Preventie, ziektekiemen en vuil: op zoek naar de sweet spot

Een van de grootste vorderingen in de geschiedenis van de volksgezondheid is verbluffend bescheiden. Het was niet het product van een geweldige uitvinding, nieuwe technologie of de Nobelprijs. Het was het eenvoudige inzicht dat netheid ertoe doet. Het voorschot was sanitaire voorzieningen.

Sanitaire voorzieningen, in zowel privé- als openbare uitingen, hebben onnoemelijke levens gered. De privépraktijk van sanitaire geneeskunde - met de handen wassen, in feite, en vervolgens alle antiseptische praktijken die daaruit zijn geëvolueerd, vindt zijn oorsprong in Ignaz Semmelweis, een Hongaarse arts in de negentiende eeuw die richtlijnen voor het wassen van handen introduceerde in klinieken voor verloskunde. De eerste begunstigden waren zijn obstetrische patiënten, die daardoor een lager ziektepercentage ervoeren. Maar toen de voordelen van wat toen een controversiële praktijk was, duidelijk werden, zuiverde alle geneeskunde zijn handeling - of, tenminste, zijn handen.

Natuurlijk werden we in het najaar van 2016 opnieuw herinnerd aan het belang van handen wassen met de shigella-uitbraak in Flint, Michigan. Het beruchte probleem met de waterverontreiniging heeft de inwoners genoeg afgeschrikt om niet alleen te vermijden het water te drinken, maar er ook mee te wassen, wat resulteert in een ernstige gastro-intestinale infectie die een goede hygiëne anders zou kunnen voorkomen.

De impact van openbare sanitaire voorzieningen was waarschijnlijk nog groter, en vindt zijn oorsprong in de inzichten van epidemiologen die te maken hebben met urbane ellende in het midden tot het einde van de negentiende eeuw. De verbindingen tussen geconcentreerde vuiligheid in dichtbevolkte steden en uitbraken van besmettelijke ziektes werden steeds duidelijker en leidden uiteindelijk tot aspecten van stadsplanning die we tegenwoordig als vanzelfsprekend beschouwen, zoals rioolstelsels en indoor sanitair. Het aantal levens dat sinds decennia is bespaard, is bijna niet te overzien.

Er zijn de afgelopen jaren veel lijsten samengesteld met de grootste medische en publieke gezondheidsvooruitzichten aller tijden. Ik heb er nogal wat over bekeken, en zowel basale sanitaire als antiseptische praktijken in de geneeskunde vormen de top 10 van bijna elke stof.

Er is er nog een die ook de top tien van iedereen maakt, en het is gerelateerd: vaccins. Vaccins, of juister gezegd, immunisaties, hebben ook talloze levens gered en zelfs de eerste opzettelijke "uitsterving" in de natuurlijke wereld veroorzaakt: uitroeiing van het pokkenvirus. We komen even terug op immunisatie.

Overbelasting ontsmetten

Maar eerst weten we allemaal het gezegde dat te veel van zelfs maar iets goeds misschien niet langer een goede zaak is, en in het moderne tijdperk kan dat waar zijn voor sanitaire voorzieningen.

Je moet tegenwoordig behoorlijk onder een steen leven (waar trouwens de blootstelling aan wat vuil voor jou goed zou kunnen zijn!) Om niet gehoord te hebben van het "microbioom." Zoals je waarschijnlijk weet, verwijst dit naar de gemeenschap van bacteriën die in en op ons leven, en een grote bijdrage leveren aan elk aspect van onze gezondheid. Volgens de meeste schattingen zijn er ten minste 10 bacteriën in de gemeenschap die voor elke "menselijke" cel één enkele mens vormen, dus we zijn iets van een afrondingsfout in onze eigen huid. We hebben meer bacteriën dan menselijk DNA in ons lichaam.

De effecten van het microbioom op de gezondheid zijn een langdurig artikel op zich. Het punt hier is eenvoudig dit: we hebben een lange weg afgelegd sinds de dagen dat "de enige goede kiem een ​​dode kiem was." We weten nu dat sommige zogenaamde "kiemen" een vriend zijn, geen vijand, en van vitaal belang voor onze welzijn.

