Het tekort aan endocrinologen heeft invloed op schildklierpatiënten

Mensen klagen regelmatig tegen me dat een groeiend tekort aan endocrinologen hun gezondheidszorg verstoort. De wachtlijst om in sommige gebieden een endocrinoloog te zien is drie maanden, zes maanden, soms zelfs negen maanden of langer - als je zelfs maar op de wachtlijst van de nieuwe patiënt kunt komen.

Zelfs dan, als je eenmaal op je afspraak bent, wordt het grootste deel van je tijd besteed aan wachten, formulieren invullen, gezien worden door een verpleegkundige of een arts-assistent, bloed laten strikken, enzovoort. Je hebt geluk als je meer dan een paar minuten spreektijd krijgt bij de feitelijke arts. Wat gebeurd er? We hebben te maken met een ernstig tekort aan endocrinologen, een die waarschijnlijk nog duidelijker zal worden.

Het tekort

In 2010 waren er volgens de Amerikaanse Raad van Interne Geneeskunde 5811 board-gecertificeerde endocrinologen in de VS. Nieuwe statistieken zijn nog niet vrijgegeven, maar dit 2014 Endocrine Society White Paper projecteert dat het tekort zal blijven bestaan ​​en verslechteren in de volgende decennium. Andere experts voorspellen dat in 2025 tweetallige tekorten verwacht moeten worden.

Er komen minder nieuwe endocrinologen in de praktijk om degenen die met pensioen gaan te vervangen. Op dit moment zijn er ongeveer 122 erkende endocrinologiebeurzenprogramma's in de Verenigde Staten, en deze programma's trainen en bereiden slechts ongeveer 160 nieuwe endocrinologen per jaar voor. (En sommige van deze nieuwe specialisten doen onderzoek of de farmaceutische industrie, niet klinische en patiëntenzorg.)

Zelfs met dat 5.800-nummer zijn naar schatting 2.000 van de endocrinologen primair academisch, met lage patiëntbelastingen. Sommigen werken voor de federale overheid of farmaceutische bedrijven. Op hetzelfde moment, volgens Amerikaans nieuws en wereldrapport, er zijn 6.300 ziekenhuizen in de Verenigde Staten. Sommige deskundigen schatten dat er slechts 1.000 door de board gecertificeerde endocrinologen beschikbaar zijn om 6.000 ziekenhuizen te bedienen, en de patiëntengemeenschap, die, wanneer ze diabetes, osteoporose, vruchtbaarheid, schildklierproblemen en andere hormoonproblemen omvat, zijn maar liefst 100 miljoen mensen..

Waarom is het zo moeilijk om een ​​endocrinoloog te zien?

In een notendop: het is een probleem van vraag en aanbod. Volgens een commentaar in de Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism:

"… het tekort aan endocrinologen heeft de toegang tot zorg verstoord door patiënten met diabetes, obesitas, metaboolsyndroom, lipidenstoornissen, schildklierknobbeltjes, schildklierkanker, osteoporose, hypofyseziekte, bijnierziekte, menopauzeklachten en reproductieve aandoeningen. tegenkomen van 3 tot 9 maanden, en veel endocrinologische praktijken zijn gesloten voor nieuwe patiënten."

Op hetzelfde moment dat er een tekort aan endocrinologen is, neemt de endocriene ziekte zelf toe. De mate van diabetes - in het bijzonder levensstijl en obesitas-gerelateerde type 2 diabetes - bereikt epidemische niveaus. Naarmate mensen langer leven, ontwikkelen zich meer mensen en hebben ze ook een behandeling voor osteoporose nodig. Meer dan 40 miljoen Amerikaanse vrouwen bevinden zich in de menopauze. De tarieven van de schildklierziekte nemen ook toe.

Dit betekent dat het moeilijk en soms bijna onmogelijk is om een ​​endocrinoloog te bezoeken. En het laat veel landelijke en voorstedelijke gebieden zonder toegang voor endocrinologen.

Het probleem zal alleen maar erger worden, tenzij er belangrijke veranderingen worden aangebracht in de manier waarop endocrinologen worden opgeleid. De dagboek commentaar gaf een overzicht van dingen die kunnen helpen:

• Het vergroten van het bewustzijn, de urgentie en de zichtbaarheid van het probleem bij het publiek en de overheid
• Ziekenhuizen met endocrinologie-trainingsprogramma's verplichten om goksplaatsen voor klinische beurzen te financieren
• Vereist agentschappen om de accreditatie en het beheer van endocriene beurzen te stroomlijnen
• Toevoeging aan federale en particuliere externe betalers compensatie voor endocrinologen om het specialisme concurrerender te maken met andere specialiteiten
• Het verstrekken van vrijstelling visa voor internationale medische afgestudeerden die endocrinologie willen oefenen in de Verenigde Staten
• Meer training voor internisten en huisartsen bij diabetes en obesitaszorg en -preventie
• Uitbreiden van de aantallen, training en inzet van nurse practitioners, physician assistants en gecertificeerde diabetes educators
• Het verstrekken van betalingen door derden voor telegeneeskundediensten aan onderbediende gebieden die geen endocrinoloog hebben
• Brede volksgezondheid en regelgevende benaderingen voor diabetes en obesitaspreventieprogramma's

Commentaar van Mary Shomon

Interessant is dat de Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism's aanbevelingen zien alles over waar je op focust schildklierbehandeling. Ze praten over diabetes en obesitas management training, maar hoe zit het met schildklieraandoeningen? Waarom is er geen interesse in het vergroten van de training voor internisten en huisartsen in de diagnose / behandeling van schildklierproblemen? Waarom kijken we niet naar het uitbreiden van de aantallen, training en inzet van nurse practitioners en physician assistants op het gebied van diagnose en behandeling van de schildklier? En waarom hebben we geen programma om gecertificeerde schildklierpedagogen te trainen, vergelijkbaar met gecertificeerde diabetes-opvoeders?

Helaas lijkt het erop dat schildklieraandoeningen en schildklierpatiënten nog steeds worden gezien, zelfs door het beroep van endocrinologie als minder belangrijk in vergelijking met diabetes. En gezien het tekort aan endocrinologen om mee te beginnen, is dit geen goed voorteken voor schildklierpatiënten, omdat we strijden voor een betere diagnose en behandeling.

Heeft u een endocrinoloog nodig?

U gelooft misschien dat een endocrinoloog de arts is die het best gekwalificeerd is om alle schildklieraandoeningen te diagnosticeren en te behandelen. De waarheid is, dat is niet altijd het geval.

Of u al dan niet een endocrinoloog nodig heeft, hangt in feite af van het type schildklierprobleem dat u ervaart, de aard van uw symptomen en waar u zich in het behandelingsproces bevindt.

Lees er meer over in het artikel Waarom elke schildklierpatiënt geen endocrinoloog of schildklier nodig heeft.