Epidurale fibrose: spinale zenuwwortel littekens

Als je een operatie aan de rug krijgt, is het laatste wat je waarschijnlijk verwacht nog een ander probleem. Helaas heeft bijna elke operatie het risico op complicaties, waardoor je achteraf misschien pijn of andere symptomen krijgt. Een van de complicaties van een wervelkolomoperatie is epidurale fibrose of littekens op de operatiekamer.

Overzicht

Epidurale fibrose is de naam die wordt gegeven aan littekens die optreedt na een rugoperatie. Het is een van de mogelijke oorzaken van een aandoening die bekend staat als 'failed back surgery syndrome' (acroniem: FBSS.) Epidurale fibrose is misschien wel de meest voorkomende oorzaak van allemaal; het komt voor bij 91 procent van de patiënten in de post-back chirurgie.

Maar er is goed nieuws: Epidurale fibrose resulteert niet altijd in pijn of andere symptomen. In feite heeft het voor sommige mensen helemaal geen invloed op hun dagelijks leven of pijnniveau. Een 2015 studie gepubliceerd in het tijdschrift Insights Imaging ontdekte dat de vraag of de symptomen al dan niet verschijnen, te maken kan hebben met hoe wijdverspreid de littekens zijn.

Nog een studie uit 2015, deze keer gepubliceerd in de Aziatische wervelkolomjournaal, ontdekte dat epidurale fibrose pijn kan veroorzaken bij maximaal 36 procent van de mensen met een falend rugchirurgiesyndroom. En terwijl 36 procent een aanzienlijk deel van de patiënten is, is het een schrikbeeld van 91 procent.

Epidurale fibrose lijkt op een geheel andere diagnose dan arachnoiditis. Ten eerste beïnvloedt epidurale fibrose de buitenste laag van het ruggenmerg (de dura mater,), terwijl arachnoiditis een laag dieper in het arachnoïdale membraan terechtkomt. Net als de dura mater erboven (en de pia mater eronder) omringt en beschermt de arachnoïde de gevoelige zenuwen die het ruggenmerg vormen. Een ander verschil is dat epidurale fibrose wordt veroorzaakt door een rugoperatie; maar een rugoperatie is slechts een van de mogelijke oorzaken van arachnoiditis. En tenslotte, ontsteking kan zijn waardoor het littekenweefsel ontstaat, wat dan kan leiden tot klontering van de spinale zenuwen - een zeer pijnlijke en moeilijk te behandelen aandoening.

Vorming

Wat gebeurt er met uw wervelkolom als u epidurale fibrose krijgt? Dit antwoord is over het algemeen gerelateerd aan een deel van uw wervelkolom dat de spinale zenuwwortel wordt genoemd.

De meeste operaties voor rug- en beenpijn zijn ofwel een laminectomie (ook wel decompressie-operatie genoemd) of een discectomie. Beide procedures zijn ontworpen om de druk op de spinale zenuwwortel te verlichten wanneer deze het ruggenmerg verlaat. (Verwondingen zoals hernia's, maar ook degeneratieve veranderingen in de wervelkolom zelf kunnen resulteren in verschillende structuren, zoals gefragmenteerde schijfstukken of botsporen die op de zenuwwortel drukken en irriteren.)

Wat dit betekent is dat meestal een wervelkolomchirurg in de buurt van het gebied van je zenuwwortel werkt. Omdat ze zich zal concentreren op het verwijderen van dingen (de schijffragmenten die daar niet horen of de botsporen die te dicht bij de zenuw komen), zal ze ze noodzakelijkerwijs uitsnijden met een scherp werktuig. Hierdoor zal een wond worden gecreëerd als onderdeel van uw operatie.

Littekens zijn een natuurlijke reactie op elk type wond dat een lichaamsstructuur verstoort, en het gebied rond de spinale zenuwwortel tijdens een operatie is geen uitzondering. Het proces is vergelijkbaar wat er gebeurt als je een knie schraapt; met andere woorden, de ontwikkeling van de epidurale fibrose is vergelijkbaar met de korst die zich vormt op uw knie na de eerste verwonding. De korst en de epidurale fibrose zijn natuurlijke genezingsprocessen.

Epidurale littekens gebeuren meestal tussen 6 en 12 weken na de operatie.

Werkwijze

Laten we een beetje dieper graven om dit genezingsproces te begrijpen dat van toepassing is op uw disectomie of laminectomie. Na een operatie aan de achterkant kan een aantal dingen gebeuren onder de motorkap, om zo te zeggen.

Ten eerste kan een van de drie bedekkingen van uw ruggenmerg (de buitenste laag die de "dura mater" wordt genoemd) worden samengedrukt. Ten tweede kunnen een of meer van je zenuwwortels worden "aangebonden" (d.w.z. vastgebonden.) En ten derde, als gevolg van een of beide van deze dingen, wordt de bloedtoevoer naar de zenuwwortel en / of hersenvocht bemoeilijkt. De cerebrospinale vloeistof, ook bekend als CSF, is een heldere, waterige vloeistof die circuleert tussen de hersenen en het ruggenmerg op het niveau tussen de arachnoidische materie en de pia mater. Het heeft tot taak de structuren van het centrale zenuwstelsel (die alleen van de hersenen en het ruggenmerg zijn gemaakt) te beschermen tegen stoten.

Vanaf 2016 debatteren onderzoekers nog steeds over hoe, en zelfs als, littekens op of nabij de spinale zenuwwortel overeenkomen met pijn en andere symptomen die u uw arts zou kunnen vertellen over na uw rugoperatie. Het artikel in de Aziatische wervelkolomjournaal hierboven vermeld, vonden dat sommige auteurs van de studie nee zeggen - de twee hebben helemaal geen betrekking. Maar anderen, de Aziatische wervelkolomjournaal rapporten, hebben geconcludeerd dat wijdverspreide littekens in en rond de zenuwwortel (in tegenstelling tot vezels die zijn vastgesteld op slechts een gebied) hebben een relatie met symptomen en pijn.

