Wat is de Valsalva-manoeuvre? (Toenemende vage klank)

De manoeuvre van Valsalva is een techniek die iedereen kan leren, die verschillende praktische toepassingen heeft in de geneeskunde en in het dagelijks leven. De Valsalva-manoeuvre is nuttig om tijdelijk de toon van de nervus vagus te vergroten en ook om tijdelijk de druk in de keel, sinussen en binnenoren te verhogen. Het blijkt dat deze twee effecten soms heel nuttig kunnen zijn.

Cardiologen bevelen bijvoorbeeld vaak de manoeuvre van Valsalva aan aan hun patiënten die afleveringen van bepaalde soorten supraventriculaire tachycardie (SVT) hebben, als een manier om de aritmie te stoppen wanneer deze optreedt. De manoeuvre van Valsalva is ook een nuttige techniek voor duikers, mensen met hik - en vele anderen.

Hoe de Valsalva-manoeuvre wordt uitgevoerd

De Valsalva-manoeuvre (genoemd naar A.M. Valsalva, die het 300 jaar geleden voor het eerst beschreef als een manier om pus uit het middenoor te duwen), wordt uitgevoerd door te proberen krachtig uit te ademen tegen een gesloten luchtweg. Dit kan gedaan worden door je mond gesloten te houden en je neus samen te knijpen terwijl je krachtig probeert uit te ademen. Deze manoeuvre verhoogt onmiddellijk de druk in de sinussen en de binnenoren.

De manoeuvre moet iets langer worden volgehouden om ook een verhoging van de vagale tonus te bereiken, tenminste gedurende 10-15 seconden.

Wat doet de Valsalva-manoeuvre?

De manoeuvre van Valsalva verhoogt de druk in de neusholtes en vooral in de borstholte aanzienlijk. In eenvoudige termen, de verhoogde druk op de borst stimuleert de nervus vagus en verhoogt de vagale tonus. De Valsalva-manoeuvre produceert echter een vrij complexe reeks fysiologische gebeurtenissen die artsen in de loop van de jaren voor verschillende doeleinden hebben gebruikt.

Vanuit fysiologisch oogpunt heeft een 15 seconden durende Valsalva-manoeuvre vier verschillende fasen:

• Fase 1: Acuut blazen tegen een gesloten luchtweg verhoogt de druk in de borstholte, die onmiddellijk bloed uit de longcirculatie in het linker atrium van het hart drukt. Dus gedurende een paar seconden neemt de hoeveelheid bloed die door het hart wordt gepompt toe. (Lees over de kamers en kleppen van het hart.)
• Fase 2: De hoeveelheid bloed die door het hart wordt gepompt, valt plotseling weg. Deze daling van het hartminuutvolume vindt plaats omdat de verhoogde druk in de borstholte voorkomt dat er meer bloed terugkeert naar de borst van de rest van het lichaam en dus terugkeert naar het hart. Om deze daling van de hartproductie te compenseren, vernauwen de bloedvaten van het lichaam en neemt de bloeddruk toe. Deze verhoogde bloeddruk blijft gedurende de duur van de Valsalva-manoeuvre.
• Fase 3: Doet zich onmiddellijk voor na hervatting van de normale ademhaling. De druk in de borst valt plotseling weg en de longcirculatie wordt weer groter en vult zich weer met bloed. Tijdens deze re-expansie van de thorax (die 5 - 10 seconden duurt), kan de cardiale output echter verder dalen.

• Fase 4: De bloedtoevoer naar het hart en de longen keert terug naar normaal, evenals het hartminuutvolume en de bloeddruk.

Waarvoor wordt de Valsalva-manoeuvre gebruikt?

Artsen vinden de Valsalva-manoeuvre nuttig bij het onderscheiden van verschillende soorten hartklepaandoeningen. De meeste hartgeruisen zullen verminderen tijdens fase 2 van de Valsalva-manoeuvre, omdat er op dit moment minder bloed door het hart stroomt. Maar het gefluister geassocieerd met zowel mitralisklepprolaps als hypertrofische cardiomyopathie zal vaak toenemen tijdens fase 2 van de Valsalva-manoeuvre. (Met deze twee soorten hartproblemen neemt minder bloed in het hart de hoeveelheid obstructie van de bloedstroom in feite toe, dus het gemurmel neigt harder te worden.)

Praktischer gezegd, is het belangrijkste medische gebruik van de Valsalva-manoeuvre om plotseling de vagale tint te verhogen (wat ook voornamelijk tijdens fase 2 gebeurt). Toenemende vagale tonus vertraagt ​​de geleiding van de cardiale elektrische impuls door de AV-knoop, en deze voorbijgaande vertraagde geleiding is tamelijk nuttig bij het beëindigen van sommige typen SVT (in het bijzonder AV-nodale terugkerende tachycardie en atrioventriculaire terugkerende tachycardie). (Lees over het elektrische systeem van het hart.)

Dit betekent dat mensen met terugkerende episodes van deze specifieke soorten SVT (die de twee meest voorkomende typen zijn) vaak in staat zijn om snel en betrouwbaar de aritmie te stoppen wanneer dit zich voordoet door gebruik te maken van de Valsalva-manoeuvre.

De manoeuvre van Valsalva kan artsen helpen om letsel aan de cervicale wervelkolom op te sporen. Deze manoeuvre vergroot tijdelijk de intraspinale druk - dus als er sprake is van een zenuwaanval (bijvoorbeeld als gevolg van een beschadigde tussenwervelschijf), kan pijn die wordt veroorzaakt door het letsel tijdelijk toenemen.

Urologen kunnen de Valsalva-manoeuvre gebruiken om stressincontinentie te diagnosticeren, omdat de verhoogde druk in de buik die deze techniek produceert, urineweglekkage kan veroorzaken.

Er zijn ook enkele niet-medische toepassingen van de manoeuvre van Valsalva. De Valsalva-manoeuvre wordt vaak gebruikt door duikers tijdens de afdaling, om de druk in het middenoor gelijk te maken met de verhoogde omgevingsdruk onder water.

En veel mensen vinden dat ze een aflevering van hikken kwijt kunnen raken door een Valsalva-manoeuvre uit te voeren. Dit gebruik van de Valsalva-manoeuvre is waarschijnlijk gebaseerd op een toenemende vagale toon, dus de inspanning moet gedurende 10 - 15 seconden worden voortgezet. Het is mogelijk dat dit de meest voorkomende en de meest praktische toepassing van de Valsalva-manoeuvre is.

Een woord van heel goed

De Valsalva-manoeuvre is een methode om tijdelijk de druk in de sinussen en middenoren te verhogen en om de vagale tonus te verhogen. Het heeft praktische toepassingen in de praktijk van de geneeskunde, en in het dagelijks leven