Hebben patiënten het recht om behandeling te weigeren?

Elke dag worden patiënten geconfronteerd met een beslissing om zich al dan niet medisch te laten behandelen. In sommige gevallen is een aanbevolen behandeling alleen een kwestie van comfort of snelheid van genezing. In andere is het een kwestie van kwaliteit van leven versus de hoeveelheid leven. U kunt zich afvragen wat uw rechten zijn bij het weigeren van de medische behandeling die uw arts heeft aanbevolen.

Er zijn vier doelen van medische behandeling: preventief, curatief, management en palliatief. Wanneer u wordt gevraagd om te kiezen of u wilt worden behandeld of om uit een van de verschillende behandelingsopties te kiezen, kiest u wat u als het beste resultaat beschouwt uit die keuzes. Helaas zijn de keuzes die je hebt soms niet de resultaten die je wilt. Of u het recht hebt om de zorg te weigeren, hangt af van de omstandigheden van de patiënt en de redenen waarom u ervoor kiest om de zorg te weigeren.

Geïnformeerde toestemming en het recht om behandeling te weigeren

Het recht om behandeling te weigeren gaat hand in hand met een ander patiëntenrecht - het recht op geïnformeerde toestemming. U dient alleen toestemming te geven voor medische behandeling als u voldoende informatie heeft over uw diagnose en alle behandelingsopties die beschikbaar zijn in termen die u kunt begrijpen. Voordat een arts met een behandelingskuur kan beginnen, moet de arts de patiënt bewust maken van wat hij van plan is te doen. Voor elke behandelingskuur boven routinematige medische procedures moet de arts zoveel mogelijk informatie vrijgeven zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen over uw zorg.

Wanneer een patiënt voldoende is geïnformeerd over de behandelingsmogelijkheden die een arts biedt, heeft de patiënt het recht om de behandeling te accepteren of te weigeren om twee redenen:

1. Een patiënt heeft de vrijheid om te beslissen wat een arts of andere professionele zorgverlener wel en niet zal doen.
2. Het is onethisch om een ​​patiënt fysiek tegen zijn wil in een behandeling te dwingen of te dwingen als hij gezond verstand heeft en mentaal in staat is om een ​​geïnformeerde beslissing te nemen.
3. Als de competentie van de patiënt twijfelachtig is, kan de arts de informatie aan een wettelijk aangewezen voogd of een door de patiënt aangewezen gezinslid geven om beslissingen te nemen voor de patiënt.

Uitzonderingen op het recht om behandeling te weigeren

Er zijn echter enkele patiënten die niet de wettelijke mogelijkheid hebben om nee te zeggen tegen de behandeling. De meeste van deze patiënten kunnen geen medische behandeling weigeren, zelfs als het een niet-levensbedreigende ziekte of verwonding is.

• Veranderde mentale toestand: Patiënten hebben mogelijk niet het recht om een ​​behandeling te weigeren als ze een veranderde mentale status hebben als gevolg van alcohol en drugs, hersenletsel of psychiatrische aandoeningen.
• Kinderen: Een ouder of voogd kan een levensbehoudende behandeling niet weigeren of medische zorg van een kind weigeren. Dit omvat mensen met religieuze overtuigingen die bepaalde medische behandelingen ontmoedigen. Ouders kunnen geen beroep doen op hun recht op godsdienstvrijheid om behandeling voor een kind te weigeren.
• Een bedreiging naar degemeenschap: De weigering van een patiënt van medische behandeling kan geen bedreiging vormen voor de gemeenschap. Overdraagbare ziekten zouden bijvoorbeeld moeten worden behandeld of geïsoleerd om verspreiding naar het grote publiek te voorkomen. Een geesteszieke patiënt is een ander voorbeeld van een patiënt die behandeling niet kan weigeren als de persoon een fysieke bedreiging vormt voor zichzelf of anderen.

In gevallen van een noodsituatie kan geïnformeerde toestemming worden omzeild als onmiddellijke behandeling noodzakelijk is voor het leven of de veiligheid van de patiënt.

Niet-levensbedreigende behandelingsbeslissingen

De meeste patiënten in de Verenigde Staten hebben het recht om zorg te weigeren als de behandeling wordt aanbevolen voor een niet-levensbedreigende ziekte. Je hebt waarschijnlijk deze keuze gemaakt zonder het zelfs te beseffen. Misschien heb je geen recept ingevuld, heb je ervoor gekozen geen griepprik te krijgen, of besloot je te stoppen met het gebruik van krukken nadat je een enkel had verstuikt.

U kunt ook in de verleiding komen om een ​​behandeling om meer emotionele redenen te weigeren. Misschien weet u dat het pijnlijk zal zijn of bent u bang voor de bijwerkingen. Er is niets onwettigs aan het kiezen om af te zien van de behandeling om welke reden dan ook. Het zijn persoonlijke keuzes, zelfs als het niet altijd verstandige keuzes zijn.

