Leer hoe u uw tussenwervelschijven gezond kunt houden

De wervelkolom bestaat uit 26 beweegbare botten (in totaal 31 botten), wervels genaamd. De wervelbotten zijn op elkaar gestapeld. De tussenwervelschijf is een dempende substantie, die zich tussen aangrenzende botten bevindt.

De wervelbeenderen en hun doelen

De wervelbotten zijn klein en rond aan de voorkant, wat een gebied is dat het wervellichaam wordt genoemd. In de rug is een benige ring waarvan de uitsteeksels zich uitbreiden en de bogen en de kanalen worden gevormd. Elk van deze structuren heeft een of meer doelen. Zij zijn:

• Om de wervelkolom te stabiliseren als een kolom (facetgewricht).
• Om een ​​plaats te bieden voor het bindweefsel en de spieren van de rug om zich te hechten (processus spinosus en transversale processen).
• Om een ​​tunnel voor het ruggenmerg te laten passeren (wervelboog, neurale boog of vertebrale foramen).
• Om een ​​ruimte te creëren waar zenuwen het ruggenmerg verlaten en vertakken naar alle delen van het lichaam (intervertebrale foramen).

1

De structuur van de tussenwervelschijf

De tussenwervelschijf is een klein kussen dat tussen de paren wervels zit. Ontwerp van de wervelkolom maakt het mogelijk om in vele richtingen te bewegen: flexie (buiging), verlenging (boogvorming), kantelen en rotatie (draaien).

Om deze bewegingen te produceren, werken sterke krachten op de kolom en beïnvloeden deze. De tussenwervelschijf zorgt voor schokabsorptie tijdens beweging en beschermt de wervels en het ruggenmerg tegen letsel en / of trauma.

Hoe doet de schijf dit?

Aan de buitenkant worden sterke vezels samen geweven om een ​​gebied te vormen dat de annulus fibrosis wordt genoemd. De annulus fibrosis bevat en beschermt een zachtere, meer squishy substantie in het midden die de nucleus pulposus wordt genoemd. De nucleus pulposis is verantwoordelijk voor het geven en geven tijdens de wervelkolombeweging. Op deze manier fungeert de schijf als een schokdemper.

2

Mechanica van de tussenwervelschijf

De nucleus pulposus kan worden gevisualiseerd als een zachte, squishy bal die zich in het midden van de schijf bevindt. Volgens I.A. Kapandji in zijn boek, Fysiologie van de gewrichten, de schijf heeft de mogelijkheid om in alle richtingen te draaien.

Deze draaiende beweging wijzigt de kanteling en rotatie van de wervel boven en onder, wat op zijn beurt de effecten van beweging op de wervelkolom mogelijk maakt en buffert. Het zwenken van schijven vindt plaats als reactie op de richting waarin de wervelkolom beweegt.

De nucleus pulposus is meestal gemaakt van water. Water kan in en uit bewegen door middel van kleine poriën, die zich als bijenwegen tussen het bot van de nabijgelegen wervel en de schijf gedragen. Posities die de wervelkolom belasten (in het bijzonder zittend en staand) duwen water uit de schijf. Liggen op je rug (de rugligging genoemd) vergemakkelijkt het terugstromen van water in de disc.

Bij veroudering hebben schijven de neiging om water te verliezen, wat kan leiden tot schijfdegeneratie. In tegenstelling tot de spieren en organen van ons lichaam, heeft de tussenwervelschijf geen bloedtoevoer. Dit betekent dat een schijf voor het ontvangen van noodzakelijke voeding (en voor het wegvoeren van afval) afhankelijk is van de waterstroom en van andere mechanische middelen om gezond te blijven.

3

Zorg voor en voeding van de tussenwervelschijf

Enkele tips voor het verzorgen van uw tussenwervelschijven zijn:

• Het verbeteren van uw houding, waaronder het regelmatig oefenen en van houding veranderen tijdens het werk.
• Goede lichaamsbouw gebruiken bij het tillen van zware voorwerpen.
• Slapen op een stevige, ondersteunende matras.
• Stoppen met roken (of niet starten.)
• Een gezond gewicht behouden.
• Voedzaam eten.
• Veel water drinken.
• Slechts matig alcohol drinken.