Wat zijn de oorzaken van hallucinaties?

Stel je dit voor.

Je loopt van de keuken naar de slaapkamer, misschien door de woonkamer. De ramen staan ​​open en er is een zachte bries die de stilte van de plaats verstoort. De gordijnen, de kroonluchter, de bladeren van je kamerplanten en misschien zelfs je haar bewegen allemaal tegelijk.Plotseling, als je op het punt staat de gang in te stappen, valt er een schaduw in je ooghoek en draai je je om. De wind is geregeld; alles is volkomen onbeweeglijk. Maar aan de andere kant van de kamer, waar nog geen moment wind was, speelt een meisje in een groene trui met een rode ballon.

Het zicht is onverwacht en toch lijkt het je niet te verbazen. Ze lacht zelfs naar je voordat ze haar recreatieve taak hervatte. Je glimlacht en blijft naar je slaapkamer lopen. Drie honden, een kat en twee kolibries passeren je voordat je je bestemming bereikt. Een moment geleden had je geen huisdieren.

Als je zeventig jaar oud was en de diagnose van een vorm van dementie met de naam Lewy-lichaam kreeg, zou dit je kunnen overkomen. Een hallucinatie is de ervaring van een sensatie zonder een stimulerende prikkel. Het hallucineerde gevoel kan visueel, auditief, tactiel en soms reukstil of smaak zijn. Een tactiele hallucinatie is bijvoorbeeld wanneer u iets op uw huid voelt kruipen maar er is niets. Dit moet niet worden verward met een illusie, wat de vertekening of misinterpretatie is van een echte perceptie: als je dacht dat de plant in je woonkamer bijvoorbeeld een meisje in een groene trui was.

Een hallucinatie is meestal erg levendig en voelt echt, bijna als een droom die plaatsvindt terwijl je wakker bent. Hoewel sommige hallucinaties aangenaam kunnen zijn, kunnen anderen erg eng en ontwrichtend zijn.

Hallucinaties kunnen voorkomen in drie belangrijke instellingen:

1. Ziekten van het oog
2. Ziekten van de hersenen
3. Bijwerking van medicijnen

Ziekten van het oog

In 1760 beschreef Charles Bonnet, een Zwitserse natuuronderzoeker en filosoof, voor het eerst de intrigerende zaak van zijn 87-jarige grootvader die leed aan ernstige cataracten. Zijn vader had nog steeds zijn volledige mentale capaciteiten, maar toch zag hij mensen, vogels, dieren en gebouwen terwijl hij in beide ogen bijna blind was! Hij gaf zijn naam aan het syndroom Charles Bonnet Syndrome, dat de aanwezigheid van visuele hallucinaties (en alleen beeld zonder enige andere beïnvloedde sensorische modaliteit) beschrijft bij oudere mensen met verschillende oogaandoeningen: netvliesloslating, maculaire degeneratie, cataract en beschadiging van de oogzenuw en paden.

Het mechanisme is niet goed begrepen. Sommige wetenschappers hebben voorgesteld dat er een "release" is van de hersengebieden die normaal beelden verwerken. De visuele prikkels die vanuit ons netvlies naar onze hersenen worden gestuurd, remmen onze hersenen gewoonlijk van het verwerken van een ander beeld dan datgene dat momenteel voor onze ogen staat. Als u bijvoorbeeld verveeld bent en dagdroomt op het werk, ziet u nog steeds het scherm van uw computer voor u, in tegenstelling tot het strand dat u alleen kunt proberen te visualiseren. Wanneer het oog ziek is, is visuele stimulatie afwezig en deze controle is verloren, waardoor de hersenen worden "bevrijd" van de beperking van de werkelijkheid.

Ziekten van de hersenen

Hallucinaties zijn de manifestaties van vele hersenziekten (en de geest, als je Cartesiaans bent), hoewel hun mechanisme slecht wordt begrepen:

1. Psychiatrische ziekten, in het bijzonder schizofrenie, zijn waarschijnlijk een van de aandoeningen die meestal worden geassocieerd met hallucinaties in het algemeen. De hallucinaties van schizofrenie hebben de neiging om van het auditieve type te zijn, hoewel visuele hallucinaties zeker kunnen voorkomen.
2. Delirium is een constellatie van symptomen gedefinieerd als het onvermogen om de aandacht te behouden, vergezeld van veranderingen in het bewustzijn. Het kan onder verschillende medische omstandigheden voorkomen, waaronder uw alledaagse infectie. Alcoholontwenning kan ook leiden tot delier gepaard met abnormale beweging (delirium tremens). Ongeveer een derde van de mensen met delier kan visuele hallucinaties hebben.

