Feiten over degeneratieve schijfziekte

De geleidelijke verslechtering van de schijf tussen de wervels wordt aangeduid als degeneratieve schijfziekte (DDD). Naarmate mensen ouder worden, verandert de samenstelling van het kraakbeen van het lichaam, wat resulteert in dunner en fragiel kraakbeen. De veranderingen veroorzaken dat de schijven en gewrichten die de wervels stapelen (ook wel bekend als facetgewrichten) na verloop van tijd slijten. Degeneratie van de schijf bij degeneratieve schijfaandoeningen wordt ook spondylose genoemd.

Pathologie

Jongeren met gezonde stekels kunnen zonder problemen hun rug buigen, buigen en draaien. De schijven in de wervelkolom fungeren als schokdempers waardoor de rug weerstand biedt aan krachten en flexibel blijft. Naarmate we ouder worden, worden de schijven echter stijver en minder soepel.

Degeneratie van schijven is een normaal gevolg van veroudering. Elke persoon van 60 jaar of ouder ervaart een zekere graad van degeneratie van de schijf. Niet iedereen voelt echter pijn geassocieerd met dergelijke schijfdegeneratie. In meer ernstige gevallen van degeneratie kunnen de wervelschijven instorten en de wervels tegen elkaar wrijven. Dit voorkomen wordt osteoartritis genoemd.

Mensen met rugpijn die alleen kan worden toegeschreven aan degeneratie van de schijven, worden gediagnosticeerd met degeneratieve schijfaandoeningen.

In tegenstelling tot spieren en botten, krijgen schijven zeer weinig circulatie. Zonder voldoende doorbloeding kunnen deze schijven zichzelf niet herstellen. Met andere woorden, letsel aan schijven resulteert in permanente schade.

Diagnose

Spondylose is te zien op röntgenfoto's of een MRI-scan van de wervelkolom als een versmalling van de normale schijfruimte tussen aangrenzende wervels. Het röntgen- of MRI-bewijs is wat de diagnose van degeneratieve schijfziekte bevestigt.

Elk niveau van de wervelkolom kan worden beïnvloed. Degeneratie van de schijf kan plaatselijke pijn in het getroffen gebied veroorzaken. Wanneer degeneratieve schijfaandoeningen specifiek de wervelkolom van de nek treffen, wordt dit meer specifiek aangeduid als ziekte van de cervicale schijf. Wanneer de middenrug wordt beïnvloed, staat de aandoening bekend als thoraxschijfziekte. Degeneratieve discopathie die de lumbale wervelkolom treft, wordt lumbale schijfziekte genoemd.

Oorzaken

Degeneratieve schijfziekte kan verband houden met veroudering. Specifiek, als een persoon ouder wordt, drogen de schijven van de ruggengraat uit en kunnen ook geen schokken opvangen.

Naast veroudering kan degeneratieve schijfaandoening ook worden veroorzaakt door letsel. Bijvoorbeeld, verwondingen tijdens het sporten kunnen leiden tot scheuren in de schijven.

behandelingen

Een sleutel tot de behandeling van degeneratieve schijfaandoeningen is oefening. Mensen met deze aandoening moeten oefenen om de spieren te versterken die de wervelkolom en wervels ondersteunen.

Bovendien, hoewel schijven niet veel bloed krijgen, verhoogt oefening de doorbloeding naar de spieren en gewrichten van de rug, die de rug voeden en afvalproducten verwijderen.

De pijn van degeneratieve schijfaandoeningen wordt meestal behandeld met warmte, rust, revalidatieoefeningen en medicijnen om pijn, spierspasmen en ontstekingen te verlichten. Andere nuttige interventies gericht op de behandeling van degeneratieve discopathie omvatten warmtetherapie, koude therapie, fysiotherapie, medicijnen en chirurgie.

Conservatieve behandelingen worden eerst geprobeerd en chirurgische behandelingsopties worden als een laatste redmiddel beschouwd.