Behandeling voor hoge enkelverstuikingen Complexe ligamentische verwonding

Een hoge enkelverstuiking wordt gebruikt om een ​​bepaald type enkelbandletsel te beschrijven. Normaal gesproken, wanneer iemand een verstuikte enkel vasthoudt, zijn de ligamenten die het enkelgewricht omringen gescheurd. Deze verwondingen veroorzaken gewoonlijk pijn en zwelling rond de enkel.

Een hoge enkelverstuiking treedt op wanneer er een verwonding is aan het grote ligament boven de enkel die de twee botten van het onderbeen samenvoegt. Deze twee botten, de tibia (scheenbeen) en kuitbeen, lopen van de knie tot aan de enkel. Ze worden samengevoegd door dit ligament, de syndesmosis of syndesmotic ligament.

Patiënten met een hoge enkelverstuiking verwonden dit syndesmotische ligament. Draaibewegingen of rotaties in de sport, vooral wanneer de voet naar buiten wordt gedraaid, kunnen oorzaken zijn. Het ligament kan ook een bijbehorende blessure zijn met meer gebruikelijke lage enkelverstuikingen en zelfs enkelfracturen. Het ligament kan worden gescheurd wanneer de botten van de enkel worden verbroken en de fractuur wordt ingesteld.

Symptomen van een hoge enkelverstuiking

Een hoge enkelverstuiking veroorzaakt symptomen die vergelijkbaar zijn met andere enkelverstuikingen, maar patiënten klagen vaak over pijn wanneer de enkel naar buiten wordt gedraaid (naar buiten gekeerd) of wanneer het kalf wordt geperst. Deze latere bevinding, de zogenaamde "squeeze test", is de klassieke test voor syndesmotic letsels, maar het is niet erg betrouwbaar voor het stellen van de diagnose. Je kunt misschien lopen, maar je hebt pijn boven het enkelvoud, hoger dan bij de meeste verstuikingen.

Wanneer een syndesmotic letsel wordt vermoed, kan uw arts speciale röntgenonderzoeken van de enkel verkrijgen, de zogenaamde stress-views. De enkel kan er normaal uitzien op routinematige röntgenfoto's, zelfs met een syndesmotische verwonding, maar wanneer het ligament onder spanning staat, kan er een abnormale uitlijning van het enkelgewricht zijn, afhankelijk van de ernst van de verwonding. Tests zoals een CT-scan of MRI kunnen ook worden gebruikt om een ​​hoge enkelverstuiking te beoordelen, hoewel ze niet routinematig nodig zijn.

Behandeling van een hoge enkelverstuiking

Syndesmotic letsels hebben de neiging om niet zo goed te genezen als meer gebruikelijke enkelverstuikingen, daarom zijn trainers en coaches van atleten vaak bezorgd over hoge enkelverstuikingen. Uw arts zal eerst bepalen of het letsel stabiel of onstabiel is. Als de blessure stabiel is (wat betekent dat het enkelgewricht normaal functioneert), dan kan de hoge enkelverstuiking worden behandeld in een cast, meestal gedurende een periode van 6 weken.

Als het letsel instabiel is, kan een operatie nodig zijn om het enkelgewricht te stabiliseren. Uw chirurg plaatst meestal een of twee schroeven tussen de tibia en fibula om de botten in de juiste positie te houden terwijl het syndesmotic ligament geneest. Er zijn verschillende methoden voor het fixeren van syndesmotic letsels, allemaal met mogelijke risico's en voordelen.

Omdat de syndesmose een ligament is, zou het in staat moeten zijn kleine hoeveelheden te verplaatsen. Nadat de genezing van het ligament is opgetreden, zullen sommige chirurgen de schroeven verwijderen zodat de botten weer normaal kunnen bewegen. Andere chirurgen raden aan de schroeven op hun plaats te laten. Ze breken echter vaak af als gevolg van herhaalde stress. U kunt met uw chirurg overleggen over het verwijderen van de schroef.