Medicaid en de Opioid Epidemic: Failure to Treat

Opioïde-verslaving is een groeiend probleem in de Verenigde Staten. Van 1999 tot 2015, hetzij van geneesmiddelen op recept of van illegale opioïden zoals heroïne, stierven meer dan een half miljoen mensen aan een overdosis opioïden. De Centers for Medicare en Medicaid Services (CMS) melden dat 91 mensen elke dag sterven aan opioïde misbruik, waardoor we op schema zijn voor 32.400 sterfgevallen in 2017.

Medicaid speelt een belangrijke rol bij de behandeling van verslaving. Met één op de vijf Amerikanen die op Medicaid vertrouwt voor hun zorgbehoeften, welke diensten biedt het programma aan en gaan die diensten door als de Republikeinse partij erin slaagt de Affordable Care Act, oftewel Obamacare, in te trekken?

Misbruik van opioïden is overal

Misbruik van opioïden is niet alleen een probleem van de staat. Het is een nationaal probleem.

Sterfgevallen door overdosis stegen in 2014 van kust tot kust. Ohio en Californië leden het meest met meer dan 2.000 sterfgevallen door opioïden elk, terwijl New York, Florida, Illinois, Texas, Massachusetts, Pennsylvania en Michigan elk meer dan 1.000 overdoses doden meldden..

Net zoals opioïde misbruik niet regionaal is, is Medicaid niet beperkt tot de staten. Medicaid, hoewel technisch beheerd door de staten, wordt gedeeltelijk gefinancierd door federale dollars. De federale overheid stelt de minimumnormen vast voor wie in aanmerking komt voor Medicaid en welke basisdekking in het programma moet worden opgenomen.

De American Health Care Act, zoals genoemd in het Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten, stelde een grote herziening van het Medicaid-programma voor. Het wetsvoorstel, nu aangeduid als de Better Care Reconciliation Act, wacht op een stemming in de Amerikaanse Senaat voordat het wet kan worden. Als de wet wordt aangenomen, kan deze veranderen wat essentiële gezondheidsvoordelen - waaronder geestelijke gezondheidszorg en verslavingsbehandelingen - worden gedekt door uw ziekteverzekering.

Dat omvat Medicaid.

Behandeling van Opioïde-verslaving

De Affordable Care Act vereiste dat staten die deelnemen aan de uitbreiding van Medicaid ziektegebruiksstoornissen behandelen. De wet bood echter flexibiliteit en stond elke staat toe te beslissen welke individuele diensten zij wilden vergoeden.

De Better Care Reconciliation Act zou een einde maken aan de uitbreiding van Medicaid en de verplichte behandeling van verslaving stoppen.

Er zijn vier verschillende niveaus van behandeling om rekening mee te houden:

• Polikliniek (inclusief groepstherapie, individuele therapie en hulp bij herstel)
• Intensieve ambulante diensten
• Intramurale diensten voor de korte en lange termijn
• Intensieve intramurale zorg voor ontgifting

Een studie in Gezondheidszaken beoordeelde staten dekking voor verslaving van 2015 tot 2016. Interessant genoeg vonden de onderzoekers dat de dekking niet noodzakelijkerwijs hoger was in staten met een uitbreiding van Medicaid.

Dertien staten en het District of Columbia hadden betrekking op alle diensten, en 26 staten behandelden ten minste één dienst op elk behandelingsniveau. Negen staten hebben geen Medicaid-dekking geboden voor elke vorm van misbruik van zorg in twee of meer niveaus van behandeling.

Het aanbieden van deze services betekende echter niet dat ze gemakkelijk toegankelijk waren. Bijna de helft van de staten had een vorm van voorafgaande goedkeuringsprocedure nodig, een voorafgaande machtiging voordat ze zouden betalen voor intensieve klinische zorg. Negen staten hebben een limiet toegevoegd aan hoeveel er aan verslavingshersteldiensten kan worden uitgegeven.

