezondheidszorginstellingen.De statistieken zijn het slechtst voor patiënten met chronische ziekten, kanker of dementie. Omdat de meeste mensen die palliatieve zorg of hospice-zorg hebben een of meer van deze aandoeningen hebben, lijkt hun overleving het meest op dat van verpleeghuisbewoners - 1 tot 2%. Het is belangrijk op te merken dat de 1 tot 2% van de patiënten vaak een soort van schade aan de hersenen of het hart hebben.

De vraag wordt nu: "Is het de moeite waard om mezelf of mijn geliefde door het traumatische proces van reanimatie te plaatsen voor een kans van 1 tot 2% om te overleven?" Voor sommige patiënten is het antwoord ja. Anderen zullen echter zien dat zelfs als reanimatie succesvol zou zijn, ze nog steeds dezelfde ziekte of aandoening zouden hebben die ze nu hebben, zoals de patiënt met wie ik sprak en die zijn dochter vertelde: "Ik zou de kanker nog steeds hebben. Zelfs als ze me zouden laten ademen, zou het op een gegeven moment opnieuw gebeuren. '

Een reanimatie, geen code of AND-volgorde instellen

In een ziekenhuis wordt een bevel om reanimatie te weigeren gewoonlijk 'geen code' genoemd. Alleen een arts kan een bestelling voor een patiënt schrijven als 'geen code'. Als u of uw geliefde in het ziekenhuis bent en u niet de voorkeur heeft gegeven aan reanimatie, moet u dit met de arts bespreken. Als uw wens is om niet te worden gereanimeerd, moet u de arts en verpleegkundigen hierover informeren. Elke staat heeft zijn eigen procedure voor het instellen van een code zonder code en er kunnen formulieren zijn die u moet ondertekenen.

Als u of uw geliefde in een verpleeghuis woont, moet u een DNR-formulier ondertekenen om het personeel van het verpleeghuis formeel te laten weten dat u niet wilt worden gereanimeerd. Verpleeghuismedewerkers zijn wettelijk verplicht om reanimatie uit te voeren bij hun patiënten, tenzij ze een DNR ondertekend hebben. De meeste verpleeghuizen hebben vormen naast DNR's, ook wel "Preferred Intensity of Care" (PIC) -vormen genoemd. Met deze formulieren kunt u beslissingen nemen over het al dan niet worden opgenomen in het ziekenhuis of antibiotica, IV's en kunstmatige voeding ontvangen.

Buiten een instelling voor gezondheidszorg zijn paramedici, als ze worden opgeroepen voor een niet-reagerende patiënt, wettelijk verplicht om reanimatie uit te voeren en de patiënt naar het ziekenhuis te vervoeren, tenzij ze een geldig DNR-formulier te zien krijgen. Hospice en thuiszorgkantoren, evenals artsenbureaus, hebben deze formulieren beschikbaar voor hun patiënten.

Allow Natural Death (AND) -orders zijn voorgesteld als een alternatief voor traditionele Do not Resuscitate (DNR) -opdrachten. Hoewel een DNR alleen aangeeft dat geen pogingen moeten worden ondernomen om opnieuw te ademen of het hart opnieuw te starten als het stopt, zou een Allow Natural Death (AND) -order ervoor zorgen dat alleen comfortmaatregelen worden genomen. Dit zou het inhouden of beëindigen van reanimatie, kunstmatige voedingen, vloeistoffen en andere maatregelen die een natuurlijke dood zouden inhouden, inhouden. Toestaan ​​dat Natural Death orders alleen voor terminaal zieke patiënten zijn bestemd.

Als het echt jouw wens is of de wens van je geliefde om niet gereanimeerd te worden, neem dan de nodige stappen om ervoor te zorgen dat jouw wensen worden gehonoreerd. Praat met uw arts of zorgverlener over een "Do not Resuscitate" -order vandaag.

Philip J Podrid, MD; Morton F Arnsdorf, MD; MACC; en Jie Cheng, MD, PhD, FACC. Uitkomst van een plotselinge hartstilstand voor Uptodate.com.

Cantor, MD, et al. Do-not-Resuscitate Orders en Medical Futility Archives of Internal Medicine 2003; 163: 2689-2694