De wetenschap achter baby-spijsvertering

Een paar van de vele voordelen van borstvoeding zijn het gemak van voeden en de hechting die optreedt. Maar wat gebeurt er als de baby is vastgemaakt en goed wordt gevoerd? Elke sectie van het spijsverteringskanaal heeft specifieke functies die werken bij het transport en de vertering van voedsel dat belangrijk is voor de groei van uw baby. De vertering van moedermelk in uw kind speelt belangrijke functies, gaande van de absorptie van beschermende antilichamen die bacteriën en virussen bestrijden tot de oprichting van gezonde darmbacteriën. Wat is de wetenschap achter de spijsvertering van kinderen?

Anatomie en fysiologie van de Infant Digestive Tract

Laten we beginnen met het bekijken van de anatomie van de spijsvertering van het kind vanaf het moment dat voedsel in de mond komt totdat het in de luier van uw baby komt en de functies die onderweg optreden. Accessoireorganen zijn uiterst belangrijk voor een goede spijsvertering en zullen hieronder worden besproken.

• Mond. De mond van uw baby speelt de rol van het accepteren van voedsel en is ook de plaats waar de spijsvertering van sommige voedingsstoffen begint. Sommige pasgeborenen kunnen moeite hebben met vergrendeling of problemen die verband houden met aandoeningen zoals een gespleten lip of gespleten gehemelte.
• Slokdarm. Deze slokdarm is de buis die de mond met de maag verbindt en twee hoofdbanen heeft: voedsel of vloeistof uit de mond naar de maag duwen en de terugvloeiing of reflux van de maaginhoud stoppen.
• Maag. Deze maag is verantwoordelijk voor het bewaren van het ingeslikte voedsel, het combineren en desintegreren van het voedsel en het reguleren van de uitscheiding van de maaginhoud in de twaalfvingerige darm, het eerste deel van de dunne darm. De spijsvertering vindt plaats in drie fasen - cephalisch (geïnitieerd door de nervus vagus wanneer iemand voedsel ziet en ruikt), maag (veroorzaakt door het opnemen van voedsel en gecontroleerd door gastrine) en darm (gereguleerd door hormonen die vrijkomen in de dunne darm).
• Dunne darm. Deze dunne darm is een buisachtig orgaan dat in drie delen is verdeeld: het duodenum, het jejunum en het ileum.Het heeft een enorme klus te doen omdat het verantwoordelijk is voor de spijsvertering en opname van voedingsstoffen, vitamines, sporenelementen, vloeistoffen en elektrolyten. In wezen wordt het zure gedeeltelijk verteerde voedsel uit de maag gecombineerd met de basische secreties van de pancreas, lever en darmklieren. De spijsverteringsenzymen van die afscheidingen hebben de leiding over het grootste deel van het spijsverteringsproces in de dunne darm - ze breken de eiwitten van de moedermelk af in aminozuren; moedermelk koolhydraten in glucose en andere monosacchariden; en moedermelkvetten in glycerol en vetzuren. De darmwand moet erg sterk zijn om het werk aan te kunnen. De kracht komt van het feit dat het vier verschillende lagen heeft - de serosa, muscularis, submucosa en muscosa. Het oppervlak van de darm wordt aanzienlijk verhoogd door het bestaan ​​van villi en microvilli waardoor de eindproducten van de spijsvertering worden opgenomen.

• De dikke darm of dikke darm. De dikke darm buigt omhoog vanaf het einde van de dunne darm, over de buik en naar beneden naar het rectum. Het is meestal verantwoordelijk voor de absorptie van water en elektrolyten.
• Rectum. De "sluitspier van O'Beirne" reguleert de afvalstroom van de sigmoïde colon naar het rectum, dat een verzamelplaats is voor de afvalproducten van de spijsvertering. De interne en externe anale sluitspieren reguleren de stroom van fecale materie uit het rectum.

Toebehoren Organen van de Infant Digestive Tract

Naast het spijsverteringskanaal zelf zijn er verschillende hulporganen die belangrijk zijn bij de vertering van voedsel. Waaronder:

• Speekselklieren. De speekselklieren in de mond produceren speeksel-enzymen. De submandibulaire, sublinguale en parotide klieren produceren speeksel dat amylase bevat, een enzym dat verantwoordelijk is voor het begin van de vertering van koolhydraten.
• Lever. De lever is eigenlijk het grootste orgaan in het lichaam. Het is verantwoordelijk voor het metabolisme van eiwitten en koolhydraten en de opslag van glycogeen en vitamines. Het helpt ook bij de vorming, opslag en eliminatie van gal en speelt een rol bij het vetmetabolisme. In de lever worden gifstoffen gevangen en soms opgeslagen om de rest van het lichaam te beschermen.
• Galblaas. De galblaas is een kleine zak die op het onderste deel van de lever rust. Gal (dat bestaat uit zouten die essentieel zijn voor de spijsvertering en opname van vetten) uit de lever wordt hier verzameld. De "sluitspier van Oddi" reguleert de stroom van gal in de twaalfvingerige darm. Net als de lever, helpt de galblaas bij de samenstelling, opslag en eliminatie van gal en speelt het een rol bij de vetvertering.
• Alvleesklier. De alvleesklier creëert alkalische (of neutrale) secreties die deelnemen aan het neutraliseren van het zure deels verteerde voedsel (ook wel chymus genoemd) uit de maag. Deze secreties bevatten enzymen die essentieel zijn voor de opname van vetten, eiwitten en koolhydraten. Hoewel deze spijsverteringsenzymen worden gemaakt in de "exocriene" pancreas, zijn veel mensen meer bekend met het hormoon insuline dat wordt aangemaakt in de "endocriene" klieren van de pancreas.