Behandeling van opioïde misbruik met medicijnen

De belangrijkste medicijnen die worden gebruikt om opioïde-verslaving te behandelen zijn buprenorfine (merknaam Suboxone), methadon en naltrexon (merknamen Depade, Revia en Vivitrol). Elke medicatie bindt zich aan opioïde receptoren in de hersenen om het effect ervan te bepalen:

• buprenorfine: Buprenorfine heeft de neiging om de voorkeur als therapie te krijgen omdat het het langst in het lichaam aanwezig blijft. Het voorkomt het euforische effect dat opiaten meestal veroorzaken en heeft een halfwaardetijd variërend van 24 tot 42 uur.
• methadon: Methadon is een synthetisch opiaat dat helpt bij het verminderen van onbedwingbare trek. Net als andere opioïden kan dit echter fysieke afhankelijkheid veroorzaken. Methadon wordt vaak gebruikt als onderhoudstherapie en kan na verloop van tijd gespeend worden. De halfwaardetijd is variabel, variërend van 8 tot 59 uur.
• Naltrexone: Naltrexon is bedoeld om het verlangen naar opioïden te verminderen en wordt in sommige gevallen zelfs gebruikt om alcoholverslaving te behandelen. De halfwaardetijd is 4 tot 13 uur.

De Gezondheidszaken studie toonde aan dat elke staat en het District of Columbia buprenorfine bedekten, terwijl achtenveertig staten naltrexon behandelden. De dekking voor methadon was echter minder consistent. Slechts 32 staten hebben dekking voor methadon opgenomen in hun Medicaid-programma's.

Net als bij counseling en inpatient-services speelde voorafgaande toestemming een rol bij de dekking van medicatie. De meeste staten vereisten voorafgaande toestemming voor buprenorfine, terwijl een derde van hen copays nodig had.

Het is verontrustend als je erover nadenkt. Mensen die hulp zoeken voor opioïde-verslaving, worden de snelle toegang tot behandeling ontzegd wanneer zij dit het meest nodig hebben. Vertragingen in de behandeling zijn precies datgene waardoor ze terugvallen.

Financiering van bezuinigingen op Medicaid

Verwachten dat Medicaid een nationale epidemie zal oplossen, is niet realistisch, niet als de financiering van het programma wordt verlaagd. Helaas kan dat gebeuren.

Als de Better Care Reconciliation Act een wet wordt, houdt Medicaid-expansie zoals we die kennen onder de Wet op betaalbare zorg op te bestaan. De vereisten om een ​​behandeling met middelenmisbruik op te nemen in het Medicaid-programma verdwijnen ook.

Zelfs staten die niet hebben deelgenomen aan de uitbreiding van Medicaid zouden worden beïnvloed. Dit komt omdat traditionele financiering voor Medicaid-programma's ook zou veranderen. In plaats van dat de federale overheid overeenkomt met wat elke staat dollar uitgeeft voor de dollar, zou de Betere Verzoeningswet de staten beperken tot betalingen per hoofd van de bevolking. Dat wil zeggen dat elke staat een vast bedrag in dollars ontvangt van de overheid op basis van het aantal personen op Medicaid in die staat.

Volgens het Congressional Budget Office zou deze financieringswijziging in Medio 2072 miljard dollar besparen op Medicaid.

Dit zal de staten een aanzienlijke last opleggen om alternatieve financiering te vinden wanneer hun eigen staatsbegroting al beperkt is. Er wordt verwacht dat veel landen de Medicaid-services moeten verlagen om het hoofd boven water te houden. Jammer genoeg kunnen de diensten voor geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg de eerste zijn.

Een woord van DipHealth

Het lijdt geen twijfel dat de Betere Verzoeningswet voor de Verzorging de toegang tot diensten voor geestelijke gezondheidszorg zou verminderen. Het maakt niet uit of u op Medicaid bent, een privégezondheidsplan of een door de werkgever gesponsorde verzekering. Veranderingen in wat deze plannen moeten omvatten, d.w.z. veranderingen in essentiële gezondheidsvoordelen, zullen van invloed zijn op welke diensten u zult ontvangen en zullen het moeilijker maken voor degenen die worstelen met verslaving om de hulp te krijgen die ze nodig hebben.