Hoe dan ook, als de littekens eenmaal gevormd zijn, is er geen echt effectieve behandeling. Uw chirurg wil misschien weer terug naar binnen en de littekens doorbreken met een endoscoop, maar dit kan echt resulteren in meer littekenvorming en epidurale fibrose.

Om deze reden is de beste manier om epidurale fibrose te behandelen, het te voorkomen, of op zijn minst de vorming van het litteken te verminderen.

De manier waarop dat kan worden gedaan, wordt momenteel, vanaf 2016, uitgewerkt in onderzoekstudies, meestal op dieren in plaats van op mensen. In deze onderzoeken worden geneesmiddelen of materialen voornamelijk op ratten getest en vervolgens worden de weefsels vergeleken met die van een controlegroep (ratten waaraan de geneesmiddelen of materialen niet worden toegediend).

Mate

Een ding dat wetenschap heeft gecorreleerd aan symptomen en pijn is de mate van fibrose. Epidurale fibrose kan worden gesorteerd op 0, wat staat voor normaal weefsel dat helemaal geen littekens heeft tot graad 3.Graad 3 is een geval van ernstige fibrose, met littekenweefsel dat meer dan 2/3 van het operatiegebied in beslag neemt (in het geval van een laminectomie). Een graad 3 litteken kan zich ook uitstrekken tot de zenuwwortel, terwijl graden 1 en 2 doen dat niet. Littekens van graad 3 komen meer overeen met symptomen en pijn dan met graad 1 en 2.

Littekens van graad 1 zijn meestal mild en bestaan ​​uit dunne vezelachtige banden die zijn neergelegd over de dura mater, de buitenste ruggengraatbekleding die hierboven is beschreven. Littekens van graad 2 zijn matig, continu en nemen minder dan 2/3 van de laminectomie in beslag. Als een litteken Grade 2 heeft bereikt, is het continu, wat betekent dat er maar weinig of geen afzonderlijke strengen detecteerbaar zijn.

Diagnose

Uw arts kan een MRI bestellen om eventuele epidurale fibrose te diagnosticeren. Het probleem is dat de littekens vaak niet zichtbaar zijn bij dit type diagnostische beeldvormingstest. Dus als je symptomen hebt en de MRI negatief is, moet je misschien ook een epiduroscopie krijgen.

Een epiduroscopie is een test waarbij een sonde of scoop in het onrustige gebied wordt geplaatst, zodat uw chirurg kan zien wat er aan de hand is in uw zenuwwortel. Het is belangrijk om het diagnostische proces zo ver te zetten, omdat uw pijn mogelijk het gevolg is van een nieuwe hernia in plaats van epidurale fibrose. In dit geval zou u waarschijnlijk nog een operatie nodig hebben; maar als de resultaten van de epiduroscopie littekens vertonen, en de littekens veroorzaken wat uw symptomen veroorzaakt, is de kans groot dat u het doet zal niet heb die 2e operatie nodig.

Behandeling

U vraagt ​​zich misschien af: als follow-up chirurgie waarschijnlijk uw epidurale fibrosepijn verlicht, wat doet u dan?

Zoals ik eerder in dit artikel al zei, moeten wetenschappers en artsen nog een effectieve behandeling bedenken voor deze specifieke oorzaak van het falende rugchirurgiesyndroom. Over het algemeen wordt echter in eerste instantie medicatie gegeven, vaak in combinatie met fysiotherapie. Het medicijn zal waarschijnlijk helpen bij de pijn, evenals het verdragen van lichaamsbeweging. Medicijnen zijn onder andere Tylenol (acetaminophen,) NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire pijnstillers), gabapentinoids en andere.

Fysiotherapie is ontworpen om u mobiel te houden en kan bestaan ​​uit versterking, stretching en kernoefeningen. Mobiel blijven in uw gewrichten kan helpen de vorming van littekenweefsel te beperken.

Wat de chirurgie betreft, meldt een onderzoek dat het over het algemeen slechts een slagingspercentage van 30 tot 35 procent heeft. Niet alleen dat, maar dezelfde studie zegt dat de symptomen van tot 20 procent van de patiënten daadwerkelijk verslechteren. Dat gezegd hebbende, zijn de twee belangrijkste chirurgische behandelingen die voor epidurale fibrose worden gegeven percutane adhesiolyse en spinale endoscopie.

Tot nu toe heeft percutane adhesiolyse het beste bewijs achter de rug. In deze procedure, die trouwens ook wordt gebruikt voor andere oorzaken van falend rugoperatiesyndroom, wordt medicijn, vaak steroïde medicatie, geïnjecteerd in het gebied door middel van een ingebrachte katheter. Ook bij deze procedure is het mechanisch opbreken van de littekens niet nodig om symptomen te verlichten.

Percutane adhesiolyse wordt ondersteund door Niveau I-bewijs (de hoogste kwaliteit) met betrekking tot de effectiviteit ervan voor symptomen van falende rugchirurgiesyndroom in het algemeen, waaronder epidurale fibrose.

Een andere behandeling die uw arts kan voorstellen is spinale endoscopie. In deze procedure wordt een scoop ingevoegd waarmee uw arts het gebied kan visualiseren. Soms worden lasers gebruikt om de littekens te behandelen terwijl het bereik daarbinnen is. Spinale endoscopie wordt beoordeeld als bewijs van niveau II en III en een studie heeft vastgesteld dat het 'eerlijk' bewijs heeft voor het verlichten van symptomen.