Moedermelk bevat ook enzymen die helpen bij de spijsvertering, zoals amylase, lipase en protease. Dit is belangrijk bij zuigelingen omdat spijsverteringsenzymen niet aanwezig zijn op de niveaus die worden gevonden bij volwassenen tot baby's de leeftijd van zes maanden bereiken.

Al met al werken de delen van het spijsverteringsstelsel samen om voedsel op te nemen, het verder in het GI-systeem te transporteren, het mechanisch en chemisch af te breken en de voedingsstoffen te absorberen, en vervolgens het overtollige materiaal als afval te verwijderen.

Verschillen tussen het gastro-intestinale systeem van zuigelingen en volwassenen

Er zijn verschillende anatomische en functionele verschillen tussen het spijsverteringskanaal van zuigelingen en volwassenen.

• Hoofd- en nekverschillen. Bij de baby is de tong groter in verhouding tot de mondholte en zijn er extra dikke pads aanwezig aan de zijkanten van de tong die helpen bij het zuigen. Bovendien ligt het strottenhoofd of de stemdoos hoger bij baby's dan bij volwassenen en ligt de epiglottis over het zachte gehemelte om extra luchtwegbescherming te bieden.
• Slokdarmverschillen. Bij een pasgeboren baby is de slokdarm ongeveer 4 1/2 inch lang (versus 9 1/2 inch lang bij volwassenen) en de onderste slokdarmsfincter is ongeveer 1/2 inch in diameter. Bij de geboorte wordt vaak een dunne zuigbuis door de slokdarm gevoerd om te garanderen dat deze sluitspier open is. Slokdarmdefecten die niet ongebruikelijk zijn, zijn atresias (een aandoening waarbij de slokdarm volledig gesloten is) en fistels (een aandoening waarbij er een verband is tussen de slokdarm en een ander orgaan, zoals de luchtpijp).
• Maagverschillen. De pasgeboren maag kan slechts 1/4 tot 1/2 kop vocht bevatten (tegenover ongeveer 14 kopjes bij volwassenen!) De spijsvertering van de maag is hetzelfde bij zowel baby's als volwassenen. De maagklieren van de maag omvatten pariëtale cellen, die zoutzuur en intrinsieke factor produceren. De hoofdcellen in deze klieren scheiden pepsinogeen af, dat wordt omgezet in pepsine en eiwitten in het maagsap afbreekt. Verbazingwekkend genoeg zijn darmgeluiden al een uur na de geboorte aanwezig en beginnen de pariëtale cellen direct na de geboorte te werken. De pH van de maag is minder dan 4 gedurende de eerste 7 tot 10 dagen van het leven.
• Dunne darm. Er zijn ook anatomische verschillen in de dunne darm. Bij de baby meet hij tussen de 100 en 120 centimeter lang en bij de volwassene tussen de 240 en 315 centimeter.
• Dikke darm. De dikke darm van een baby is in het begin steriel. Toch zijn binnen een paar uur E. Coli, Clostridium en Streptococcus gevestigd.Het verzamelen van bacteriën in het maagdarmkanaal is essentieel voor de spijsvertering en de vorming van vitamine K, een vitamine die belangrijk is bij de bloedstolling. Omdat het een tijdje duurt voordat dit na de geboorte wordt geproduceerd, krijgen baby's meestal na ontvangst een vitamine K-injectie.
• Evacuatie. De eerste stoelgangen worden meconium genoemd. Meconium is dik, plakkerig en teerachtig. Het is zwart of donkergroen van kleur en bestaat uit slijm, vernix (de witte kaasachtige substantie die aanwezig is op de huid van een baby), lanugo (de fijne haartjes aanwezig op de huid van een baby, vooral in premies), hormonen en koolhydraten. Het is uiterst noodzakelijk dat een pasgeboren baby binnen 24 uur na de geboorte ontlasting passeert.

Gezonde darmbacteriën

In de afgelopen jaren hebben we meer geleerd over darmbacteriën en hun belang in alles, van lichamelijke gezondheid tot emotioneel welzijn. Borstvoeding leidt meestal tot kolonisatie van de dikke darm met de juiste balans van gezonde bacteriën. In plaats van een baan te zijn die alleen aan enzymen in het spijsverteringskanaal wordt overgelaten, leren we dat gezonde darmbacteriën erg belangrijk zijn bij de juiste vertering van voedsel en de daaruit voortvloeiende opname van voedingsstoffen die nodig zijn voor groei en ontwikkeling. Naarmate we meer te weten komen over hoe het verband tussen het microbioom van de jonge darm en borstvoeding zich verhoudt, zullen de huidige aanbevelingen om borstvoeding te geven waarschijnlijk nog sterker worden.

Een woord van heel goed voor de spijsvertering bij kinderen

Het spijsverteringskanaal van een baby verschilt op verschillende manieren van een volwassene en is een proces met veel verschillende organen en meerdere stappen. Van het verstrekken van spijsverteringsenzymen tot het opzetten van gezonde darmbacteriën, moedermelk kan uw baby een gezonde start geven.