Einde van de zorgverlening Weigering

Kiezen om de behandeling aan het einde van de levensduur te weigeren, gaat over levensverlengende of levensreddende behandelingen. Het recht om zorg aan het levenseinde te weigeren, werd in 1991 gegarandeerd aan de Amerikanen met het passeren van de federale Patiënten Zelfbepaling Wet (PSDA). De PSDA stelde voor dat verpleeghuizen, thuiszorgagentschappen en zorgorganisaties door de federale wetgeving verplicht waren om patiënten informatie te verstrekken over voorafgaande richtlijnen, waaronder niet reanimeren (DNR) -orders, testamenten en andere discussies en documenten. Het garandeerde ook dat Amerikanen ervoor konden kiezen om een ​​levensondersteunende behandeling aan het einde van hun leven te weigeren.

Wanneer u ervoor kiest om niet te worden behandeld, wetende dat de weigering uw leven zal verkorten, is dat meestal omdat u kiest voor wat u gelooft dat een betere kwaliteit van leven zal zijn, dan een langer leven dat misschien minder aangenaam is. Sommige mensen, wetende dat ze binnenkort zullen sterven, kiezen er zelfs voor om hun eigen leven te beëindigen in plaats van geconfronteerd te worden met beslissingen die in werkelijkheid door anderen worden uitgevoerd.

Houd er rekening mee dat als u ervoor kiest geen levensondersteunende behandeling te ontvangen, dit niet betekent dat u de palliatieve zorg moet opgeven, die zelfs kan worden toegediend aan patiënten die niet in leven willen worden gehouden. Palliatieve zorg richt zich op het verlichten van pijn aan het einde van het leven, maar helpt niet om het leven te verlengen.

Voordat u besluit om aan het einde van uw leven geen behandeling te ontvangen, moet u ervoor zorgen dat u de stappen hebt gevolgd die u helpen een weloverwogen beslissing te nemen.

Weigering behandeling om financiële redenen

U zou ook kunnen overwegen om de behandeling te weigeren als u de diagnose van een medisch probleem heeft dat een zeer dure behandeling vereist. Misschien geeft u er de voorkeur aan niet zoveel geld uit te geven. Patiënten nemen deze beslissing wanneer zij van mening zijn dat de behandeling buiten hun mogelijkheden valt. Ze besluiten af ​​te zien van de behandeling in plaats van hun bankrekeningen leeg te maken.

Degenen die in een land met een gezondheidszorgsysteem met winstoogmerk wonen, kunnen gedwongen worden te kiezen tussen hun financiële gezondheid en hun fysieke gezondheid. Amerikanen kunnen de behandeling weigeren als ze weten dat dit een negatieve invloed op hun financiën zal hebben.

Religie gebruiken om behandeling te weigeren

Jehova's Getuigen en christelijke wetenschappers, plus enkele niet-aangesloten kerken in verschillende delen van de Verenigde Staten, zijn mogelijk bereid om bepaalde vormen van behandeling te ondergaan, maar beperken of weigeren andere vormen op basis van hun religieuze overtuigingen. De twee belangrijkste denominaties bieden duidelijke richtlijnen om die vastberadenheid te bepalen.

Volwassenen kunnen vertrouwen op hun kerkelijke aansluiting en hun leerstellingen om de behandeling voor zichzelf te weigeren als ze daarvoor kiezen. Ze hebben echter minder wettelijke status als het gaat om het maken van die keuzes voor hun kinderen. Verschillende rechtszaken met betrekking tot kinderen met verschillende ziekten en medische behoeften hebben de legaliteit van het weigeren van behandeling gebaseerd op religieuze redenen met verschillende uitkomsten behandeld.

Kennen en gebruiken van uw recht om medische zorg te weigeren

Neem deze stappen als u een weigering besluit te nemen:

• Schakel een professionele, gedeelde besluitvormingsdeskundige in om u te helpen deze moeilijke beslissing te nemen. Het gedeelde besluitvormingsproces helpt u om uw waarden en overtuigingen af ​​te wegen tegen uw opties om de keuze te maken die het beste bij u past.
• Zorg ervoor dat u een patiënt bent die medische behandeling mag weigeren en dat u zich niet in een categorie bevindt waar de weigering wordt beperkt.
• Neem stappen om er zeker van te zijn dat u een weloverwogen beslissing neemt.

Wilsverklaringen

De beste manier voor een patiënt om het recht om de behandeling te weigeren aan te geven is om een ​​wilsverklaring te hebben, ook wel een levende wil genoemd. De meeste patiënten die behandelingen in een ziekenhuis hebben gehad, hebben een wilsverklaring of een levende wil. Dit document wordt bijgehouden en vertelt het behandelteam de wensen van de patiënt in het geval dat zij niet in staat zijn om voor zichzelf te spreken met betrekking tot hun medische zorg.

Medische volmacht

Een andere manier om de wensen van een patiënt te honoreren, is dat de patiënt een medische volmacht heeft. Dit duidt een persoon aan om namens de patiënt beslissingen te nemen in het geval zij geestelijk incompetent zijn of niet in staat zijn de beslissing voor zichzelf te nemen.