We weten nu ook dat we een hoge prijs betalen om ons te laten meeslepen door ons enthousiasme voor sanitaire voorzieningen. Het moderne microbioom, vanwege het gebrek aan blootstelling in de vroege kindertijd aan wat we zouden kunnen noemen "goed, schoon vuil", de kiemen van andere kinderen, en zelfs die van dieren, is vaak verarmd in vergelijking met dat van onze voorouders die vóór Lysol leefden. Er is steeds meer bewijs dat alles van allergieën tot astma, auto-immuunziekten en zelfs diabetes kan worden verklaard door deze trend.

Onze ijver voor het gebruik van antibiotica heeft een parallel probleem gecreëerd: antimicrobiële resistentie. De opkomst van "superbeestjes" die geen van onze antibiotica kan doden, is gedeeltelijk het gevolg van onoordeelkundig gebruik van antibiotica in de geneeskunde, vaak voor virale aandoeningen waarvoor ze niet nodig waren; wijdverbreid gebruik van antibiotica in voederdieren, vaak alleen om ze snel en dik te laten groeien; en antibiotica die aanwezig zijn in routinematige, huishoudelijke producten (met name in antibacteriële zepen, handdesinfecterende middelen en reinigingsmiddelen).

De bezorgdheid over antibiotica is overal acuut toegenomen. De voedingsindustrie heeft het opgemerkt en steeds meer producenten committeren zich aan antibiotica-vrije maaltijden. De FDA is ook direct betrokken en heeft onlangs een reeks antimicrobiële zepen verboden. Het bureau uitte zijn bezorgdheid over de veiligheid van sommige veel gebruikte antimicrobiële stoffen in huishoudelijke producten en twijfelde eraan dat ze effectiever zijn in het voorkomen van infecties dan alleen zeep.

Onze focus verleggen

Maar hier komen immunisaties terug in de discussie. Hoewel we wat schade hebben aangericht met ons antiseptische enthousiasme, zou niemand moeten denken dat we beter af zijn als pokken een universele angst is, en elke lente bracht de dreiging van polio met zich mee. Samen met sanitaire voorzieningen, immunisaties hebben hun rechtmatige plaats op de lijst van de grootste gezondheidsvooruitgang aller tijden.

Maar deze dagen zijn we zelfgenoegzaam gegroeid over vaccins en in het slechtste geval hebben we onszelf ertegen verzet. Dit is een ernstige fout.Ik wil hier volkomen bot over zijn, en niet alleen als een dokter, maar als een medemens met zijn eigen mouw om op te rollen - en als een medeouder die de huid van zijn eigen vijf kinderen heeft moeten leggen waar zijn mond is nu is: immuniteiten redden levens.

De enige reden dat we nu meer geneigd zijn om meer bang te zijn voor vaccins dan de ziektes die vaccins voorkomen, is omdat vaccins zo'n fantastisch werk hebben gedaan om ziekten te voorkomen die we vergeten zijn. Angst voor vaccins is meestal de luxe van bevolkingsgroepen die de verschrikkelijke ziekten die ze niet meer krijgen, bespaard blijft omdat van vaccins.

Dirty vs. Clean: een balans vinden

Waar dit ons heenlaat, is op een middenweg waar preventie profiteert van zowel de juiste dosis van zowel sanitatie als vuil. We willen geen antibiotica in ons voedsel of onze omgeving, en we moeten geen antibiotica nemen die we niet echt nodig hebben. Blootstelling aan vuil en zelfs ziektekiemen is normaal en gezond, zowel in de kindertijd als daarna.

Voor degenen onder ons die niet alle vriendelijke beestjes vinden die we op die manier nodig hebben, is een probioticum waarschijnlijk een goed idee. Maar er zijn nog steeds gevaarlijke en te voorkomen infecties, influenza onder hen. We laten onze bewaking op ons eigen risico zakken.

Mijn advies is om de handen uit de mouwen te steken, onze vaccins te halen en de antimicrobiële zeep weg te doen.

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen?