Pericardiale effusieoorzaken en belang bij kanker

Een pericardiale effusie is de opbouw van vloeistof in het pericardium, de laag weefsels die het hart bekleedt. Een pericardiale effusie kan zich langzaam ontwikkelen (chronische pericardiale effusie) en bij ongeveer tweederde van de mensen weinig symptomen veroorzaken, maar in plaats daarvan veroorzaakt het, als het zich snel ontwikkelt (acute pericardiale effusie), vaak levensbedreigende symptomen en is het een medisch noodgeval. Wanneer er voldoende vocht in dit gebied ontstaat en de beweging van het hart ernstig beperkt, staat de aandoening bekend als harttamponnade.

Een pericardiale effusie kan om vele redenen voorkomen (sommige staan ​​hieronder vermeld), maar komen veel te vaak voor bij mensen met longkanker. Ze komen voor bij 21 procent van de mensen met kanker en zijn soms het eerste symptoom dat een kanker aanwezig is. In de setting van kanker worden ze vaak geassocieerd met een slechte prognose, maar snelle herkenning en diagnose bieden de mogelijkheid voor palliatieve zorg. Het sterftecijfer is in de afgelopen decennia aanzienlijk gedaald vanwege een snelle diagnose en management.

symptomen

Als u een pericardiale effusie heeft die klein is en zich langzaam ontwikkelt, is het mogelijk dat u alleen weet van de aanwezigheid ervan door bevindingen op een röntgenfoto of CT-scan. Als daarentegen de pericardiale effusie groot is of zich snel ontwikkelt, kan dit symptomen veroorzaken, waaronder:

• Kortademigheid (vooral bij liggen)
• Duizeligheid
• Pijn op de borst
• Een snelle hartslag (aangezien het hart beperkt is en niet zo krachtig kan kloppen, neemt de hartslag toe om dezelfde bloedtoevoer naar de weefsels te handhaven)

Helaas kunnen symptomen van een pericardiale effusie die van de aandoening nabootsen die vaak resulteert in deze effusies (zoals longkanker), waardoor de diagnose wordt vertraagd.

Oorzaken

Er zijn veel oorzaken van pericardiale effusies. Sommige hiervan omvatten:

• infecties
• Auto-immuunziekten (zoals bij reumatoïde artritis)
• Kankers (zowel kankers die zich naar het hartzakje verspreiden vanuit andere delen van het lichaam als die beginnen in het hartzakje)
• Nierfalen
• Ontsteking (inclusief pericarditis)
• Borstoperatie
• Hartaanvallen
• medicijnen

Sommige van de medicijnen die pericardiale effusies kunnen veroorzaken, zijn onder andere:

• De chemotherapie medicijnen Adriamycin (doxorubicine) en Cytoxan (cyclofosfamide)
• Het tuberculose-medicijn Isoniazid
• De inbeslagname medicatie Dilantin (fenytoïne)
• De medicatie Rogaine (minoxidil) gebruikt voor mannelijke kaalheid en hoge bloeddruk

Pericardiale effusies met kanker

Pericardiale effusies kunnen optreden bij elk type kanker, maar de meest voorkomende zijn onder meer longkanker, borstkanker en lymfomen. Bij longkanker komen pericardiale effusies zeer vaak voor, met ongeveer de helft van de mensen die radiotherapie ondergaan voor longkanker die enige mate van infusie ontwikkelen. Adjuvante chemotherapie lijkt dit risico te verhogen.

Bij ongeveer 50 procent van de mensen met kanker die een pericardiale effusie hebben, is de pericardiale effusie de eerste teken en leidt tot de diagnose van de kanker.

Diagnose

De diagnose van een pericardiale effusie begint met een zorgvuldige geschiedenis en lichamelijk onderzoek, gecombineerd met een hoge verdenkingsindex bij mensen met kanker.

Lab tests

Laboratoriumtests kunnen geen diagnose stellen van een pericardiale effusie, maar kunnen nuttig zijn bij het opsporen van enkele van de onderliggende oorzaken.

In beeld brengen

In het algemeen kunnen beeldvormende tests alleen geen diagnose van een pericardiale effusie stellen, maar kunnen ze suggereren dat er een aanwezig is. Op een thoraxfoto kan een radioloog een vergrote hartschaduw zien die bekend staat als het 'waterfles-teken'. Een pericardiale dikke streep kan ook worden gezien. CT en MRI worden soms gedaan, en kunnen nuttig zijn, samen met een echocardiogram bij het definiëren van pericardiale effusies aan de anterieure zijde van het hart, of wanneer zakken vocht (een gelokaliseerde effusie) aanwezig zijn.

echocardiogram

Een echocardiogram of echografie van het hart is de test bij uitstek om een ​​pericardiale effusie te diagnosticeren en er zijn verschillende varianten van deze test die kunnen worden gebruikt.

behandelingen

De behandeling van pericardiale effusies is tweeledig. Ten eerste moet de pericardiale effusie worden behandeld, vaak emergent als het het hart comprimeert. Ten tweede moet de oorzaak van de pericardiale effusie worden aangepakt.

Behandeling van de onderliggende oorzaak

Bij infecties zijn antibiotica of antivirale medicijnen nodig. Bij ontstekingen kunnen ontstekingsremmende medicijnen of steroïden worden gebruikt. Als de effusie het gevolg is van medicijnen, wordt het medicijn meestal gestopt en worden alternatieve medicijnen gebruikt wanneer mogelijk. Bij kanker zal de behandeling van de kanker variëren afhankelijk van de omvang van de kanker (zie hieronder).

Behandelingen Specifiek voor de Effusie

Behandelingen om een ​​pericardiale effusie op te lossen kunnen zijn:

• Pericardiocentese (In een pericardiocentesis wordt een naald ingebracht in de pericardiale zak (meestal met echografie), en vloeistof wordt teruggetrokken
• Een shunt invoegen (van de pericardiale uitstroming in de buik om de vloeistof voortdurend af te tappen)
• Ballonpericardiotomie
• Pericardiectomie (verwijdering van het pericardium) via thoracoscopische of open chirurgie

Als de effusie groot of symptomatisch is, kan een procedure die bekend staat als video-geassisteerde thoracoscopische (VATS) pericardiectomie worden uitgevoerd. Voor mensen met pericardiale effusies als gevolg van goedaardige oorzaken) (zoals een infectie) is de prognose met deze procedure goed. Gezien de redenen achter de ontwikkeling van pericardiale effusies bij mensen met kanker, is de prognose vrij slecht, ongeacht de gekozen behandeling.

Behandeling van de kanker

De behandeling kan variëren afhankelijk van hoe uitgebreid de kanker is. In sommige gevallen hebben chemotherapie en bestralingstherapie een pericardiale effusie verminderd, zodat chirurgie later succesvol kan zijn. Meestal wordt echter een pericardiale effusie geassocieerd met andere gebieden van kankermetastasen en is de behandeling palliatief: gedaan om comfortredenen maar niet met een poging kanker te genezen.

Prognose

De prognose van een pericardiale effusie hangt grotendeels af van de oorzaak. Met infecties, ontstekingsziekten of nierziekten die kunnen worden behandeld, kan de prognose zeer goed zijn.

Bij longkanker is de ontwikkeling van een pericardiale effusie een slecht prognostisch teken, zelfs met zeer kleine effusies.

Een derde van de mensen met kanker uitzaaiingen naar het hartzakje sterft aan de pericardiale tamponade.

Een woord van heel goed

Een pericardiale effusie kan mild en tijdelijk zijn met aandoeningen zoals sommige virale infecties, maar kan ernstig zijn en een slecht prognostisch teken zijn voor mensen die leven met kanker. Dat gezegd hebbende, er zijn een aantal methoden die kunnen worden gebruikt om een ​​effusie op te lossen om de symptomen te verbeteren en om complicaties te voorkomen bij een snelle diagnose.