1. Lewy body disease is een vorm van dementie gedefinieerd als cognitief verlies, vergezeld van bewegingssymptomen die lijken op die van de ziekte van Parkinson, visuele hallucinaties en een fluctuerende loop. In dit geval wordt inzicht meestal behouden en zijn de hallucinaties complex en kleurrijk, maar over het algemeen niet angstaanjagend. Hallucinaties kunnen ook voorkomen bij andere vormen van dementie, waaronder de ziekte van Alzheimer.
2. Visuele hallucinaties kunnen het gevolg zijn van beroertes die optreden in de visuele centra van de hersenen in de occipitale (Latijnse voor achterhoofd) lobben of in de hersenstam. Het mechanisme van de laatste is gerelateerd aan een "release" fenomeen vergelijkbaar met het fenomeen gepostuleerd voor het Charles Bonnet-syndroom. Auditieve hallucinaties kunnen ook optreden in beroertes die auditieve centra in de hersenen in de temporale kwabben beïnvloeden.
3. Migraine kan gepaard gaan met hallucinaties, zoals flikkerende zigzaglijnen in hun eenvoudigste vorm. Deze kunnen voorkomen vóór hoofdpijn of op zichzelf zonder enige bijkomende pijn. Een meer verfijnde manifestatie van migraine-hallucinaties is het Alice-in-Wonderland-syndroom, zo genoemd omdat het de perceptie van grootte beïnvloedt. Objecten, mensen, gebouwen of je eigen ledematen kunnen lijken te krimpen of vergroten, net als het effect van de drank, cake en paddenstoelen die Carroll's heldin opneemt in zijn negentiende-eeuwse meesterwerk.
4. Hypnagogisch (hypnos: slaap en agogos: inducerend) en hypnopompic (pompe: wegzenden) kunnen hallucinaties optreden tijdens respectievelijk het begin van de slaap of het ontwaken. Ze kunnen visueel of auditief zijn en zijn meestal bizar. Ze kunnen worden geassocieerd met slaapstoornissen zoals narcolepsie.
5. Toevallen kunnen leiden tot verschillende hallucinaties (inclusief reuk en smaak) afhankelijk van hun locatie in de hersenen. Ze zijn meestal kort en kunnen worden gevolgd door verlies van bewustzijn van een meer algemene aanval. Wanneer ze olfactorisch zijn, roepen ze een onaangename geur aan, vaak beschreven als brandend rubber.

Nadelig effect van medicijnen

Hallucinogene geneesmiddelen, waaronder LSD (lyserginezuurdiethylamide) en PCP (fencyclidine), werken op een chemische receptor in de hersenen om veranderde percepties en soms openhartige hallucinaties te induceren. Bovendien hebben veel medicijnen die op de markt verkrijgbaar zijn, bijwerkingen zoals hallucinaties. Deze medicijnen kunnen verschillende chemische systemen in de hersenen beïnvloeden, waaronder de regulatie van serotonine, dopamine of acetylcholine (alle drie zijn cruciale chemicaliën voor de normale hersenfunctie). Geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van de ziekte van Parkinson zijn bijvoorbeeld bedoeld om het dopaminerge netwerk te stimuleren, waardoor iemand risico loopt op hallucinaties.

Interessant is dat medicijnen om hallucinaties te behandelen vaak werken door het effect van dopamine te verminderen.

Of een beeld, een geluid of een stem echt of onwerkelijk is, het is belangrijk om te begrijpen dat al deze sensaties, die we als vanzelfsprekend beschouwen, feitelijk zijn gefabriceerd door onze eigen natuurlijke hersenbedrading. We 'zien' alleen maar omdat we een heel hersennetwerk hebben dat is gespecialiseerd in het verwerken van lichtsignalen. De minste verandering in dit vooraf bepaalde mechanisme en onze hele wereld van 'waarheid' zou afbrokkelen. Stel je voor dat je hersenen bedoeld waren om licht te verwerken als resultaat van geuren en omgekeerd: je zult schilderijen dan kennen als parfums en deodorants als lichtstralen.

En dat zou dan "waarheid" zijn.

• Delen
• Omdraaien
• E-mail
• Tekst

Heeft deze pagina je geholpen? Bedankt voor uw feedback! Wat zijn jouw zorgen? Artikel Bronnen

• Schadlu AP, Schadlu R Shepherd JB 3rd. Charles Bonnet-syndroom: een recensie. Huidige meningen in Oftalmologie; 2009, 20 (3): 219-222.
• Teeple RC, Caplan JP, Stern TA. Visuele hallucinaties: differentiële diagnose en behandeling. Primary Care Companion to the Journal of Clinical Psychiatry; 2009, 11 (1): 26-32.